زائر خانه خدا بعد از مستقر شدن در مکانهای ذکر شده ، باید با رعایت واجبات احرام خود را محرم کند و مراقب باشد تا محرمات احرام از او سر نزد، که این خود نیاز به مراقبت دارد.زائر بیت الله حرام اکنون باید اعمال سیزده گانه عمره تمتع را شروع کند که یک به یک به بیان آنها می پردازم.
واجبات احرام
1 ـ نيّت، 2 ـ تلبيه، 3 ـ پوشيدن دو جامه احرام برای مردان.[1]
مسئله: در وقت احرام سه چيز واجب است:
اول ـ نيت،[2] يعني انسان در حالی که می خواهد محرم شود به احرام عمره تمتع، نيت کند عمره تمتع را و لازم نيست[3] قصد کند ترک محرماتی را که بر محرم پس از احرام، حرام می شود،[4] بلکه کسی که بقصد عمره تمتع يا حج تمتع لبيک های واجب را گفت، محرم می شود چه قصد بکند احرام را يا نکند و چه قصد بکند ترک محرمات را يا نکند. پس کسی که می داند بعضی از محرمات را مرتکب می شود مثل زير سايه رفتن در حال سفر، احرام او صحيح[5] است. ولی احتياط آن است که قصد کند ترک محرمات را.
مسئله: عمره و حج و اجزاء[6] آنها از عبادات است و بايد با نيت خالص برای طاعت[7] خداوند تعالی بجا آورد.[8]
پی نوشت:
1 ـ آية الله زنجانی: بنابر احتياط مستحب مؤکد، برای احرام غسل کند و انشاء نيت احرام او پس از نماز ـ واجب يا مستحبـ باشد و بسيار شايسته است که غسل نماز را ترک نکند.
2 ـ آيات عظام خويی، خامنه ای، تبريزی، بهجت: در نيت چند چيز معتبر است:
الف: قصد قربت، مانند عبادات ديگر غير از احرام.
آية الله بهجت: قصد قربت (يعنی به جهت اطاعت و امتثال فرموده خداوند عالم).
ب: همزمان بودن با شروع در احرام.
ج: تعيين احرام که براي عمره است يا براي حج، و تعيين حج که تمتع است يا قران يا افراد، و تعيين اين که برای خود است يا براي ديگری، و تعيين اين که حجش حجة الاسلام است که برای اولين بار به استطاعت بر او واجب شده يا حج نذری است که به سبب نذر بر او واجب شده يا حجی است که به سبب فاسد بودن حج قبل بر او واجب شده يا حج مستحبی است. خلاصه هر يک از اينها که باشد بايد در نيت مشخص شود. پس اگر بدون تعيين نيت، احرام نمود، احرامش باطل خواهد بود.
آية الله خويی، آية الله تبريزی: حجة الاسلام عنوان قصدی نيست و اگر مکلّف مستطيع برای خود حج بجا آورد حجة الاسلام است مگر با علم و عمد قصد حجّ استحبابی نمايد.
آية الله سيستانی: در نيت معتبر است قصد قربت و وقوع آن در ميقات و مانند آن و مشخص نمودن عبادتی که قصد احرام برای آن دارد، که آيا حج است و يا عمره و تعيين حج که تمتّع است يا قِران يا اِفراد، و در صورت نيابت بايد آن را قصد کند و اگر برای خودش باشد کافی است که قصد انجام آن از غير ننمايد و در عمل نذری کافی است که آنچه نذر نموده بر عملش منطبق باشد، و لزومی ندارد قصد کند حجی که انجام می دهد ـ مثلا ـ حج نذری است، همچنان که برای اينکه حجی که انجام می دهد حجة الاسلام باشد، کفايت می کند که حجة الاسلام که بر او واجب شده بر عملش منطبق باشد و نياز به قصد زايدی نيست.
آية الله زنجانی: در نيت احرام ـ مانند هر امر عبادی ـ سه امر معتبر است الف: قصد عمل، ب: تعيين نوع احرام، پس بايد در نيت احرام معين کند که احرام عمره است يا حج، تمتع است يا افراد، واجب است يا مستحب و اگر نيابی است قصد نيابت و تعيين منوب عنه نيز لازم است. ج: قصد قربت و خلوص.
در نيت احرام رعايت چند امر ديگر نيز لازم است: 1 ـ وجود ارتکازی نيت کافی نيست بلکه لازم است چنين معنايی را از قلب خود بگذراند که «خود را محرم می کنم ـ مثلا ـ به عمره تمتع». 2 ـ در نيت عمره تمتع لازم است قصد انجام مجموع عمره و حج تمتع را داشته و عمره تمتع را به عنوان بخش اول اين مجموعه بجا آورد. 3 ـ در احرام عمره مفرده بايد هنگام احرام تصميم داشته باشد ـ ولو اجمالاً ـ که از ارتکاب عمل حرامی که باعث فساد عمره مفرده می شود (جماع قبل از تمام شدن سعی) پرهيز کند.
3 ـ آيات عظام گلپايگانی، بهجت، صافی: لازم است قصد کند ترک کارهايی که بر محرم حرام است.
آية الله مکارم: نيت احرام اين است که قصد می کند تروک احرام را برخود حرام کند و قصد اجمالی کافی است.
4 ـ آية الله خامنه ای: لکن بايد قصد انجام چيزی که احرام را باطل می کند نداشته باشد.
5 ـ آية الله مکارم: احرام او خالی از اشکال نيست مگر در حال ضرورت.
6 ـ آية الله نوری: و همچنين احرام.
7 ـ آية الله سيستانی: بلکه برای تذلل در پيشگاه خداوند.
8 ـ آية الله نوری: و بايد نيّت آن را داشته باشد که بعد از عمره تمتّع حج تمتّع را انجام بدهد.
منبع:منتخب مناسک حج (ویرایش دوم) صفحه 79 و 80- مرکز تحقیقات حج