بازهم سید جواد هاشمی و فریاد های من شهید نیستم.

اساسا همیشه خدا با قدیس سازی مخالف بوده‌ام، علی الخصوص قدیس سازی از افرادی که در محیط هایی زیست می‌کنند که امکان خطاهای بسیاری دارند.
سیدجواد هاشمی یکی از همین قدیس‌های ساخته شده از طرف جامعه است. شخصیتی که به عنوان نماد شهید و شهادت معرفی شده است حالا در سریالی برهنه شده است و داد قدیس سازان را درآورده است.
سوال این است که آیا او خطایی مرتکب شده است؟ نگارنده به شخصه معتقد است که خیر و اتفاقا خیلی خوشحال از رخ دادن این اتفاق!
چرا که بعد از ماجراهای تبلیغ املاک دبی، ساخت فیلم های سخیف آهوی پیشونی سفید و دفاع از گلشیفته فراهانی، برای چهارمین بار است که هاشمی خواسته یا ناخواسته این قداست ساخته شده را به صورت علنی می‌شکند.
چرا خوشحالم؟
به این دلیل که معتقدم از بیخ و بن غلط است افرادی که فقط ظاهر شهدایی دارند نماد این عزیزان پر از معنویت باشند.
شهداء جایگاه قدسی دارند و با استفاده از نماد سازی اشتباه، خدشه به این مقام قدسی وارد می‌شود و اشتباه این انسان ها به پای آرمان ها نوشته می‌شود.
هاشمی یک بازیگر است و آزاد است هر فیلمی که می‌خواهد بازی کند اما، وقتش شده که دیگر این نقاب را برداشته و خودش باشد یا آنی باشد که دوست دارد، نه اینکه ریش شهدایی بگذارد و آهوی پیشونی سفید بسازد. ما نیز باید او را به عنوان یک بازیگر ببینیم نه یک نماد و قدیس!
این‌گونه دیگر از این مسائل تعجب نخواهیم کرد.