آنچه دین و علم بر آن تأکید دارند، این است که انسان باید به صورت هدفمند و با فکر و منطق دوستان خود را انتخاب کند.
در روایتی امام رضا علیه السلام یکی از یاران خود به نام ابوهاشم جعفری را از رفت و آمد با دایی نا باب و فاسد العقیده اش منع کرد. او در پاسخ عرض کرد: او ضرری به حال من ندارد. حضرت برای آگاه کردن او از تبعات دوستی با افراد بد طینت، حتی اگر نزدیک ترین فامیل انسان باشد، سرگذشت عجیب یکی از یاران حضرت موسی (ع) را بیان فرمودند. ایشان فرمودند:
«آیا داستان آن شخص را که خود از یاران حضرت موسی علیه السلام بود و پدرش از یاران فرعون بود، نشنیده ای؟ هنگامی که لشکر فرعون در کنار دریا به موسی و یارانش رسید، آن پسر از موسی جدا شد که پدرش را نصیحت کند، و در حالی که همراه پدرش بود، هر دو غرق شدند. این خبر به موسی علیه السلام رسید. فرمود: آن پسر در رحمت خداست، ولی زمانی که عذاب خداوند نازل شود، از آن که نزدیک گناهکار است نمی توان دفاع کرد.»
در این روایت به نکته بسیار مهمی اشاره شده است. اگر نزدیکترین افراد انسان مانند دایی یا پدر، بدسرشت و منحرف باشند، این نیز بهانه ای برای دوستی و معاشرت با آنها نیست و انسان تنها مجاز است در حد رعایت صله رحم، با آنها رفت و آمد مختصری داشته باشد، نه اینکه با آنها معاشرت و دوستی کند. یا اگر توان و مایه علمی دارد، در جهت امر به معروف و هدایت آنها در حد معقول تلاش کند.
__________________________
لینک متن کامل: https://btid.org/fa/news/158003