کرامت نفس، مایه تعالی

کرامت نفس، مایه تعالی
کرامت در مقابل دنائت یعنی بزرگ منشی. روح بزرگوار و منّزه از هر پستى را «کریم» گویند. از خصوصیات فرد «کریم» این است که برای خود ارزش قائل شود و به هر قیمتی خود را برای هر چیزی هزینه نکند؛ چنانچه امام علی علیه السلام می فرماید: «قِيمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ؛[1] ارزش هر انساني به اندازه چيزی است که دوست می‌دارد». فردی که برای خود ارزش قائل نباشد، دست به هر کاری می‌زند، و اهمیتی نمی دهد که مردم در مورد او چگونه قضاوت کنند.
اما کسی که خودمدار باشد و از ارزش وجودی خود که خدا برای او به ودیعه گذاشته، صیانت کند، اهل معاصی و پستی نخواهد شد. از آن طرف کسی که عملاً اهل پرهیز باشد و دامن خود را در مواجهه با گناه و پلشتی حفظ نماید، متقابلاً این پرهیز، موجب بزرگی روح و کرامت نفسی مضاعف خواهد شد. چنانچه قرآن می فرماید: «إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَ اللَّهِ أَتقاكُم؛[2] در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست»

پی‌نوشت
1. حکمت 81 نهج البلاغه
2. آیه 13 حجرات