تحکم فیفا به ایران برای تصویب قانون اجازه حضور زنان برای ورود به ورزشگاه فوتبال یک شکست فرهنگی است. چراکه این بیانگر ضعف ما برای مجاب کردن جامعه به منظور پذیرش یا عدم پذیرش یک موضوع است، چراکه بیان می‌شود جمهوری اسلامی تلویحا پذیرفت قوانین کشورش در بر دارنده‌ی تبعیض جنسیتی است!!
اولین اصل مدیریت هر مجموعه یا جامعه‌ای درک صحیح اقتضائات و خواسته‌های بالفعل و بالقوه‌ی آن است. و این بینشِ درست می‌تواند مسئولان ذی‌ربط را برای گرفتن یک تصمیم درست و به موقع یاری کند، تصمیم گیری به موقع خود، یک هنر و نشانه‌ی کیاست مدیران است.
موضوع حضور زنان در ورزشگاه‌های ایران برای تماشای بازی فوتبال، امری است که بیش از ۱۲ سال مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفته، و از روز اول محل مجادلات و مناظرات زیادی بود. اما گویا عزمی برای جمع بندی و مداقه‌ی لازم برای تصمیم گیری در خصوص این مورد وجود نداشت.
این مسئله‌ای است که سالها در جامعه، علی الخصوص قشر جوان، بانی ایجاد کنش‌ها و واکنش‌هایی شده، که قابل انکار نیست، اما این تجاهل و تساهل از سوی مدیران در باب ارائه یک پاسخ صریح و روشن و البته مطابق با فرهنگ ملی_مذهبیِ ما ، نشان از استیصال مسئولان ذی‌ربط و یا عدم شناخت مسائل جاری در جامعه است. از سوی دیگر، اینکه یک نهاد بین المللی مانند فیفا ما را مجبور به تصویب و اجرای یک قانون در داخل کشور خودمان کند، هم نشان از یک شکست فرهنگی است؛ چراکه این بیانگر ضعف ما برای مجاب کردن جامعه به منظور پذیرش یا عدم پذیرش یک موضوع است، چراکه بیان می‌شود جمهوری اسلامی تلویحا پذیرفت قوانین کشورش در بر دارنده‌ی تبعیض جنسیتی است!!
شکست در جبهه فرهنگی در دو عرصه‌ی داخلی و بین‌المللی نکته‌ی قابل اغماضی نیست و در طولانی مدت قطعا به ضرر مصالح عمومی جامعه‌ی ایران است.