- رویش جوانان مدافع حرم، پدیده‌ی شگفت‌انگیزی است که در دنیای مادی و گناه‌آلود کنونی رخ داد تا ثابت کند تنها راه سلامت بشر از این ورطه‌های کثیف و خطرناک، قدرت ایمان به پروردگار متعال و اعتقاد به دین حق اوست.
گذشتن از جان و مال و خانواده برای دفاع از مقدسات، همیشه شگفت‌انگیز و تحسین‌برانگیز بوده است که البته در دنیای امروز که سرشار و آکنده از مادی‌گرایی است و مستکبران و کافران دنیا از زر و زور فراوان خود برای بسط بساط تهییج شهوات و ترویج تعلقات بهره می‌گیرند، اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند. دسترسی آسان و ارزان اکثریت مردم دنیا به مطالب و تصاویر ضداخلاق و ضدایمان، شاید بهترین زمینه‌ی یکه‌تازی ابلیس در طول تاریخ را برای اغوای جهانیان خصوصاً جوانان، فراهم کرده است که پایین‌آمدن نگران‌کننده‌ی سن اعتیاد، فحشا و دیگر بزه‌های فردی و اجتماعی از شواهد این حقیقت تلخ است.
اما در کشاکش سقوط انسان‌ها در این میدان خطرناک، بوده و هستند مردان مومن و مقتدری که عنان نفس را با نیروی ایمان به دست گرفتند، از حرکت در مسیر تمایلات نفسانی و هوس‌های شیطانی خودداری کردند، پای در راه حق و حقیقت نهادند و تا پای جان بر سر عهد و پیمان خود ایستادگی کردند.
تاریخ پرافتخار این سرزمین پاک و تمدن‌ساز، یکی از برجسته‌ترین و باشکوه‌ترین نمونه‌های این مردان معنوی و ملکوتی را در خود جای داده است که در هر کوی و برزن و هر شهر و روستا قابل مشاهده می‌باشد که در عرصه‌ی پرخطر و دشواری مانند هشت سال جنگ ناجوانمردانه، نابرابر و تحمیلی علیه ملت ایران و نیز در پروژه‌ی خطرناک تسلط داعش بر سرزمین‌های اسلامی به بروز و ظهور رسیدند. در این میان، برخی تحلیل‌ها سعی می‌کردند حضور پررنگ جوانان در هشت سال دفاع مقدس را به تقارن آن با روزهای ابتدایی انقلاب و غلبه‌ی فضای انقلابی‌گری در کشور ربط دهند که با گذر زمان و تضعیف این روحیه، کمرنگ شده است، اما رویش جوانان مدافع حرم به فاصله‌ی حدود چهار دهه پس از بهمن 57 مهر بطلانی بر آن تحلیل زد و نشان داد که گرایش دلهای پاک به سمت معنویات الهی، بسیار فراتر و عظیم‌تر از چنین اظهارنظرهای نادرستی است. حضور پرشور و شعور این جوانان در حالی رخ داد که نه دوران انقلاب را دیده بودند و نه عمر کم آنان به زمان حیات مبارک امام راحل (ره) می‌رسید اما با این وجود، دل و جان مهذب و پاکیزه‌ی آنان محل فرود انوار طیبه‌ی خداوندی قرار گرفت و سبب ایجاد معرفت بالا گردید که تجلی آن را در میدان‌های سخت مبارزه با داعش وحشی و تکفیری و نیز اربابان غربی-عبری-عربی آنها مشاهده کردیم. در این میان، تفاوت عمده‌ای با دوران دفاع مقدس وجود دارد که جریان دفاع از حریم و حرم اهل‌بیت(علیهم‌السلام) را شگفت‌انگیزتر و عجیب‌تر می‌کند که در این کلام مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه‌ای تبیین شده است: «ما در دوران جنگ، جوان‌ها را تشویق می‌کردیم به اینکه بروید به میدان جنگ؛ اجابت می‌کردند و می‌رفتند؛ امام یک سخنرانی می‌کردند، خیل جوان‌ها راه می‌افتادند می‌رفتند [امّا] امروز ما چنین تشویقی نمی‌کنیم، درعین‌حال، این انگیزه چقدر قوی است، این ایمان چقدر شفّاف است که این جوان از ایران، از افغانستان، از کشورهای دیگر راه می‌افتد، بلند می‌شود از همسر جوانش، از کودک خردسالش، از زندگی راحتش می‌گذرد، می‌رود در یک کشور غریب، در یک خاک غریب، در راه خدا مجاهدت می‌کند و به شهادت می‌رسد.»[1]
این شگفتی بی‌نظیر و محیرالعقول در حالی رخ می‌دهد که دنیای مادی هر چه بیشتر در گرداب گناه و شهوت‌پرستی فرو می‌رود و هر روز مظاهر جدیدی از فسق و فجور، رونمایی می‌شود که نشان می‌دهد تنها راه سلامت بشر از این ورطه‌های کثیف و خطرناک، قدرت ایمان به پروردگار متعال و دین حق اوست، و از سوی دیگر، مهر باطلی است بر تحلیل و تعریض مغرضان و بداندیشان که جمهوری اسلامی را در پرورش انسان‌های سالم، ناموفق معرفی می‌کردند و می‌گفتند دوران دفاع مقدس، یک استثنا بود و در صورت وقوع جنگ احتمالی، جوانان حاضر به حضور در میدان نبرد نخواهند بود.
به هر ترتیب، عظمت حرکت مدافعان حرم را باید در جلوگیری از تعرض گروهک تکفیری داعش به حرم‌های مطهر، جلوگیری از قدرت‌یافتن و تشکیل حکومت داعش در سوریه و عراق و نیز ممانعت از دسترسی به مرزهای ایران اسلامی جستجو کرد که اگر چنین مجاهدت‌هایی صورت نمی‌گرفت، بدون تردید باید در داخل کشورمان به مبارزه با داعش می‌پرداختیم که معلوم نبود به چه سرنوشتی مبتلا و چه خسارت‌هایی را متحمل می‌شدیم.
پی‌نوشت:
[1] پایگاه رهبر انقلاب (https://b2n.ir/j36098)
حضور پرشور و شعور جوانان مدافع حرم، در حالی رخ داد که نه دوران انقلاب را دیده بودند و نه عمر کم آنان به زمان حیات مبارک امام راحل (ره) می‌رسید اما با این وجود، دل و جان مهذب و پاکیزه‌ی آنان محل فرود انوار طیبه‌ی خداوندی قرار گرفت و سبب ایجاد معرفت بالا گردید که تجلی آن را در میدان‌های سخت مبارزه با داعش وحشی و تکفیری و نیز اربابان غربی-عبری-عربی آنها مشاهده کردیم.
عظمت این حرکت را باید در جلوگیری از تعرض گروهک تکفیری داعش به حرم‌های مطهر، جلوگیری از قدرت‌یافتن داعش در سوریه و عراق و نیز ممانعت از دسترسی به مرزهای ایران اسلامی جستجو کرد که اگر چنین مجاهدت‌هایی صورت نمی‌گرفت، بدون تردید باید در داخل کشورمان به مبارزه با داعش می‌پرداختیم که معلوم نبود به چه سرنوشتی مبتلا و چه خسارت‌هایی را متحمل می‌شدیم.