پسر 17 ساله‌ام دوست دختر دارد!

سوال کاربر:
بنده پسر۱۷ ساله‌ای دارم که مدتی است با دختری دوست است. دوست ندارم بابت این رابطه آسیب ببیند! چکار کنم باهم رابطه نداشته باشند و دست از این کار بردارد؟

پاسخ مشاور (مصطفوی):
دغدغه و نگرانی شما نسبت به آقاپسر 17 ساله‌تان طبیعی است و باید هم بابت آن دنبال حل مشکل باشید.
در قدم اول باید بدانید تاحدودی طبیعی است که افراد با رسیدن به دوره نوجوانی-جوانی، میل به رابطه با جنس مخالف دارند و چه بسا رفتارهایی که حاکی از میل به ارتباط با جنس مخالف هست را از خودشان بروز بدهند، ولی اینکه فردی از خطوط قرمز رد شود و دست به رفتارهای پرخطر و گناه آلودی مانند ارتباط و دوستی با جنس مخالف بزند، اینجاست که نیاز به کنترل و مدیریت از سوی خود فرد و والدین دارد.

آیا تا به حال در این زمینه با آقاپسر خود صحبت کردید؟ طبیعتا برخورد سهل گیرانه به طوری که فرزند شما متوجه شود که این مسئله برای شما اهمیتی ندارد، می‌تواند باعث پیشرفت این رابطه و بروز اتفاقات ناخوشایند در آینده شود. از طرفی رفتارهای تند و تیز که همراه با سرکوب و ایجاد تنش باشد هم صرفاً باعث ادامه یافتن این رابطه به صورت پنهانی خواهد شد. لذا اگر این دفعه با سرزنش و برخورد تند، نوجوان خود را از این رابطه دور کردید، دفعه آینده چه خواهید کرد؟ پس راهکار چیست و چگونه باید این مسئله مواجه شد؟

بهترین واکنش والدین در این زمینه، بروز رفتار منطقی از سوی آن‌ها و حفظ رابطه والد-فرزندی است؛ به جای اینکه احیانا بخواهید از طریق چک کردن تلفن همراه پسرتان یا ... او را زیرنظر بگیرید، اجازه بدهید که درباره این رابطه با شما صحبت کند. اگر خودش مستقیما با شما درباره این موضوع صحبت کرد که چه بهتر! اما اگر صحبتی هم نکرد، شما می توانید در یک فضای آرام و گفتگوی والد-فرزندی درباره رفتارهای او با هم صحبت کنید. بدین صورت که ابتدا از ویژگی‌های مثبت او شروع کنید، سپس به صورت غیر مستقیم به او بگویید که اخیرا فکر می‌کنید که رفتارهایش یا اخلاقش کمی تغییر کرده است و علت را جویا شوید. در آن صورت احتمال اینکه با گفتگوی بیشتر جسارت پیدا کند و از رابطه خود به شما بگوید وجود دارد، اما عکس العمل شما در این زمینه باید چگونه باشد؟

در اینجا بدون اینکه بخواهید او را قضاوت کنید؛ اول سعی کنید، خوب حرفهایش را بشنوید و بدون اینکه بخواهید سریعا واکنش نشان دهید، صحبت‌هایش را قطع نکنید؛ چرا که در میان حرف‌هایی که آقاپسرتان می‌زند، هرگونه واکنش منفی شما می‌تواند حرف‌های بعدی او را اصطلاحا سانسور یا حذف کند.

بعد از اینکه حرف‌های فرزندتان را گوش دادید و قضیه تمام شد. بدون هیچ گونه واکنش منفی از نحوه و شروع رابطه بپرسید و بعد بدون اینکه بخواهید وارد فاز نصیحت یا توصیه و ... شوید، به صورت گفتگوی منطقی سوالاتی را از او بپرسید تا آن بخش شناختی و عقلی او فعال شود. مثلا از او بپرسید:
- از این رابطه دنبال چیست؟
- تا کی بناست این رابطه را ادامه دهد؟
- آیا به قطع رابطه و بعد از آن فکر کرده است؟
- آیا از تبعات و پیامدهای این رابطه مطلع است؟
...
این نوع سوالات سقراطی (پرسش‌گری هدفمند) باعث فعال شدن بخش منطق او می‌شود و چه بسا ایشان در خلوت خود به سوالات شما فکر کند. این نوع دیالوگ سقراطی (پرسش گری فعال) در گفتگوهای آینده  نیز استفاده کنید. خوبی این نوع گفتگو این است که شما بدون اینکه فضای تند و تیز و هیجانی را ایجاد کنید، سعی می‌کنید بخش منطق و عقل فرزندتان را فعال کنید و قطعا ادامه این روند می‌تواند به او کمک کند تا به تدریج دست از این رابطه هنجارشکنانه بردارد و چه بسا از خود شما برای قطع این رابطه کمک بگیرد.
در کنار این گفتگوی والد - فرزندی لازم است بخش معنویت و فطری او را از طریق حضور در امکان مذهبی و دینی؛ مانند جلسات روضه، سخنرانی مذهبی، مسجد، اماکن متبرکه و ... فعال کنید.

هرگاه شما به عنوان یک والد از یک طرف عقل و منطق و از طرف دیگر گرایشات دینی و فطری فرزندتان را فعال کنید، طبیعتا نرخ و میزان رفتارهای هنجاری و مثبت فرزندتان بیشتر و نرخ رفتارهای منفی و هنجارشکنانه او به حداقل ممکن می رسد. به شرطی که در این کار مداومت و شکیبا باشید و از رفتارهای هیجانی منفی جدا خودداری کنید.