بسیاری گمان می کنند توکل صرفاً مفهومی اخلاقی است. اما حقیقت آن است که توکل بیشتر از آنکه به اخلاقیات مربوط باشد، ریشه در اعتقاد صحیح و راسخ به خالق هستی دارد.
یکی از مهم ترین آثار توکل بر خدا، تلاش و کوشش است. توکل نه تنها عاملی برای نفی مسئولیت و تلاش نیست، که برعکس با گشودن چشم اندازی از امید و پیروزی با اتکا به قدرت بیکران الهی، به مؤمنین استواری و اراده پولادین می بخشد. انسان مؤمن اهل خستگی و تن پروری نیست، همانگونه که خداوند فرموده است:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في سَبيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون؛ اى اهل ايمان! از خدا پروا كنيد و دستآويز و وسيلهاى براى تقرّب به سوى او بجوييد؛ و در راه او جهاد كنيد تا رستگار شويد.
توکل به انسان قدرت تصمیم گیری و اقدام و شهامت مقابله با سختی ها می دهد و بیم از شکست و ناکامی را از دل می زداید. انسان متوکل در جهت ارتقاء زندگی مادی و معنوی جامعه، پیشرفت اخلاق و معنویت، کاهش ناهنجاری ها و معضلات اجتماعی خود را مسئول می داند.
______________________________
لینک مقاله کامل: https://btid.org/fa/news/157995