-
سید جواد حسینی
اشعار برخي علما (آيت الله صافي گلپايگاني):
اي كه دل افسرده و غميني و مضطر
وي كه تو را روزگار كرده مكدّر
خويش ز غم كن خلاص و گير به اخلاص
رشته اي از چادر شفيعة محشر
بضعة خير النساء، صفيّه يزدان
معدن جود و كرم، عزيز پيمبر
طاهره و پاك همچو مريم عذرا
صاحب عزّ و شرف حبيبة داور
مفخر قم عش اهل بيت رسالت
شهر حديث و محدّثين موقّر
خاك درش توتياي چشم خلايق
بوي رواقش حياتبخش و معطّر
همچو پدر قبلة حوائج مردم
كارگشاي بشر ز كهتر و مهتر
روضه او طور طالبان تجلّي
مهد كرامات و معجزات مكرّر
مرقد پاكش مطاف عالي و داني
خطّ ولايش شعار اكبر و اصغر
صاحب اين نعمت و اين صفا نكو كيست؟
حضرت معصومه دخت موسي جعفر(علیه السلام)
لطفي صافي ز هول روز قيامت
سخت غمين و پريش باشد و مضطر
چون پدر و چون برادرش به همه عمر
بوده شما را مديح خوان و ثناگر[1]
پی نوشت:
[1]. زيارتنامه حضرت معصومه (علیها السلام) (مهدي پور)، صص 54 ـ 56؛ شهيده غربت، ص 144.
منبع : ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره 169 .
شعر آيت الله صافی گلپایگانی در مدح كريمه اهل بيت (علیها السلام): اي كه دل افسرده و غميني و مضطر وي كه تو را روزگار كرده مكدّر