بسیاری از فرزندانی که در بزرگسالی دچار آسیب می شوند، از تربیت سلیقه ای و بی اساس والدین بی بهره نبوده اند.
برخی از والدین به اعتقاد خود، از تمام مسائل تربیتی، راهکارها و آسیب های مسیر تربیت فرزندان آگاهی کافی و کامل دارند، به گونه ای که هر نوع اظهار نظر دیگران را به کلی رد کرده یا به سختی می پذیرند. برخی از آنها در گذشته دچار برخی مشکلات تربیتی مثل خود کم بینی شده اند که همین امر باعث شده از فزندان به عنوان وسیله ای برای پوشش نداشته های خود استفاده کنند. این امر، در حقیقت نوعی ظلم به فرند است. این فرزند به خاطر جهل والدین باید قربانی نداشته های آنها شود. چه ظلمی از این بزرگتر که انحراف در مسیر تربیت فرزندان توسط خود والدین به اصطلاح دلسوز ایجاد شود. در اینجا به چند نمونه از سوء تربیت های والدین در مورد فرزندان اشاره می کنیم.
1- استفاده ابزاری از فرزندان برای جبران نداشته های خود
چون عده ای از والدین در دوران کودکی یا نوجوانی دچار سرخوردگی هایی از ناحیه اطرافیان شده اند، برای تأمین نداشته خود که نوعی حقارت درونی و ضعف شخصیتی لحاظ می شود، ناچاراً از فرزندان خود هزینه می کنند. آنها تلاش می کنند تا فرزندشان را متفاوت با بقیه جلوه دهند. خود نمایی از طریق فرزندان بلای جان تربیت بسیاری از خانواده ها شده است. حفظ قرآن به زبان انگلیسی در کودکی، آموزش رقص و موسیقی خصوصاً به دختران در دوران پیش از دبستان، آرایش غلیظ فرزند برای شرکت در جمع با تیپ و رنگ لباس متفاوت با بقیه، تنها چند نمونه استفاده ابزاری از فرزندان است. همین والدین، وقتی حرف حجاب و قرآن می شود، می گویند هنوز بچه است، قرآن برایش سخت است و باید بازی کند.
2- تربیت سلیقه ای
بسیاری از فرزندانی که در بزرگسالی دچار آسیب می شوند، از تربیت سلیقه ای و بی اساس والدین بی بهره نبوده اند. برخی بر این باورند که هر گونه با فرزندشان رفتار کنند، صحیح است. جهل والدین نسبت به ساز وکارهای تربیت صحیح از یک طرف، تلاشهای شبانه روزی دشمنان در ارائه الگوهای ضد تربیتی از سوی دیگر تنور بی تربیتی را چنان داغ کرده که جز، نان سوخته چیز دیگری از این تنور بیرون نمی آید. در مجموع، والدینی که چنین نگاهی به تربیت دارند قطعا فرزندانی قربانی شده به جای بچه های قرانی و سالم تحویل جامعه می دهند.