دیدگاهی که در حوزه باید به آن برسیم و تاکیدی بر روی آن داشته باشیم (که از حق نگذریم در سالهای اخیر بدان توجه شده است) اهمیت فیلمهایی که طلاب در آن حضور دارند، نوع نگاه مردم و نوع نشان دادن طلاب به مردم میباشد.
قانون مرسوم این است که اگر در فیلمی طلبهای نقش اصلی داشت، فیلمنامه آن اثر در حوزه علمیه مورد تایید واقع شود، ولیکن این انتهای کار نیست.
این که نظارت بر این دست از فیلم ها محدود بشود به فیلم هایی که نقش اصلی طلبه است و آن هم فقط در مرحله فیلمنامه، سطحینگری و صرفا جهت رفع تکلیف به مقوله رسانه و فیلم است.
هرکس که کوچکترین آگاهی و شناختی نسبت به سینما داشته باشد، میداند که فیلمنامه تاثیر کوچکی در روند رساندن شعار و حرف فیلم دارد.
کارگردان، انتخاب بازیگر، انتخاب صحنه و لوکیشن، انتخاب رنگ، انتخاب پوشش، کادربندی و قاب بندی، دیالوگ نویسی، گفتن دیالوگ و ... تدوین و زمان اکران همه و همه تاثیر مستقیم در رساندن حرف و شعار فیلم دارد که در حوزه به آن توجهی نمی شود.
حتی نقش فرعی یک فیلم می تواند تاثیر بسزایی در روند داستان داشته باشد و به عنوان یک داستان فرعی در حل مسئله و گره داستان نقش پررنگی را ایفا کند، که ما در حوزه علمیه به آن توجه نمی کنیم.
یکی از مشکلهایی که به شدت در طلبههای سینما به چشم میخورد نوع استفاده و پوشیدن لباس مقدس طلبگی است. از پیچیدن و بستن عمامه گرفته که در برخی صحنه ها عمامه بلوچی است نه عمامه طلاب، تا دست کردن در آستین عبا. این مشکلات با یک نگاه ساده از سوی کارگردان و بازیگر حل خواهد شد، ولکن از این امر کوچک هم سر باز میزنند چه برسد به اینکه ناظر این فیلم یعنی حوزه در کنار کار نباشد.
در برخی از آثار که تم دینی دارد، طلبه ای به عنوان مشاوره دینی در کنار کار معرفی می گردد که به اعتراف اکثر تیم های سازنده و برخی از این مشاورین دین ارتباطی بین این دو شکل نمی گیرد و این مشکل از دو طرف امر آب می خورد. البته با کمی نظارت و تاکید بیشتر دستگاه های مربوطه این مشکل حل می شود.
دیدگاهی که در حوزه باید به آن برسیم و تاکیدی بر روی آن داشته باشیم (که از حق نگذریم در سالهای اخیر بدان توجه شده است) اهمیت فیلمهایی که طلاب در آن حضور دارند، نوع نگاه مردم و نوع نشان دادن طلاب به مردم میباشد.
حال نکته قابل بحث این است که آیا در بین طلاب نیستند کسانی که بتوانند درنقش طلاب حاضر بشوند و از پس این کار بربیایند؟ علاقمندان به این مقوله حتما در بین طلاب هستند ولی مشکل جایی دیگر است.
هرکس که کوچکترین آگاهی و شناختی نسبت به سینما داشته باشد، میداند که فیلمنامه تاثیر کوچکی در روند رساندن شعار و حرف فیلم دارد. اینکه نظارت بر این دست از فیلم ها محدود بشود به فیلم هایی که نقش اصلی طلبه است و آن هم فقط در مرحله فیلمنامه، سطحینگری و صرفا جهت رفع تکلیف به مقوله رسانه و فیلم است.