شعر برای شهادت امام هشتم

اشعار شهادت امام رضا(ع) – سعید توفیقی

ای ضامن آهو همۀ بود و نبودم

قربان تو و لطف و عطای تو وجودم

جان می دهم آقا! عوضش عشق عطا کن

در معامله ای یک طرفه طالب سودم

در بین محبان تو آلوده ترینم

شرمنده از اینم که مطیع تو نبودم

گه گاه تو را دیدم و نشناختم ای وای

صد حیف که آغوش برایت نگشودم

گاهی به سر سفره کنار تو نشینم

همراه تو ای شاه غذا میل نمودم

یا فاطمه می گویم و این اذن دخول است

راهم بده من سینه زن یاس کبودم

گفتم به شما شیعه اثنی عشرم، نه

از کودکیم گریه کن جدّ تو بودم

در صحن دو چشم من از آن روز که وا شد

با گریه و با اشک حسینیه بنا شد

ای حضرت سلطان بنگر حال گدا را

از من بخر این ناله و این اشک و بکا را

پر باز نکردی و کرم لا اقل آقا

واکن به روی من یکی از پنجره ها را

ای دست شفا بخشی تو پنجره فولاد

انگار مسیح از تو گرفته است شفا را

این نقطۀ پایان محرم، صفر ماست

امضا بنما تذکرۀ کرب و بلا را

امروز، دوماه است عزادار شمائیم

سخت است در آریم ز تن رخت عزا را

در روز سیه پوشی مان مادرمان بست…

….با دست خویش دگمۀ پیراهن ما را

امروز ولی نیست توقع که بیاید

باید که کند دفع خطر شیر خدا را

جز اشک ندارم به کفم ، شاید همین اشک

خاموش کند دامن ام النجبا را

امروز که از زهر ، ز پا تا سرتان سوخت

انگار دوباره، پسِ در مادرتان سوخت

تو آمدی و بود عبا بر سرت آقا

خون بود سفیدی دو چشم ترت آقا

وقتی به روی خاک نشستی به گمانم

شد زنده تو را خاطرۀ مادرت آقا

ای لالۀ شاداب گلستان امامت

دست چه کسی کرد تو را پرپرت آقا

این کیست امامه به سرش نیست؟ جواد است

از راه دراز آمده تاج سرت آقا

شد موقع تحویل امانات امامت

دادی به پسر خاتم انگشترت آقا

صد شکر سر تو به روی دامن او بود

وقتی که کشیدی نفس آخرت آقا

چشم تو به ره ماند و نیامد به کنارت

در موقع جان دادن تو خواهرت آقا

تشییع شدی لیک نه در زیر سم اسب

گل بود که می ریخت روی پیکرت آقا

کِی با لب تشته سرت از پشت بریدند؟

آیا پی انگشترت ، انگشت بریدند؟

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – حسن لطفی

با سینه ای که آتش از آن شعله می کشید

ناله برای کشته دیوار و در کشید

او بود و خاک حجره و یک ناله ضعیف

آری نفس نفس زدنش تا سحر کشید

یک روزه زهر بر دل زارش اثر نمود

گاه سحر به جانب جانانه پر کشید

در انتظار آمدن میوه دلش

پا را به سوی قبله چنان محتضر کشید

سینه زنان دریده گریبان پسر رسید

دستی به روی ماه کبود پدر کشید

شمس الشموس روی زمین اوفتاده و

فریاد ای پدر ز دل خود قمر کشید

آه از دمی که زینب کبرای غم نصیب

آمد تن امام زمانش به بر کشید

با دست زخم خورده خود دختر علی

تیر شکسته از تن ارباب در کشید

گل مانده بود در وسط تیغ و نیزه ها

آمد ز پای ساقه یاسش تبر کشید

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع)

آخرین پاره سرخ جگرم را سوزاند

زهر وقتی که من و بال و پرم را سوزاند

نیست آبی که نفس بین گلو بند آمد

جرعه آبی که عطش تشنه تنم را سوزاند

گریه دارند به حالم در و دیوار و جواد….

