-اسلام، دین مواسات است. کسی که خود را مقید به این آموزه بداند می بایست خود را بدون چشم‌داشت، در درد و نداری همنوع، شریک کند تا خود را با انسانیت محک بزند.
آیا با حس همدلی و مواسات همه با هم زندگی کنیم یا فقط برای خود زندگی کنیم تا نظام انسانیت بهم بخورد؟آیا قیمتی زندگی کنیم یا به هر قیمتی زنده بمانیم؟ جواب به این سوالات بسته به ارزیابی و نگرشی است که برای انسان نسبت به همنوع خود در طول زندگی شکل یافته است. اسلام، دین مواسات است. کسی که خود را مقید به این آموزه بداند می بایست خود را بدون چشم‌داشت، در درد و نداری همنوع، شریک کند تا خود را با انسانیت محک بزند. حال مردم را خوب کند تا حالش خوب شود «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ؛ [1] اگر نیکی و احسان کردید به خود کرده‌اید» در فرهنگ سرمایه داری که غرب برای مردم خود به ارمغان آورده است، هر کس صرفاً برای زنده ماندن خود تلاش می کند تا به هر قیمتی زندگی کند. تفاوت این دو آموزه و فرهنگ را در موقعیت های چالشی (نظیر کرونا) می توان یافت. در فرهنگ اسلامی- ایرانی طرح مواسات وهمدلی برگزار می شود تا با هم بخورند. اما در غرب، با هجوم به فروشگاه ها و مواد غذایی، وحشی‌گری خود را نمودار ساختند تا فرهنگ و انسانیت خود را بهم زده باشند.
پی‌نوشت
سوره اسراء/ آیه 7