مناسب است مومنان با پیروی و مواسات با پیامبر اکرم و ائمه معصومین (علیهم السلام) هر سال چه پیش از عاشوراء و چه پس از آن، مشغول عزاداری و نوحه سرایی باشند.
ماه محرم در زمان جاهلیت مورد اهمیت بود و جنگ و درگیری در آن متوقف می‌شد. اما در همین ماه، گروهی که خود را از امت پیامبر می‌دانستند، احترام خاندان پیامبر را نگه نداشته و به طرز فجیعی آنها را به خاک و خون کشیده و به اسارت گرفتند.[1] در سیره خاتم الانبیاء نقل شده که ایشان در روز عاشوراء از زینت و آراستگی ظاهر خودداری می‌کردند[2] و ائمه معصومین (علیهم السلام) نیز هنگام فرا رسیدن ماه محرم خود را برای عزاداری سید الشهداء (علیه السلام) آماده می‌کردند و آثار حزن و اندوه در آنها آشکار می‌شد.[3]
پی‌نوشت:
[1]. الأمالي شیخ صدوق، ص: 128.
[2]. الإقبال بالأعمال الحسنة، ج3، ص: 30.
[3]. أعيان الشيعة، محسن الأمين، ج1، ص:584.