تاریخ گواه آن است که تنها افرادی که ادعای آگاهی تمام و کمال از قرآن را داشته اند، امیرالمؤمنین علی علیه السلام و فرزندان معصومش علیهم السلام بوده اند.
کسی نمی تواند ادعا کند که رسول خدا همه اسرار قرآن را بیان فرموده، پس مردم از مفسر قرآن بی نیاز شده و خود می توانند مستقیماً به قرآن رجوع کنند. ساده ترین دلیل این مطلب آن است که بسیاری از اختلافات سیاسی و عقیدتی و فرقه ای در جامعه اسلامی، پس از وفات رسول خدا پدید آمد و تمام کتب تفسیر، سال ها پس از وفات ایشان به رشته تحریر درآمد. جالب این است که تمام فرق اسلامی با وجود اختلافات عمیق و بعضا متناقض همه مدعی قرآن مداری هستند. این درحالی است که یکی از اصلی ترین رسالت های قرآن رفع اختلاف است. خداوند فرموده است:
«وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فيه؛ ما قرآن را بر تو نازل نكرديم مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف دارند، براى آنها روشن كنى.»
این خود نشان می دهد در کنار قرآن همواره باید مفسری آگاه از علوم الهی وجود داشته باشد. حال سؤال این است که پس از رسول الله صلی الله علیه وآله مردم باید در تفسیر و تبیین قرآن به چه کسانی رجوع کنند؟
____________________________
مطالعه متن کامل در: https://btid.org/fa/news/158670