….ناله بی کسی ام دور و برم را سوزاند

کاش میریخت به بیرون جگرم حیف نشد

مانده در سینه و پا تا به سرم را سوزاند

خوب پیداست از این پا به زمین کوبیدن

آتش و داغ تن محتضرم را سوزاند

داغ آن طفل زبان بسته که حتی حالا

داغ لب هاش دل شعله ورم را سوزاند

مادرش پشت حرم بر سر خاکش میگفت :

این چه تیری ست که حلق پسرم را سوزاند

مادرش گرم سخن با لب او بود هنوز

که حرامی پِی گهواره حرم را سوزاند

خیمه ای شعله ور افتاد به روی طفلی

دخترک گفت که ای عمه سرم را سوزاند

کعب نی ،سیلی و زنجیر تبانی کردند

نیزه ها آمده و فاتحه خوانی کردند

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع)

به خاک حُجره رُخش را چو آشنا می کرد

گرفته بود دلش… یاد کربلا می کرد

اگر غریب نبود پس چرا چنان مادر

 برای آمدن مرگ خود دعا می کرد

به یاد کوچه زمین می نشست و بر می خواست

درون خویش یقین یاد مرتضی می کرد

نبود خواهرش آنجا وگرنه در حُجره

 ز روی چهره او خاک را جدا می کرد

میان حُجره غریبانه دست و پا میزد

جواد را ز نوای جگر صدا می کرد

پس رسید و به دامن گرفت رأس پدر

و سِرّ روضه ی سر بسته برملا می کرد

نهاد چهره خود را به چهره بابا

اشاره ای به علی اکبرش رضا می کرد

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – قاسم نعتمی

آمد از راه و کشید آرام عبا رویِ سرش

یعنی امروز ست روزِ ناله هایِ آخرش

هر قدم رفت و نشست و دست بر پهلو گرفت

میکشد خود را به سویِ خانه مثلِ مادرش

رویِ خاکِ کوچه دنبالش اگر دقت کنی

بنگری آثاری از خاکی ترین بال و پرش

او زمین می خورد و میخندید بر حالش عدو

این هم ارثی بود که برده ز جدِّ اطهرش

صحنۀ جان دادن او روضۀ مستوره شد

حجره در بسته میداند چه آمد بر سرش

بار دیگر صورت خاکی و دست و پا زدن

خادمش دید و ولی هرگز نمیشد باورش

یک بُنَیّ گفت و از کام پسر بوسه گرفت

از مدینه بهر یاری زود آمد دلبرش

کربلا بابا رسید امّا پسر افتاده بود

قلبِ شاعر آب شد در این سه بیت آخرش

هر چه قدر آغوش خود واکرد اکبر جا نشد

تا که آخر در عبا پیچید جسم اکبرش

تا قیامت هم نمیفهمند اهل معرفت

از چه آمد دست بر سر بین لشگر خواهرش

آنکه حتّی تارِ مویش را ندیده جبرئیل

دست بُرده بر سرِ نعش علی بر معجرش

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – یوسف رحیمی

بوي باران و بوي دلتنگي

مي وزد از حوالي چشمت

چه شده که شقايق و لاله

مي چکد از زلالي چشمت

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

آسمان هم به گريه افتاده

هم نفس با نگاه بارانيت

ناله ناله فرات مي ريزد

زمزم اشک هاي پنهانيت

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

بغض هاي دلت ترک مي خورد

در همان شام بيقراي که …

لاله لاله دل پريشانت

خون شد از خون آن اناري که …

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

در غروب نگاه محزونت

آرزويي به جز شهادت نيست

چه غريبانه اشک مي ريزي

و به بالين تو جوادت نيست

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

خوب شد که نديد فرزندت

بين آن کوچه دست بر پهلو

روضه خوان شد نگاه خونبارت

کوچه، ديوار، لاله، در، پهلو

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

سر سپردي به خاک دلتنگي

گوشه حجره قتلگاهت بود

گريه گريه مصيبتي اعظم

جاري از گوشه نگاهت بود

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

چه به روز دل تو آوردند

که عطش شعله مي کشيد از جان

ذکر لب هاي تشنه ات هر دم

السلام عليک يا عطشان

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

آه با چشم غرق خون ديدي

کربلا کربلا مصيبت بود

هم نوا شد دل شکسته تو

با سري که پر از جراحت بود:

