- بنده قبلا یک نفر را دوست داشتم و یک محرمیتی بین ما ایجاد شد، ولی متاسفانه به دلایلی به ازدواج دائم منجر نشد و من از لحاظ روحی خیلی اذیت شدم؛ به طوری که نمی‌توانم ایشان را فراموش کنم! الان قصدم این است که می‌خواهم عشق آن فرد را به عشق خدا و اهل بیت (ع) تبدیل کنم، چکار کنم؟
عشق و محبت حقيقي آن است كه عاشق متوجه يك معشوق و محبوب حقيقي باشد و او را بذاته دوست بدارد؛ نه اينكه او را براي رسيدن به چيز ديگري بخواهد.[1] ازسویی دیگر؛ روح و حقيقت انسان با عشق حقيقي و روحاني همراه است؛ زيرا انسان، عاشق خدا است و همواره مي‌خواهد با او متحد شود و اين همان معناي «فناي في االله» است.[2] آیا انسان از گذر عشق مادی، می‌تواند به عشق معنوی و الهی رسید؟ این خلاصه پرسش یکی از کاربران سایت است که در ادامه می‌نویسد:
"بنده قبلا یک نفر را دوست داشتم و یک محرمیتی بین ما ایجاد شد، ولی متاسفانه به دلایلی به ازدواج دائم منجر نشد و من از لحاظ روحی خیلی اذیت شدم؛ به طوری که نمی‌توانم ایشان را فراموش کنم! الان قصدم این است که می‌خواهم عشق آن فرد را به عشق خدا و اهل بیت (ع) تبدیل کنم، چکار کنم؟ ای کاش می‌شد عشق دیگری را جایگزین آن کنم!"
پاسخ مشاور:
درباره عشق و علاقه‌ای که به فرد موردنظرتان دارید باید عرض کنم طبیعی است که تا چند ماه اول، فکر و ذهن شما درگیر آن رابطه و فرد موردنظر باشد و نیاز به زمان دارید تا با این موضوع کنار بیایید. اما قبل از هرگونه تصمیم گیری در خصوص آینده خود، در ابتدا باید این مسئله را حل کنید؛ یعنی اگر بخواهید در آینده هم ازدواج کنید، لازم است که اول این عشق و علاقه را حل کرده سپس برای ازدواج با فرد دیگر اقدام کنید.
اینکه چرا از عشق و علاقه خود به فردی، می‌خواهید به سوی عشق و علاقه به خدا و اهل بیت(ع) کشیده شوید، می‌تواند نشان از یک مکانیزم دفاعی روانی به نام تصعید باشد؛ بدین صورت که شما برای فراموش کردن آن فرد می‌خواهید به خدا عشق و علاقه پیدا کنید. در واقع انگیزه اصلی شما برای عشق و علاقه به خدا و... ناشی از این است که قصد دارید یاد آن فرد را از خاطرتان ببرید. اما چند نکته در اینجا لازم است توجه داشت:
1- هرگز نباید عشق و علاقه به خدا را با عشق و علاقه مادی قاطی کرد. هرکدام از این‌ها موضوع جداگانه‌ای است؛ مثلا عشق و علاقه به مادر یا فرزند خیلی متفاوت است با عشق و علاقه به همسر، همچنانکه جنس عشق و علاقه به خدا و اهل بیت (ع) که از جنس معنویت می‌باشد خیلی متفاوت با عشق به جنس مخالف است.
2- برای اینکه به خدا و اهل بیت(ع) علاقه مند شوید، سعی کنید فارغ از مسئله‌ای که در حال حاضر با آن مواجه هستید، این عشق الهی را در خود تقویت کنید. بدون اینکه به این مسئله فکر کنید که آیا این عشق شما به خدا، جای علاقه‌تان به آن فرد را می‌گیرد یا نه، سعی کنید ارتباط معنوی خود و معبود را حفظ نمایید.
3- یکی از راه‌های زودبازده در ایجاد حس معنویت و عشق الهی در انسان، تقویت روحیه شکرگزاری از خداست. هرچقدر انسان به نعمت‌های کوچک و بزرگ خدا توجه کند و بابت همه نعمت‌های الهی از معبود با حس خوب شکرگزاری نماید، بازخورد این حس را در زندگی خودش پیدا می‌کند؛ از اکسیژنی که در هوا باعث نفس کشیدن راحت برای انسان می‌شود تا سلامتی و هزاران نعمت دیگر، اگر فرد مدام به نعمت‌های خدا توجه و شکر گزاری کند، حس و حال خوشایندی در او ایجاد می‌شود که درنهایت وارد چرخه حال خوب، شکرگزاری و عشق به خدا می‌گردد و مدام در این چرخه احساس خوشایند و خوشبختی را تجربه می‌کند.
برای از یاد بردن آن فرد موردنظر گرچه ما نمی‌دانیم که چه مدتی است که ارتباط شما با آن شخص قطع شده، ولی طبیعی است که تا دو سه ماه ذهن شما درگیر آن فرد باشد. لذا شما نیاز به گذر زمان دارید تا با این موضوع کنار بیایید. در کنارش سعی نکنید که حتما آن فرد را فراموش کنید؛ چرا که ذهن در این‌صورت مقاومت خواهد کرد و نه تنها فراموش نمی‌کند، بلکه ناخواسته در تله شرطی شدن قرار خواهید گرفت و مدام یاد او خواهید افتاد. پس باید چکار کنید؟
شما باید با این مسئله کنار بیایید و بپذیرید که بین شما و ایشان هرچه بوده، تمام شده است و باید زندگی عادی خودتان را داشته باشید. برای کنار آمدن با این مسئله، می‌توانید خودگویی‌هایی داشته باشید تا کم کم بپذیرید که ازدواج شما به هردلیلی انجام نشد و هرکسی زندگی خودش را دارد. لذا باید مدام این خودگویی را باخودتان داشته باشید که برفرض هم با ایشان ازدواج می‌کردید، از کجا معلوم که شما با ایشان خوشبخت می‌شدید؟ از کجا معلوم این عشق و علاقه بعد از ازدواج به تنفر و نارضایتی تبدیل نمی‌شد؟ پس دلیل ندارد احساس خسران یا از دست دادن کسی را داشته باشید و حال خودتان را خراب کنید.
درکنار این خودگویی‌ها، می‌توانید به خدای متعال نیز توکل کنید و از او بخواهید آنچه خیر است برای شما رقم بزند. قطعا خدای متعال خیر هرکسی را بهتر از خود شخص می‌داند. وقتی شما بنده شکرگزار، به خدا توکل می‌کنید، بی شک بهترین سرنوشت انتظار شما را می‌کشد!
پی‌نوشت:
[1]. عشق چيست؟، حمید پارسانیا، مجله پرسمان، شماره 5 ،سال 1380 ،ص 3.
[2]. فطرت، شهید مطهری، ص 91 – 95.