ما یازده آمپول در قرآن پیدا كردیم كه خداوند این آمپول‌ها را به بدن آدم‌های خسیس می‌زند. بلكه از این‌ها پول بیرون بیاید. می‌گوید: تو بزرگ هستی. تو خلیفه‌ی خدا هستی. تو از فرشته بهتر هستی. ملائكه به تو سجده كردند. در آیاتی كه كمال انسان را می‌گوید، وقتی می‌گوید: تو ارزش داری. یعنی زشت است كه به دنیا بچسبی.؛ قرآن می‌گوید:«این دنیا كوچك است و چیزی نیست.». یك جا می‌گوید: اگر ندهی آتش می‌گیری.
خدا می‌گوید: اگر ندهی آتش می‌زنم. قرآن می‌گوید: كسانی كه در راه خدا پول ندادند، پول هایشان نابود شد. قارون خودش و پول هایش به گل فرو رفت. می‌گوید: اگر ندهی تو را در آخرت می‌سوزانم و عذابت می‌دهم.
آیاتی داریم كه می‌گوید: روز قیامت فلز را داغ می‌كنند و به پیشانی و پهلو می‌زنند و می‌گویند:این همان كنزت است. این همان پول‌هایی است كه مخفی كرده بودی.[2] این ها همان آمپول‌ها هستند.
عید كه می شود برای بچه‌های خودتان لباس می‌خرید اما برای بچه‌های مردم هیچ كاری نمی‌كنید. نمی‌خواهید شادی‌های خودتان را تقسیم كنید. دولت گندم را گران می‌خرد. یعنی هرچه سود شما بهتر می‌شود، وضع شما بهتر می‌شود. آیا نمی‌خواهید زكات بدهید؟ «أَوْ مِسْكیناً ذا مَقرَبَه یٍ» [3] مقربه به معنی فامیل است. فامیل تو روی خاك نشسته است و شما روی موكت نشسته اید. روی موكت قالی انداختید. روی قالی پتو انداختید ولی او یك موكت هم ندارد. او روی خاك نشسته است. وجدان ندارید.
یك جا قرآن می‌گوید: دیگران دادند، تو چرا عقب ماندی؟ می‌گوید: دیگران با اینكه نیاز داشتند، دادند. تو چرا از قافله عقب ماندی؟ همه رفتند و تو ماندی. یك اتاق كوچك دارد اما تا به حال سه بار افطاری داده است. شما چند اتاق بزرگ دارید اما به یك گرسنه غذا نداده‌اید. این اتاق بزرگ را برای چه می خواهید؟ مردم یك پیكان دارند اما سر راه خود چهار نفر را هم سوار می كنند. شما با این ماشین قشنگی كه دارید یك نفر را هم در راه سوار نمی‌كنید. چرا از دیگران عقب مانده اید؟ او صدتومان دارد، ده تومان می‌دهد. شما ده هزار تومان دارید اما صد تومان نمی‌دهید. شما بزرگ هستید. پس از دنیا دل بكن. دنیا كوچك است آن را رها كن. اگر ندهی مالت می‌سوزد. در آخرت تو را داغ می‌كنند. دین نداری، وجدان هم نداری. این ها همه آمپول‌هایی است كه خدا به آدم می‌زند بلكه تكان بخورد. [4]
به دلیل آثاری كه برای انفاق وجود دارد می‌بایست این كار انجام شود. انسان در دنیا خود را برای ابدیت می‌سازد و جهان آخرت چیزی جز سازه او در دنیا نیست كه با نیات و اعمال انجام می‌شود. اگر انسان نیت خود را برای خدا خالص گرداند و به قصد خدایی و متاله شدن اعمال صالح و نیكی چون نماز و انفاق را به جا آورد، خود را در مسیر كمال قرار داده و آخرتی خوب و نیك برای خود رقم می‌زند.
البته انفاق آثار و بركات بسیار دیگری نیز دارد كه می‌توان به امنیت اجتماعی [5]، رفع مشكلات اقتصادی [6]، آرامش درونی [7]، آسانی كار و تسهیل امور دنیوی و اخروی [8]، آمرزش و مغفرت [9]، دست یابی به مقام صالحان [10]، مقام نیكوكاران [11]، امداد الهی سودمندی [12]، بركت [13]، تزكیه روح و روان [14]، تقرب به خدا [15]، تقوا [16]، توشه آخرت [17]، رستگاری [18]و مانند آن اشاره كرد.
منبع:
[1]:«مَتاعُ الدُّنْیا قَلیلٌ» [نساء/77]
[2]:«هذا ما كَنَزْتُمْ» [توبه/35]
[3]: [بلد/16]
[4]:درس‌های از قرآن کریم/استاد قرائتی
[5]: [بقره، آیه 195 و انفال، آیه 60]
[6]:[نور، آیه 22]
[7]:[بقره، آیه 262]
[8]:[لیل، آیات 5 و 7]،
[9]:[بقره، آیات 267 و 268]،
[10]:[منافقون، آیه 10]
[11]:[آل عمران، آیه 134]
[12]:[بقره، آیه 270]
[13]:[بقره، آیه 272]
[14]:[بقره، آیه 272]
[15];[لیل، آیات 18 تا 20]
[16]:[توبه، آیه 99]
[17]:[لیل، آیات 17 و 18]
[18]:[بقره، آیات 3 و 5]