واجبات احرام (تلبیه)

08:40 - 1392/07/23
رهروان ولایت ـ یکی دیگر از واجبات احرام که بدون انجام آن احرام واقع نمی شود، تلبیه(لبیک گفتن )است
احکام تلبیه

یکی دیگر از واجبات احرام که بدون انجام آن احرام واقع نمی شود، تلبیه (لبیک گفتن ) است، که بیان احکام و مستحباتی در این باره می پردازم.

مسئله: تلبيه; يعني لبيک گفتن، و صورت آن بنابر اصحّ آن است که بگويد:

«لَبَّيْک، اَللَّهُمَّ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ لا شَرِيکَ لَکَ لَبَّيْک».[1]

و به اين مقدار اگر اکتفا کند محرم شده و احرامش صحيح است، و احتياط مستحب[2] آن است که پس از آن که چهار «لبيک» را بصورتی که گفته شد گفت بگويد:

«اِنَّ[3] الْحَمْدَ وَ النّـِعْمَةَ لَکَ وَ الْمُلْک، لا شَرِيکَ لَکَ لَبَّيْک».

و اگر بخواهد احتياط[4] بيشتر بکند پس از گفتن آنچه ذکر شد، بگويد:

«لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ لَبَّيْکَ اِنَّ الْحَمْدَ و النِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ لا شَرِيْکَ لَکَ لَبَّيْکَ».

و مستحب است بعد از آن بگويد:

«لَبَّيْکَ ذَا الْمَعارِجِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ داعِياً إِلي دارِ السَّلامِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ غَفّارَ الذُّنُوبِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ أَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ ذَا الْجَلالِ وَ الاْکْرامِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ تُبْدِئُ وَ الْمَعادُ إِلَيْک، لَبَّيْکَ لَبَّيْکَ، تَسْتَغْنِی وَ يُفْتَقَرُ إِلَيْکَ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَيْکَ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ إِلهَ الْحَقّ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ ذَا النَّعْماءِ وَ الْفَضْلِ الْحَسَنِ الْجَمِيلِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ کَشّافَ الْکُرَبِ الْعِظامِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدَيْکَ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ يا کَرِيم».

و اين جملات را نيز بگويد خوب است:

«لَبَّيْکَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْکَ بِمُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد لَبَّيْک، لَبَّيْکَ بِحَجَّة وَ عُمْرَة مَعاً لَبَّيْک، لَبَّيْکَ هَذِهِ عُمْرَةُ مُتْعَة إِلي الْحَجّ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ أَهْلَ التَّلْبِيَةِ لَبَّيْک، لَبَّيْکَ تَلْبِيَةً تَمامُها وَ بَلاغُها عَلَيْک».

مسئله: معنی تلبيه چنين است: ترجمه «لبَّيْکَ ، اَللَّهُمَّ لَبَّيْکَ ، لَبَّيْکَ لا شَرِيکَ لَکَ لَبَّيْکَ » چنين است:[5] اجابت می کنم دعوت تو را خدايا اجابت می کنم دعوت تو را، اجابت می کنم دعوت تو را، شريکی نيست مر تو را، اجابت می کنم دعوت تو را. و اگر کلمه دعوت را هم نگويد کفايت می کند در مواردی که بايد ترجمه را بگويد.

مسئله: اگر تلبيه را بقدر واجب که ذکر شد، نداند[6] بايد آن را ياد بگيرد يا کسی او را در وقت گفتن تلقين کند، يعنی کلمه کلمه آن شخص بگويد و شخصی که می خواهد احرام ببندد دنبال او بطور صحيح بگويد. 

مسئله: اگر نتواند ياد بگيرد يا وقت ياد گرفتن نباشد و با تلقين هم نتواند بگويد احتياط آن است که به هر نحو که می تواند بگويد،[7] و ترجمه اش را هم بگويد، و بهتر آن است که علاوه بر آن نايب[8] هم بگيرد.

مسئله: واجب در لبيک بيش از يک مرتبه نيست، ولی مستحب است تکرار آن و زياد گفتن آن هرچه می تواند، و برای هفتاد مرتبه گفتن ثواب زيادی ذکر شده است، و لازم نيست آنچه را در حال احرام بستن گفته است تکرار کند، بلکه کافی[9] است بگويد « لبيک اللهم لبيک » يا تکرار کند « لبيک » را فقط. 

