اگر کودکتان زیر شش سال است، چراغ توجه و واکنش بیش از حد به بددهنی اتفاقی و یا کم تکرار او را خاموش کنید تا او را به این عمل زشت تشویق نکنید. به کلمه‌های بی‌ضرر، بی‌اعتنایی کنید. برخی کلمه‌ها بی معنی و احمقانه‌اند، و بهترین شیوه برخورد، نادیده گرفتن و توجه نکردن به آن‌هاست.
وقتی کودک شما یک کلمه بد را به کار می‌برد، بی‌خود جیغ و داد نکنید و ادای شوکه شدن را در نیاورید. بی‌تردید، شما قبلا هم آن کلمه را شنیده‌اید. اگر با شنیدن آن کلمه این‌گونه رفتارها را از خود نشان دهید، به احتمال زیاد کودک شما به یک کشف تازه دست می‌یابد؛ این‌که هر زمان خواهان جلب توجه شما باشد و یا بخواهد سربه سر شما بگذارد، می‌تواند از روش بددهنی استفاده کند.
برخی پدر و مادرها تا کلمه زشتی از کودک می‌شنوند، با دست‌پاچگی می‌گویند «زود باش بدو دهانت را بشوی.» برخی والدین لب‌هایشان را گاز می‌گیرند، عده‌ای تهدید، زدن و ... را به کار می‌برند. هرچند همه آن‌ها می‌خواهند با این گونه برخوردها، زشتی بددهنی را به کودک یادآوری کنند، اما این کار ممکن است باعث شود که کودک نزد آن‌ها، فقط نزد آن‌ها مؤدب باشد تا در امان بماند، ولی در مکان یا موقعیتی دیگر، هرچه دل تنگش خواست، بگوید.
در فرهنگ دینی به چشم‌پوشی و نادیده گرفتن این‌گونه امور، تغافل گفته می‌شود. رسول رحمت(صلّی‌الله‌علیه‌‌وآله‌وسلّم) می‌فرمایند: «نیمی از انسان عاقل، تغافل(چشم پوشی) است.»[1]
اهمیت فراوان این اقدام تربیتی در زندگی را می‌توانید با لحظه‌ای درنگ در این روایت شریف، دریابید.
منبع:
[1]. غررالحکم، ص245، حکمت5046