بازی عاشقانه به سبک It Takes Two

نقد و بررسی بازی (It Takes Two) &It Takes Two، یک بازی دونفره (کوآپ) است که می‌توانید به‌صورت آفلاین و آنلاین با دوستان خود بازی کنید. (جوزف فارس) توانسته بازی بسیار جذاب با گیم پلی متنوعی را خلق کند به‌طوری‌که اعلام کرد هرکس از بازی رضایت نداشته باشد،10 هزار دلار به او پرداخت می‌کند. بازی از جایی شروع می‌شود که زن‌وشوهری به نام می و کودی، قصد جداشدن از یکدیگر را دارند و مدام در حال دعواکردن با یکدیگر هستند. دختربچهٔ آنها، رز نام دارد که دختربچه خیال‌بافی هست و تمام‌وقتش را صرف اسباب‌بازی‌هایش می‌کند. او دوتا عروسک سفالی و چوبی درست کرده که اسم آن ها را می و کودی گذاشته. رز، پشت پنجره اتاقش متوجه می‌شود و می‌بیند که آنها در مورد طلاق صحبت می‌کنند. رز یک کتاب از دکتر حکیم به اسم کتاب عشق دارد که آن را از سطل آشغال مدرسه‌شان برداشته. او باور دارد که این کتاب می‌تواند رابطه پدر و مادرش را خوب کند. رز خواسته خودش را به کتاب می‌گوید و روی عروسک‌ها اشک می‌ریزد. ناگهان کودی و می با حالت همان عروسک‌ها بیدار می‌شوند و خیلی هم از این قضیه جا می‌خورند. ناگهان کتاب دکتر حکیم باحالت سخنگو ظاهر می‌شود و می‌گوید قرار است دوباره کودی و می را به همان برساند. کتاب از آنها می‌خواهد که کودی و می روابطشان را باهم خوب کنند اما کودی و می به آن توجه نمی‌کنند. آنها رز را می‌بینند و می‌خواهند به او برسند و موضوع را به او بگویند اما سر راهشان یک جاروبرقی غول‌پیکر ظاهر می‌شود آن همان جاروبرقی خانه‌شان است که بد از بی‌مصرف شدن آن را رها کردند. بعد از مبارزه با جاروبرقی راهشان را پیش می‌گیرند. در راه به معماهای مختلفی برمی‌خورند که با حل کردن آنها به جایی می‌رسند که دکتر حکیم می‌گوید شما باید جذابیت خود را به دست بیاورید چرا که اولین لازمه یک رابطه، جذابیت است و آن ها را به یک منطقه برفی می‌برد. بالاخره رابطه آنها باهم خوب می‌شود و همدیگر را می‌بوسند. با بوسیدن همدیگر طلسم باطل می‌شود و به شکل واقعی‌شان بر می‌گردند.

آسیب های بازی:

بازی با اینکه درجه سنی کودکان را داراست اما بااین‌حال در آن، صحنه نامتعارف بوس کردن لب‌های می و کودی در پایان بازی وجود دارد. به این صورت که وقتی که (می) روی صحنه می‌رود و شروع به خوانندگی می‌کند، او درحالی‌که آواز می‌خواند به سمت شوهرش که در طرف دیگر صحنه است پرواز می‌کند و در نهایت او را می‌بوسد. همان‌طور که اشاره شد، (می و کودی) زن‌وشوهری بودند که به‌خاطر مشکلات و اختلافاتی که داشتند، می‌خواستند از یکدیگر جدا شوند اما در نهایت با برآورده کردن علاقه‌های یکدیگر، دوباره باهم صمیمی شدند. علاقه (می)،خوانندگی بود که باید تمام وسایل از جمله آلات موسیقی را برای او فراهم می‌کردید. اما بازی این موضوع را به نحوی دیگر به تصویر می‌کشد به‌نحوی‌که (می) در نهایت با خواندن آهنگ و پخش «موسیقی»،به‌طرف شوهرش می‌رود و به او ابراز علاقه می‌کند. گویا تمام اختلافات و مشکلاتشان، با «خوانندگی» و «رقص» و پخش یک موسیقی، رفع شد. همچنین بازی، هیچ اشاره‌ای به ارزش‌های رابطه زناشویی ندارد و رابطه زناشویی را منحصر در علایق جنسی می‌داند.

 خدا بهتر از ما می‌داند که اموری همچون نواختن موسیقی و گوش‌دادن به آن موجب لذت و تسکین آلام و دردها است، ولی مگر فراموش‌کردن درد و غافل شدن از مشکلات، به معنای درمان درد و حل مشکلات است؟! خدا نمی‌خواهد ما سرکار باشیم و با فراموش‌کردن دردها و مشکلات، آن‌ها را حل شده و درمان شده بپنداریم! خدا می‌خواهد ما مردانه و با شجاعت به جنگ مشکلات و موانع رشد برویم و با واقع‌بینی با سختی‌های زندگی روبه‌رو شویم.

ترویج موسیقی در بازی، باعث می‌شود که این کودک در جوانی، موسیقی گرا و «طرب خواه» بشود: برای زدودن افسردگی‌اش، دکمه ضبط صوت را بزند تا یکی دیگر برایش بخواند و بنوازد تا او «خوش» باشد! درحالی‌که جوان معقول، آنگاه که در خود افسردگی مشاهده کند سعی در شناخت عوامل پژمردگی می‌کند تا با یافتن آن علت‌ها، عوامل خوشی ماندگار یا معقول را در خود فراهم سازد.
این‌چنین کسى که خواسته اش را در «موسیقى» مى بیند هیچ وقت به خودش، به عقلش و به اراده اش این زحمت را نمى دهد تا ببیند و بفهمد که کجاى زندگى را اشتباه محاسبه کرده و چه سنگى مقابل راهش است. آیا دوستِ ناباب او را به افسردگى کشانده؟ یا سستى در انجامِ وظایفِ دینى و الهى او را به افسردگى کشانیده؟
موسیقی نوعی از «مشغولیت» است که عاملِ غفلت می­باشد؛ قرآن کریم از «مشغول شدن هاى این چنینى» به «لَهْو» تعبیر مى کند.
قرآن کریم مى فرماید: «لاتلهِکُم اَموالُکم و لاولادکم» اموال و اولادتان شما را از یاد خدا مشغول و غافل نکند.
اینک ببینید که چگونه قرآن کریم، ضمن آنکه ما را از موسیقى باز مى دارد، علتِ مذمّت را هم بیان مى فرماید: «و من الناسِ من یشْتَرى لَهو الحدیث لِیُضِلّ عنْ سبیل الله» عده اى از مردم از آن چه لهو است استقبال کرده و نسبت به آن گرایش دارند اینان ندانسته خود و دیگران را به بى راهه، گمراهى و اشتباه مى اندازند؛ این نوعى بازى گرفتنِ دین است و بدانید که سرنوشتى عذاب آور و خوارکننده در انتظارشان است.
آن گاه حضرت امام صاد ق (علیه السلام) فرمودند: غنا مصداقى است از آن چه موجب مشغولیت و بازماندن از یاد خدا مى شود.
همچنین موسیقی روحیه­ها را فلج می­کند و اراده­ها را می­گیرد و افراد را سست و بی­اراده و تنبل بار می­آورد و انسان، که در مسیر «انسان شدنش» و رسیدن به فراز ابرهاى «عرفان» به «شتاب» نیاز دارد در جوانی و در اوج پرواز، این گونه زمین­گیر موسیقی می­شود و نه بال پرواز که حتی پای رفتن را نیز از دست میدهد.