جهانی كه در آن زندگی می‌كنيم، جهان ماده است، يعنی هر چيزی در شرايط خاص و با علل و اسباب خاص خود به وجود می‌آيد و تدريجاً كامل می‌گردد.
عدل و حکمت الهی در رابطه با انسان‌های ناقص الخلقه چگونه توجیه می‌شود؟
خداوند كمال مطلق و غنی مطلق است و هيچ نقصی ندارد، پس عادل است، چرا كه سرچشمه ظلم، جهل يا نياز است كه اين دو نقص است كه در خدا تصوّر ندارد. وقتی يقين داريم خدا عادل و مهربان است، در می‌يابيم که آن‌چه از تفاوتها در خلقت مشاهده می‌شود، از ناحيه خدا نيست، يعني اين‌گونه نيست كه خدا آدم فلج را در حالی‌كه امكان و قابليت صحيح بودن را داشته، از روی ظلم و بی‌مهری فلج آفريده باشد.
بدون شک فلج بودن او عامل ديگری دارد، و آن خصوصيت مربوط به جهان ماده و عالم طبيعت است. جهانی كه در آن زندگی می‌كنيم، جهان ماده است، يعنی هر چيزی در شرايط خاص و با علل و اسباب خاص خود به وجود می‌آيد و تدريجاً كامل می‌گردد. اگر شرايط و حدود آن مراعات نشود، موجودی ناقص و بی‌فايده و زيان‌بار به دست می‌آيد. پدر و مادر، آن چه را در پرورش و تكامل یک جنین لازم و مفيد است، باید بدانند و آنها را مراعات كنند. ما هستيم كه در بسياری از موارد، در اثر مراعات نكردن شرايط مختلف از جمله زناشويی و بهداشت، كودكان ناسالم به وجود میآوريم.
پس در اين گونه موارد نبايد دستگاه آفرينش را مقصر بدانيم، زيرا خداوند برای تكامل هر موجودی شرايط خاصی قرار داده است كه اگر مراعات شوند، چيزی ناقص به وجود نخواهد آمد. به عبارت ديگر: سالم و ناقص به دنيا آمدن، علل و اسباب مادی خاص خود را دارد.
_______________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/122561