ریختن خون بی‌گناهان با ادعای پیروی از قرآن و نهج‌البلاغه!

معلوم نبود چه به خوردشان می‌دادند که این جور راحت، افراد را مستحق قتل دانسته و آنها را به گلوله می‌بستند! ادعای مسلمانی می‌کردند و دم از قرآن و نهج‌البلاغه می‌زدند ولی در عمل، فرسنگ‌ها از آن فاصله داشتند. در نهج البلاغه، گرفتن ظالمانه‌ی پوست جو از دهان مورچه در قبال سلطنت بر هفت اقلیم، مورد نکوهش قرار گرفته است[1] درحالی که گروهک فاسد مجاهدین خلق، نه مورچه بلکه انسان‌های مؤمن را بدون محاکمه و اثبات جرم، به خاک و خون می‌کشیدند!
«امیر ابراهیم دربندی» دانشجوی 25 ساله‌ی دانشگاه علم و صنعت و اهل تهران بود که در حال رفتن به نمازجمعه در سوم مهر 1360 در منطقه‌ی «پارک‌وی»، مورد حمله‌ی منافقین قرار گرفت و به شهادت رسید.[2]
«رمضان‌علی احمدنژاد» دانشجوی 23 ساله‌ی رشته‌ی الکترونیک و اهل مشهد بود که به دلیل فعالیت در عرصه‌های فرهنگی و روشنگری اذهان مردم، بارها از سوی منافقین، مورد تهدید قرار گرفت و سرانجام در 27 اردیبهشت 1360 توسط قاتلان منافق، به شهادت رسید.[3]
«عبدالله احمدی» یک مصالح‌فروش مؤمن و انقلابی بود که منافقین کوردل، او را هم تحمل نکردند و او را در مقابل درب خانه‌اش و با دهان روزه، آماج گلوله‌های کینه ونفاق قرار دادند.[4]
این‌ها فقط نمونه‌های کوچکی از هزاران جنایتی است که توسط گروهک تروریستی منافقین انجام شده است. نکته‌ی بهت‌آور اینجاست که این جماعت ازخدا بی‌خبر، چنین اعمال وحشیانه‌ای را در نشریات خود، بازگو و به آن افتخار می‌کردند! «از آغاز مرحله‌ی دوم مقاومت تاكنون (1361/10/16) بيش از هزارتن از ايادی رژيم به‌دست واحدهای عملياتی سازمان در استان‌های تهران، گيلان، مازندران، فارس، همدان، اراك، خراسان، اصفهان، كردستان و ... نابود شده اند.»[5]
و این عاقبت کسانی است که قرآن و نهج‌البلاغه را تفسیر به رأی کردند و بجای رجوع به مفسران واقعی، شیطان را بر مسند تفسیر نشاندند و از او کسب تکلیف کردند! و بی دلیل نیست که شیطان بزرگ و متحدان پلیدش، هنوز هم دست از حمایت از این گروهک آدمکش و جنایتکار برنداشته‌اند.

پی‌نوشت:
[1] «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُه.» (نهج البلاغه، خطبه‌ی 224)
[2] شهدای دانشجو
[3] شهید رمضانعلی احمدنژاد
[4] هابیلیان
[5] نشریه‌ی مجاهد، ارگان رسمی منافقین، شماره 178، ص 8