شباهت دنیا با راهپیمایی اربعین

این روزها، بابام داره کم‌کم وسایلشو جمع می‌کنه تا با چندتا از دوستاش راهی کربلا شه. خیلیا بهش می‌گن صبر کن و بعد از اربعین برو. توی این شلوغیا به این سفر نرو. آخه سفر اربعین با سفرهای دیگه خیلی فرق داره. دوسال پیش که بابام رفته بود، وقتی اومد خیلی خسته شده بود. به خاطر جمعیت خیلی زیاد و شلوغی، بعضی از شب‌ها جایی برای استراحت گیرشون نیومده بود. چون باید خیلی از راه‌ها رو پیاده می‌رفتن، کف پاهاشون تاول زده بود. توی یه کشور غریب، دوستاشو گم کرده بود و تنها شده بود. بابام می‌گفت: وقتی که بعد از چند روز پیاده‌روی و سختی به حرم امام حسین علیه‌السلام رسیدم، تمام مشکلاتی که برام پیش اومده بود، از یادم رفت. حس پیروزی بهم دست داده بود که تونستم در برابر این همه مشکلات و گرفتاری‌ها، بازم خودمو به حرم برسونم. حتی الان که می‌دونم دوباره مسیر خیلی سختی در پیش دارم، ولی باز هم آماده‌ی این سفر می‌شم. بابام می‌گه سختی‌های این دنیا هم مثل راه کربلا می‌مونه. تمام مشکلات این دنیا وقتی قابل تحمل می‌شه که شما امید داشته باشی به بهشت. اگه امید به بهشت رو از دست بدی، دیگه نمی‌تونی به راه خوب و درست توی زندگیت ادامه بدی.