- دین اسلام، همه نیازهای طبیعی از جمله نیازهای جنسی، آن هم نه فقط نیازهای جنسی مرد، بلکه نیازهای جنسی زن را مورد توجه قرار داده و به هر دو به طور یکسان نگاه میکند.
تعالیم اسلام برای سعادت و سلامت دنیوی و اخروی انسانها، برنامه هایی را قرار داده که از جمله آنها تشکیل خانواده است که با ازدواج ظهور و بروز پیدا خواهد کرد، ازدواج، بین فرهنگ و طبیعت تعادل برقرار میکند و از نوعی تقدس برخوردار است و در مقایسه با سایر روابط انسانی، تمامیتی بی‌نظیر دارد؛ بدین معنا که ابعاد زیستی، اقتصادی، عاطفی، روانی و اجتماعی زندگی را پوشش می‌دهد[1]. سکون و آرامش و دوستی متقابل، از اهدافی است که فقط در پرتو ازدواج برای زن و مرد حاصل می شود[2]. یکی از ویژگی‌های روانی نوجوانان و جوانان، شدت میل جنسی است، که آن را نوعی جهش در تحول شمرده اند [3]. از وظایف مهم فرد در این مرحله مهار میل جنسی پیش از فراهم آمدن زمینه ازدواج است. در این رابطه قرآن به افرادی که زمینه ازدواج برایشان مقدور نیست توصیه میکند پاکدامنی در پیش گیرند، تا خداوند از فضل خود آنان را بی‌نیاز کند[4]. اگر کشش‌های جنسی فرد، بسیار شدید باشد و نتواند آنها را به گونه‌ای تعدیل نماید، باید این نیازها را سرکوب کند یا با رفتارهای خلاف هنجارهای جامعه نیازهای خود را برآورده سازد که در هر دو صورت آسیب‌های فراوانی به فرد و جامعه وارد خواهد آمد. افرادی که نگاهی جنسی به زن دارند، نظر به روابط آزاد می‌دهند و به اسم حقوق زنان، زن را به عروسک جنسی مبدل می‌کنند، در حالی که دین اسلام برای دوری از چنین آسیبی به حفظ عفت و اخلاق فردی و اجتماعی سفارش می‌نماید و برای تامین نیازهای جنسی راهکار ازدواج صحیح و در چارچوب را معرفی می‌نماید.
دین اسلام، همه نیازهای طبیعی از جمله نیازهای جنسی، آن هم نه فقط نیازهای جنسی مرد، بلکه نیازهای جنسی زن را مورد توجه قرار داده و به هر دو به طور یکسان نگاه میکند. زن و شوهر باید در ارضای نیاز جنسی به تفاهم و توافق نظر برسند و قبل از انجام مقاربت جنسی، آمادگیهای روانـی و جسمانی لازم را کسـب کننـد. ادراک متقابـل و رعایت شرایط یکدیگر، باعث ارضای کامل، صحیح و دو جانبه‌ی غریزه جنسی همسران خواهد شد. اسلام به مردان اجازه نمی‌دهد که به زنان و میل جنسی آنها بی‌توجه باشند؛ به گونه‌ای که بر مردان واجب کرده است که دست کم در طول چهار ماه یک‌بار با همسر خویش آمیزش داشته باشند. صفوان بن يحيى از حضرت رضا (عليهالسلام) در مورد مردى سؤال كرد كه داراى همسر جوانى است و همبسترى او را يك ماه يا يك سال ترك مىكند و به او نزديك نمىشود. البته نه براى اينكه او را آزار رساند، بلكه به دليل آنكه مصيبتى ديدهاند. آيا در اين عمل گناهكار است؟ فرمود: اگر چهار ماه او را ترك كرده باشد نه، پس از آن اگر ترك كند، گناهكار خواهد بود، مگر اينكه با اذن و رضايت زوجهاش باشد[5]. و از سوی دیگر، افراط نیز نباید صورت گیرد و هر گاه نیاز مرد برآورده شد، بسنده کند و به امور دیگر بپردازد. همچنین به زنان توصیه کرده است که حقوق مردان را رعایت کنند؛ حتی پیامبر(ص) به زنان فرمود: «لا تطولنّ صلاتکنّ لتمنعن ازواجکنّ»، «با طولانی ساختن نماز خویش، مانع خواسته همسران خویش نشوید.» [6]
همچنین زن و شوهر برای ایجاد رضایت در یکدیگر، خود را باید آراسته سازند. آراستگی ظاهری در لباس پوشیدن و آرایش مناسب دیده می‌شود. ائمه معصومین(علیهم السلام) در روایات زیادی به مردان و زنان توصیه کرده‌اند که خود را برای یکدیگر بیارایند. امام محمد باقر(علیه السلام) می‌فرماید: «سزاوار نیست که زن خود را بدون آرایش نگهدارد؛ هرچند با آویختن گردنبندی به گردن باشد و همچنین شایسته نیست که زن هرچند هم سالمند و بزرگسال باشد، دست خویش را حتی اگر با کمی حنا هم شده، بدون خضاب بگذارد.» امام صادق(علیه السلام) حقوق مرد بر زن را استفاده از بهترین بوی خوش، پوشیدن لباسهای زیبا و بهترین نوع آرایش و آماده کردن خود برای شوهر دانسته است[7].
