1. به کودکتان کمک کنید تا به احساسات منفی اش غلبه کند
کودکان نیز مانند انسان های بزگ تر دچار احساسات منفی مثل خشم ، حسادت ، خجالت یا تنفر می شوند. این وظیفه ما والدین است که بتوانیم در تعادل این احساسات به آن ها کمک کنیم و تشخیص دهیم که چه عواملی باعث ایجاد چنین احساسات منفی در آن ها شده است.
2. به آن ها یاد دهیم تا با مشکلات روبرو شوند
نباید جلوی توانایی های فرزند خود را بگیرید و همه امور را خودتان به دست بگیرید. از کودکی به آن ها یاد دهید که چگونه با مسائل و مشکلات زندگی روبرو شوند. علت و ریشه مشکلات آن ها را پیدا کنید.
3. با کودکان خود وقت بگذرانید
با او دوست باشید تا بتوانید احساس راحتی بیشتری کنید. فرصت دهید که از شما یاد بگیرد و شما هم از او یاد بگیرید. گاهی مانند او کودک شوید و کارها و بازی های کودکانه انجام دهید.
4. به کودک خود بگویید که به اندازه کل دنیا برایتان مهم می باشد
همیشه به کودکتان یادآوری کنید که او مهم ترین داشته شما در زندگی است. شاید پیش خودتان بگویید که او این را کی داند اما زمانی که به طور واضح و شفاف به او نگویید، این موضوع را نخواهد فهمید. زمانی که بفهمد برای شما بسیار با ارزش است، حس امنیت او بسیار بالا می رود .
5. او را طوری تربیت کنید که به شما در امور خانه کمک کند و قدران زحماتتان باشد
اگر کودک شما یاد بگیرد که از همان کودکی باید کارهایش را انجام دهد، در دوران نوجوانی و جوانی به یک فرد مسئولیت پذیر تبدیل می شود. البته یادتان باشد که انجام این امور نباید کودک را خسته کند و یا به سختی بیاندازد، مثلا زمانی که در حال گردگیری هستید، یک دستمال کوچک هم به او بدهید و از او بخواهید که به شما کمک کند و سپس از او تشکر کنید و حس رضایت را نشانش دهید. او نیز این قدرانی را از شما می آموزد.
6. به او بگویید که جهان چقدر پیچیده و بزرگ است
کودکان فکر می کنند که دنیای آن ها فقط از خودشان و دوستانشان تشکیل شده است. آن ها باید از همان دوران کودکی یاد بگیرند که حقیقت جهان پیچیده تر این حرف هاست. آن ها باید علاوه بر انسان ها ، در مورد حیوانات و هرچیز دیگری در جهان یاد بگیرند . آن ها را با عکس ها ، فیلم ها و کتاب ها آشنا کنید و اجازه ندهید که به دنیای کوچک خودشان محدود شوند .
7. مهربانی را در اولویت قرار دهید
کودکان باید از همان دوران کودکی یاد بگیرند که چگونه به روح و روان دیگران احترام بگذارند و از آسیب زدن به آن ها خودداری کنند. آن ها باید ایجاد تعادل در احساسات و مهربانی کردن را نیز یاد بگیرند .
8. گاهی آن ها را با دیگران همراه کنید.
نباید به گونه ای رفتار کنید که کودکتان مدام به شما چسبیده باشد و بدون شما نتواند کاری را انجام دهد. به او فرصت دهید که بتواند اجتماعی بودن را یاد بگیرد و بدون والدین بودن برایش وحشتناک نباشد.
9. الگویشان باشید
بچه ها با نگاه کردن به شما، زندگی کردن را می آموزند. رفتار شما تاثیر بیشتری از صحبت کردن الگوی فرزندان می باشید.
10. حواستان به پاداش باشد
نباید تنها به تنبه فرزندان توجه داشت، دادن پاداش در قبال رفتارهای خوب فرزندان بیش از تنبیه می تواند باعث رسیدن به هدف می شود.
11. حفظ آرامش مهم است
در برخورد با کودک، آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید. برای جلوگیری از عکس العمل سریع خود بهتر است بگویید:کار بدی کردی. باید کمی فکر کنم، ببینم چه کار باید بکنم. عصبانیت و فریاد زدن بر سر او را فراموش کنید.
12. وضع قوانین مشخص
اگر قوانین شما محدوده مشخصی ندارند و یا زمانی که رعایت نشوند، درباره آن ها حرف می زنید، کودک را با چالش سختی برای راضی نگه داشتن شما مواجه می کنید. باید خیلی روشن و واضح چهارچوب قوانین خود را شرح دهید .
13. ثابت قدم بودن اهمیت دارد
در اجرای قوانین، ثابت قدم باشید. اگر قوانین خود را در برخی موارد زیر پا بگذارید و کوتاه بیایید دیگر توسط کودک جدی گرفته نخواهند شد.
14. بحث های بیهوده ممنوع
از بحث بی مورد و بی فایده دوری کنید. مثلا اگر فرزند شما می گوید: همه دوستانم این را دارند، شما هم بگویید:می دانم؛ بگوید: این منصفانه نیست، جواب بدهید: می دانم؛ باید بگویید: من چی گفتم؟ تا تاکید بیشتر بر قانونی که قبلاً درباره اش حرف زده اید، داشته باشید.