-
مصطفى گويد، كه باشد پشت در؟
اين چنين در را بكوبد با نظر؟
مرتضى گويد منم، آن بنده ات
من على هستم، همان شرمنده ات
آمدم اينجا براى كار خير
زين جهت اينجا شدم چون مرغ طير
مصطفى در را به رويش باز كرد
راز خود را با دلش دمساز كرد
مى نشيند در كنارى سر به زير
گو به زنجيرش شود اينجا اسير
مى كند احمد به حيدر يك نگاه
روى او را ديده چونان روى ماه
چهره از شرمندگى چون خون، شود
بى گمان چون لاله اى گلگون، شود
قطره هايى از عرق روى جبين
مى درخشد قطره ها همچون نگين
مصطفى لبخند خوش دارد به لب
اين چنين گويد به او با تاب و تب
يا على جان، حاجتى دارى بگو؟
خود نما اين راز را در خانه رو
مرتضى گويد سخن اينجا يواش
راز خود را مى كند اينگونه فاش
گو سخن آيد برون از قلب چاه
قطع گردد هر سخن در بين راه
عاقبت گويد به احمد اى حبيب
اى كه بر دردم تويى هرجا طبيب
مهر زهرا بر دلم اينجا نشست
عشق او را در درون سينه بست
زين سبب خواهم نمايم اهتمام
نيم ايمان را كنم اينجا تمام
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
مصطفى گويد جوابش را به شور
يا على، اى جان من در هر حضور
فاطمه دارد به وصلش اختيار
تا گزيند از براى خود نگار
بايد او، در اين جهان با حساب
همسرش را خود نمايد انتخاب
مى روم رو سوى او در اين زمان
تا نيازت را گذارم در ميان
مى رود احمد به سوى دخترش
اين چنين گويد سخن با گوهرش
فاطمه، اى جسم و جانم در جهان
اى كه هستى بر تنم روح و روان
مرتضى آمد كنارم در حرم
منتظر باشد كنى بر او كرم
او تو را خواهد براى ازدواج
زين سبب دارد به تو او احتياج
پس جوابت را برايم باز گوى
اين رضايت را به يك آواز گوى
از خجالت فاطمه بى تاب شد
چهره اش از شرم خود پرآب شد
مى كند در آن مكان خندان سكوت
گو بود آن گوشه در حال قنوت
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
حال او را تا نبى اينگونه ديد
نور اميدى به جان او دميد
گويد او را، حال تو خود صد نداست
اين سكوتت يك نشانى بر رضاست
بعد از اين گردد روان سوى على
تا بگويد راز بانوى على
يا على، بشنو، زيارت اين نويد
اذن وصلت، از عزيز ما رسيد
كن مهيّا جشن وصلت را سريع
تا كنم بر وصلتان فكرى بديع
مصطفى از وصلشان دلشاد شد
كار دين با وصلشان آباد شد
هر دلى در سينه اش آرام شد
بى گمان با وصل آن دو رام شد
عشق، آخر تيشه زد بر ريشه اش
تيشه زد بر ريشه انديشه اش
زين سبب با عشق آن گل زنده ماند
تا ابد بر جانمان پاينده ماند
قصه را پايان دهم با نام عشق
هست جانم تا ابد در دام عشق
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
سرود ازدواج حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع)
ماه ذیحجه گشته آغاز
مرغ دل اومده در پرواز
رفته تا خونه ی پیغمبر
تا که شادیشو کنه ابراز
شب پیوند علی وزهرا
به عرش اعلا جشن وطرب برپاست
به خنده بازه، رخ پیغمبر
دلش شاد ازین عروسی زیباست
(علی یا حیدرعلی یاحیدر مبارک باشه وصلت با کوثر)۲
چراغونه تموم افلاک
برا این عروسی زیبا
توی شهر مدینه گشته
مجلس جشن وطرب بر پا
دلا آباده،پیمبر شاده
چرا،چون زهرا دل به علی داده
می ریزه از شوق،بارون چشماش
دعا گوی این عروس وداماده
علی یا حیدر....
با وصال فاطمه حیدر
می گیره معنا دیگه کوثر
فراوون میشه توی دنیا
گلایی زنسل پیغمبر
زنور حیدر زنور زهرا
میشه نورانی ز نور حق دنیا
شیعه دلشاده زغم آزاده
می گیره ذکر علی علی مولا
علی یا حیدر......
فخر ماباشه تواین دنیا
نوکری حیدر وزهرا
الهی که دشمن اونها
هرجا که باشه بشه رسوا
غدیری هستیم علی مولامون /اسیر عشق حیدره دلهامون
ظهور آخر گل زهرایی/میشه دارو بر تموم دردامون
علی یا حیدر....
ماه ذیحجه گشته آغاز / مرغ دل اومده در پرواز / رفته تا خونه ی پیغمبر / تا که شادیشو کنه ابراز / شب پیوند علی و زهرا / به عرش اعلا جشن وطرب برپاست