تشکر لسانی از دیگران مانعی ندارد، اما باید دقت داشت چون برگشت تمام خوبیها و نیکیها به خداوند متعال است، تنها او سزاوار حمد و ستایش است.
در ابتدای سوره حمد میخوانیم: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ: ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است». حال سوال این است که اگر حمد تنها مختص به پروردگار عالم است، آیا نباید از دیگران تشکر کرد؟
پاسخ: در واقع این آیه، زبان تکوین را بیان میکند و میفرماید هر گونه حمد و ستایش و لو برای دیگران انجام شود، در واقع حمد و ستایش خداوند متعال است. این آیه در صدد بیان این نیست که تنها باید از خداوند متعال تشکر کرد و نسبت به غیر او بیاعتنا بود؛ بلکه بیان میکند که تنها خداوند متعال سزاوار حمد است، چون منشأ تمام خوبیها و نیکیها و زیباییهاست.
به عبارت دیگر هر انسانى كه سر چشمه خير و بركتى است، هر پيامبر و رهبر الهى كه نور هدايت را در دلها میپاشد، هر معلمى كه تعليم میدهد، هر شخص سخاوتمندى كه بخشش میكند و هر طبيبى كه مرهمى بر زخم جانكاهى مینهد؛ چون همه اين مواهب در اصل از ناحيه ذات پاك او است. درواقع ستايش اينها، ستايشى براى او است و نيز اگر خورشيد نورافشانى میكند، ابرها باران میبارند، و زمين بركاتش را به ما تحويل میدهد، اينها نيز همه از ناحيه اوست، بنابراين؛ تمام حمدها به او بر میگردد.
در نتیجه: تشکر لسانی از دیگران مانعی ندارد، اما باید دقت داشت چون برگشت تمام خوبیها و نیکیها به خداوند متعال است، تنها او سزاوار حمد و ستایش است. به این معنا که باید بدانیم همه حمدها در واقع به او برمیگردد و تنها او منشأ خوبیهاست.
________________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/16442