اصلاح‌طلبان و برخورد دوگانه با طالبان و پدرخوانده آنان

باتوجه به اتفاقات و مسائل مختلف سیاسی در مسائل داخلی و خارجی، شاهد کشمکشی همگانی به دست غرب‌گرایان در درون کشور هستیم و جریان وابسته رسانه‌ای به‌صورت ویژه عملیات فکری طراحی کرده و  افکار عمومی را نسبت به آن حساس و احساسات آنان را درگیر رویدادها می‌کند از آن جمله می‌توان به جریانات اخیر افغانستان و مانور سیاسی اصلاح طلبان اشاره داشت که گویی این روزها دیگر مسئله‌ای وجود ندارد  و موضع ایران در برابر طالبان تنها موضوع مهم کشور افغانستان است.
آنانی که چتر اصلاح طلبی‌شان بالای سر هر بی‌سر و پایی قرار می‌گرفت و روزگاری تروریست‌های قاتل وطنی را قابل اصلاح دانسته و آنان را بعد از دستگیری و افتادن به چنگ قانون، روزنامه‌نگار و فعال مدنی می‌دانستند، اینک به‌صرف استنادات تاریخی مربوط به گذشته‌های دور طالبان، آنان را همان نسخه قبلی دانسته و آزادی زنان، بخشش عمومی، مشارکت دادن مخالفین در کابینه ائتلافی، احترام به حقوق اقلیت‌ها به‌ویژه شیعیان، برقراری روابط دیپلماتیک، نشستن پای میز مذاکره و امثالهم را به‌شدت مسکوت گذاشته‌اند، اصلاح‌طلبانی که تاکنون نمایش هر یک از این نشانه‌ها را برای تطهیر سیاه‌ترین مهره‌های غربی همانند بن‌سلمان کافی می‌دانستند و با بزرگ‌نمایی مضحک تبلیغات حقوق بشری بن سلمان، جمهوری اسلامی را سرزنش می‌کردند.
گرچه کارگزاران کشور تاکنون با احتیاط فراوان رفتار کرده و اجازه نداده‌اند غرب در مسائل افغانستان، ایران را دچار چالش کرده و میدان جنگ رسانه‌ای تازه‌ای بر علیه کشور بگشاید ولی شکی نیست که پرونده افغانستان طی چند دهه گذشته روی میز مسئولین ایران قرار داشته و لحظه‌ای بایگانی نشده است، ازاین‌روی اظهارات سنجیده دولتمردان امنیتی و سیاسی را نباید سردرگمی و ناشی از نداشتن یک راهبرد مشخص دانست بلکه ایران ترجیح می‌دهد  به‌جای هزینه کردن نیروی خود در پشت تریبون‌ها و صفحه روزنامه‌ها، دیپلماسی پنهان خود را به کار گرفته  و در میدان حضور موثری داشته باشد که امروز دعوت طالبان از نمایندگان سیاسی ایران حاکی از فراهم بودن زمینه تعهد طالبان برای احترام به خواسته های ایران و تضمین امنیت جمهوری اسلامی ایران است.