 

پی نوشت:

1 ـ آية الله زنجانی: و نبايد به اين مقدار اکتفا کند بلکه بايد پس از آن بگويد «ان الحمد والنعمة لک والملک، لاشريک لک» و گفتن لبيک پنجم واجب نيست و با گفتن تلبيه واجب محرم می شود و پس از آن بايد از محرمات احرام اجتناب کند و همچنين واجب است حج يا عمره ای را که براي آن محرم شده به پايان برساند. پس اگر احرام عمره تمتع بسته بايد آن را تکميل کرده، پس از آن حج تمتع را به جا آورد.

2 ـ آية الله بهجت : احتياط واجب اين است .

آية الله گلپايگانی ، آية الله صافی : صورت تلبيه واجب که بوسيله آن احرام واقع می شود اين است : «لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيکَ لَبَّيکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيکَ» احتياط در اين است اين جمله اضافه شود: «اِنَّ الْحَمدَ وَ النِّعْمَةَ لَکَ وَ الْمُلکَ لا شَريکَ لَک» و بهتر است بعد از آن بگويند: لَبَّيْکَ.

آية الله مکارم: احتياط واجب است که بگويد: ... امّا لبّيک پنجم را نگويد.

آية الله سيستانی: لبيک پنجم جايز است ولی جزء اين احتياط استحبابی نيست.

3 ـ آية الله بهجت: وجوب کسر همزه انّ متّجه است.

4 ـ آيات عظام خويی، تبريزی و سيستانی: اين احتياط در مناسک ايشان نيست.

آية الله فاضل: احتياط مستحب آن است که به جای صورت اوّل بگويد.

5 ـ آية الله نوری: با کمال ميل و شوق اجابت می کنم دعوت تو را خدايا، با کمال ميل و شوق اجابت می کنم، اجابت می کنم دعوت تو را با کمال ميل و شوق، شريکی نيست مر تو را، با کمال ميل و شوق اجابت می کنم، اجابت می کنم تو را.

6 ـ آية الله زنجانی: چنانچه وقت احرام وسعت دارد و می تواند آن را ياد بگيرد بايد احرام را تا تنگی وقت به تأخير بيندازد تا آن را ياد بگيرد يا لااقل با تلقين تلبيه را به طور صحيح ادا کند و اگر نتواند ياد بگيرد يا وقت ياد گرفتن نباشد و با تلقين هم نتواند بگويد بايد برای گفتن تلبيه نايب بگيرد و بنابر احتياط مستحب خود نيز به بهترين شکلی که می تواند ـ ولو با تلقين ديگریـ تلبيه بگويد. و از اينجا حکم مسأله بعد نيز روشن می شود.

7 ـ آية الله فاضل: و ظاهراً همين مقدار کافی است و احتياط مستحب آن است که ترجمه را بگويد و نايب نيز بگيرد.

8 ـ آية الله بهجت: می تواند احتياط کند به جمع بين اين و استنابه اگرچه جواز اکتفاء به همان مقداريکه می تواند با ضمّ ترجمه عبارت صحيحه خالی از وجه نيست مثل اکتفا به ترجمه در صورت عدم توانائی به هيچ مقدار و نيز اکتفاء به استنابه عدم قدرت بر ترجمه هم، کما اينکه لال اکتفاء به تحريک لسان و اشاره به انگشت با عقد قلب می نمايد و اگر ممکن نباشد استنابه می کند.

آيات عظام تبريزی، مکارم: احوط اين است نايب هم بگيرد.

آية الله خامنه ای: بايد به هر نحو که می تواند بگويد و بنابر احتياط نايب هم بگيرد.

آية الله خويی: اگر کسی قدرت بر تصحيح تلبيه ولو با تلقين نداشته باشد می تواند به ملحون اکتفا کند گرچه احوط جمع بين ترجمه و استنابه نيز هست. و نيز اخرس (گنگ و لال) کافی است با اشاره تلبيه بگويد گرچه احوط استنابه نيز هست.

آية الله سيستانی: کافی است به نحوی که می تواند بگويد، اگر عرفاً صدق تلبيه کند و اگر صدق نکند به احتياط واجب هم مرادف عربی و هم ترجمه آن را بگويد و نيز نايب بگيرد.

آية الله نوری: نايب گرفتن لازم نيست.

آية الله گلپايگانی، آية الله صافی: اگر تلقين ممکن نشد به هر طوری که می تواند بخواند و ترجمه اش را به فارسی يا زبان ديگر بگويد و نايب هم بگيرد رجاء که از طرف او بطور صحيح بخواند.

9 ـ آية الله مکارم: بقصد رجاء.

منبع: مناسک جدید حج (ویرایش دوم) صفحه 81 و 82 و 83 و 84- مرکز تحقیقات حج

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
4 + 0 =
*****