- فرانسه همان است که هجده هزار جمجمه مربوط به سرهای بریده‌ی شهروندان الجزایری را همین الان در موزه‌ای در پاریس، نگهداری می‌کند که گوشه‌ای از سالها جنایت در آن کشور آفریقایی به حساب می‌آید. چنین دولتی با چنین کارنامه‌ای، سعی می‌کند خود را پرچمدار احترام به جان انسان‌ها معرفی می‌کند و اصرار دارد که نباید هیچ مجرم و جنایتکار را به اعدام محکوم کرد!
با افراد شروری که حق زندگی را از دیگران سلب می‌کنند و برای رسیدن به مقاصد کثیف خود، جان انسان‌ها را می‌گیرند چگونه باید برخورد کرد؟ آیا چنین کسانی شایسته‌ی ترحم هستند و جان آنها دارای احترام است؟ آیا اطمینان خاطر در مجرمان یک جامعه از عدم مقابله به مثل و عدم قصاص در برابر قتل یک فرد بی‌گناه، منجر به کاهش هزینه‌ی این جنایت بزرگ و تشدید و تسهیل آن در اجتماع و نیز منجر به بی‌باکی و جَری‌شدن تبهکاران نمی‌شود؟ تناسب مجازات با جرم، یک موضوع واضح و عقلی است که اثبات آن نیازمند استدلال‌های پیچیده و دشوار نمی‌باشد و بر همین اساس، هیچ فطرت سالم بشری نمی‌تواند بپذیرد که مثلاً در برابر سلب حق حیات، فقط به حبس قاتل یا مجازات‌های دیگر بسنده شود!
مخالفان اعدام می‌گویند حیات و زندگی، هدیه و موهبت خداوند به بشر است که هیچ کس حق ندارد سبب سلب آن شود! جواب این است که با این منطق، دیگر هیچ مجازاتی مثل حبس را برای هیچ مجرمی نباید در نظر گرفت چون آزادی و راحتی بشر هم هدیه‌ای از طرف خداوند است! نکته این جا است که هدیه‌ی پروردگار به بشر، مشروط به عملکرد خود اوست و اگر او با سوءاختیار، حکم به بی‌لیاقتی خود داد، دیگر شایسته‌ی انتفاع از این موهبت نخواهد بود. همچنین مخالفان می‌گویند با اعدام، امکان اصلاح فرد خاطی از بین می‌رود! پاسخ این است که در چنین شرایطی اصلاً بحث اصلاح در میان نیست و اولویت ندارد بلکه غرض اصلی، اجرای عدالت و ایجاد حالت بازدارندگی برای ممانعت از تکرار موارد مشابه است. حقیقت این است که حکم به اعدام درباره‌ی جرائم منجر به قتل و جرائم منافی با آرامش جامعه، حکمی زندگی‌آفرین و حیات‌بخش است که برای منصرف‌کردن بقیه‌ی مجرمان از ارتکاب جرم و حفظ امنیت جامعه انجام میشود.
در ورای بحث‌های منطقی و علمی در این خصوص، یک نکته‌ی قابل توجه وجود دارد که عبارت است از نفاق مشمئزکننده و تنفرانگیز دولت‌هایی مثل فرانسه که خود را پرچمدار مبارز با مجازات اعدام معرفی می‌کنند تا وانمود کنند جان انسان‌ها در نظر آنان اهمیت و ارزش بسیار زیادی دارد! این در حالی است که سابقه و کارنامه‌ی سیاه دولت استعماری و بی‌رحم فرانسه کاملاً مشخص است. فرانسه همان است که هجده هزار جمجمه مربوط به سرهای بریده‌ی شهروندان الجزایری را همین الان در موزه‌ای در پاریس، نگهداری می‌کند که گوشه‌ای از سالها جنایت در آن کشور آفریقایی به حساب می‌آید. در طول بیش از 130 سال استعمار الجزایر، انواع و اقسام جنایت‌های فرانسوی انجام شد که یکی از هولناک‌ترین آنها مربوط به آزمایش‌های اتمی دولت پاریس در این کشور شمال آفریقا است که استعمارگران فرانسوی، 150 نفر از مردم الجزایر را در صحرایی که به عنوان مکان آزمایش اتمی در نظر گرفته بودند به ستون‌هایی بستند تا میزان تأثیر پرتوهای هسته‌ای بر انسان را اندازه‌گیری کنند! عجیب این که رئیس جمهور فرانسه اعلام کرد به خاطر جنایت‌های انجام شده در الجزایر، عذرخواهی نخواهد کرد![1]
فرانسه همان است که در دخالت‌های اخیر او در یک کشور دیگر آفریقایی به نام مالی، جنایت‌های متعددی را رقم زده است که یکی از آنها به روز سوم ژانویه سال جاری برمی‌گردد که هواپیماهای جنگی فرانسوی به یک مراسم عروسی در روستایی به نام بونتی حمله کردند و بر اساس گزارش سازمان ملل، 19 غیرنظامی غیرمسلح را کشتند! طبق نظر کارشناسان، حضور نظامی فرانسه در مالی برای چپاول ثروت و منابع این کشور مخصوصاٌ نفت و اورانیوم است و در حال حاضر، ۷۵ درصد از برق تولیدی در نیروگاه‌های هسته‌ای فرانسه، با اورانیوم استخراج شده از یک منطقه در این کشور به نام کیدال صورت می‌گیرد![2]
نام‌بردن از جنایت‌های فرانسه در گوشه و کنار دنیا و نیز برخورد خشونت‌آمیز دولت این کشور با معترضان فرانسوی معروف به جلیقه زردها که منجر به کشته و زخمی‌شدن تعداد زیادی از آنان شده است، نیاز به یک فهرست بسیار طولانی و بلند دارد که از ظرفیت این نوشتار، خارج است ولی نکته‌ی جالب این است که چنین دولتی با چنین کارنامه‌ای، سعی می‌کند خود را پرچمدار احترام به جان انسان‌ها معرفی می‌کند و اصرار دارد که نباید هیچ مجرم و جنایتکار را به اعدام محکوم کرد!
پی‌نوشت:
[1] فرانس 24 (https://b2n.ir/n27697)
[2] نیویورک تایمز (https://b2n.ir/w06172)
نام‌بردن از جنایت‌های فرانسه در گوشه و کنار دنیا مثل الجزایر، مالی، لیبی و نیز برخورد خشونت‌آمیز دولت این کشور با معترضان فرانسوی معروف به جلیقه زردها که منجر به کشته و زخمی‌شدن تعداد زیادی از آنان شده است، نیاز به یک فهرست بسیار طولانی و بلند دارد. نکته‌ی جالب این است که چنین دولتی با چنین کارنامه‌ای، سعی می‌کند خود را پرچمدار احترام به جان انسان‌ها معرفی می‌کند و اصرار دارد که نباید هیچ مجرم و جنایتکار را به اعدام محکوم کرد!