علاوه بر آرایش کردن زنان برای شوهران، اسلام به مردان نیز توصیه کرده است که خود را برای همسرانشان بیارایند[8]. امام موسی بن جعفر(علیه السلام) را مشاهده کردند که محاسن خود را خضاب کرده است. راوی سؤال میکند: آیا خضاب کرده‌اید؟ فرمود: بلی، آماده ساختن مرد و آرایش کردن وی از جمله چیزهایی است که عفت زنان را زیاد میکند؛ برخی از زنان عفت خود را رها کرده‌اند؛ به دلیل اینکه شوهران آنها به آرایش خویش توجه نمی‌کنند. آیا وقتی آرایش نکرده‌ای، دوست داری او را بر همان حالی ببینی که او تو را می‌بیند؟ راوی پاسخ می‌دهد: نه، حضرت می‌فرماید: پس او هم از تو انتظار آراستگی دارد؛ سپس می‌فرماید: از اخلاق پیامبران تمیزی، خوشبویی، تراشیدن مو و آمیزش با همسر است.» [9]
با توجه به مطالب گفته شده، زمانی می‌توان گفت نگاه دین یا هر مجموعه و یا حتی یک شخص به زن، نگاهی جنسی است که یک: تنها به بعد جنسی بپردازد و صرفا برای آن اهمیت قایل شود و ابعاد دیگر را در نظر نگیرد، دو: خارج از چارچوب و موازین فیزیولوژیکی، روحی و عاطفی، اجتماعی و عرفی مشخصی باشد، سه: نگاه یک طرفه باشد و حقوق جنسی زن را در نظر نگیرد؛ در حالی که چنین مواردی در دین اسلام وجود ندارد.
منابع:
[1]. مقدمه ای بر جامعه شناسی خانواده، ص 24.
[2]. روم/ 21.
[3]. ماسن، پاول، رشد و شخصیت کودک، ص 533.
[4]. نور/32.
[5]. محمّدبن على صدوق، من لايحضرهالفقيه، ج 3، ص 405؛ ج 5، ص 40.
[6] حر عاملی، 1403ق: ج14، ص117.
[7]. حر عاملی، 1403ق: ج14، باب6، ح2
[8]. رفتارشناسی جنسی در اندیشه دینی، نویسندگان: محمد باقر کجباف ، مطالعات راهبردی زنان، 1384 ، شماره 27.
[9] حر عاملی، 1403ق: ج14، باب6، ح2.
زمانی می‌توان گفت نگاه دین یا هر مجموعه و یا حتی یک شخص به زن، نگاهی جنسی است که یک: تنها به بعد جنسی بپردازد و صرفا برای آن اهمیت قایل شود و ابعاد دیگر را در نظر نگیرد، دو: خارج از چارچوب و موازین فیزیولوژیکی، روحی و عاطفی، اجتماعی و عرفی مشخصی باشد، سه: نگاه یک طرفه باشد و حقوق جنسی زن را در نظر نگیرد؛ در حالی که چنین مواردی در دین اسلام وجود ندارد.