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

بر سر نيزه هاي نامحرم

لحظه لحظه چه بر سرت آمد

واي از دست هاي سنگيني

که به تکريم دخترت آمد

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

سنگ ها گرم بوسه از لب هات

در همان کوچه در عبوري که …

چه شد اي سر بريده زينب

سر در آوردي از تنوري که …

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – سید سلمان علوی

طرحی زده تبسم تلخش را از منتهی الیه دو چشم شور

بغض است در غریبی این لبخند، زهر است در تبسم این انگور

می بوسد و برای چه می لرزد پیشانی ملیح ستایش ها

ماه کنشت و دیر! مساء الخیر ، یا ثامن البدور صباح النور

در هم شکسته سکر خراسان را رقصی که لهجه ی عربی دارد

کل می کشد برای تو ملک طوس،  نی می زند برای تو نیشابور

اینک تویی که آن سوی این ایوان لب بسته ای و رنگ نمی ریزی

طرحی بزن که گوش شیاطین کر، پلکی بزن که چشم خدایان کور

پلکی بزن، بریز ملاحت را… آهوی سرمه زار نگاهت را

دارد غروب می کند این لبخند، انگار گریه می کند این انگور

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – جواد حیدری

با زمین خوردنت امروز زمین خورد زمین

آسمان خورد زمین عرش برین خورد زمین

وسط کوچه همینکه بدنت لرزه گرفت

ناگهان بال و پر روح الامین خورد زمین

این چه زهری است که داری به خودت می پیچی

گاه پشت کمرت گاه جبین خورد زمین

از سر تو چه بگوییم؟ روی خاک افتاد

از تن تو چه بگوییم؟ همین … خورد زمین

دگرت نیست توان تا که ز جا برخیزی

ای که با تو همه ی دین مبین خورد زمین

داشت می مرد اباصلت که چندین دفعه

دید مولاش چه بی یار و معین خورد زمین

زهر اول اثرش بر جگر مسموم است

پهلویت سوخت که زانوت چنین خورد زمین

پسرت تا ز مدینه به کنار تو رسید

طاقتش کم شد و گریان و حزین خورد زمین

به زمین خوردن و خاکی شدنت موروثی است

جد تشنه لبت از عرشه ی زین خورد زمین

 ۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

 اشعار شهادت امام رضا(ع) – محمد علی بیابانی

شنیده ام که خودت در زمان پر زدنت

بروی خاک رها گشت پیکر و بدنت

هزار لاله روان شد ز گوشه دهنت

غریب بودی و خون شد تمام پیرهنت

ز سوز زهر اگرچه به خویش پیچیدی

ولی زمان غــــــــروبت جواد را دیدی

اگرچه جز پسرت کس نبود در بر تو?

ولی ندید تنت را به خاک خواهر تو

به زیر سم ستوران نرفت پیکر تو

اسیر پنجه سرنیزه ها نشد سرتو

حسین گفتم و قلبت شکست آفا جان

به دل غبار محرم نشست آقا جان

۩۩۩۩۩۩۩اشعار ویژه شهادت امام رضا علیه السلام۩۩۩۩۩۩۩

اشعار شهادت امام رضا(ع) – سید محمد بابامیری

در خاک می پیچد تنش را مرد غربت

دارد در این حالت تماشا مرد غربت

باید تماشا کرد و خون از چشم بارید

دریا به دریا همنوا با مرد غربت

هرم نفس هایش پر از تاثیر زهر ، است

در آتش افتاده ست گویا مرد غربت

او آب را پس میزند ای وای، ای وای

در فکر عاشوراست آیا مرد غربت ؟

 

یک شهر عاشق داردو سرگشته اما

تنها تر از تنهاست اینجا مرد غربت

دردانه ای بوی مدینه با خود آورد

خوبست دیگر نیست تنها مرد غربت

یک کهکشان راه است تا فهمیدن او

هفت آسمان شد فاصله تا مرد غربت