سالروز ازدواج حضرت محمد و خدیجه

10:37 - 1400/07/25

عشق رسول گرامی اسلام به حضرت خدیجه به گونه ای بود که در طول 25 سال زندگی با ایشان همسر دیگری اختیار نکردند.

سالروز ازدواج حضرت محمد و خدیجه

خدیجه، اولین زنی است که به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ایمان آورد.[1] حضرت خدیجه از ثروتمند ترین زنان دوران خود بود که در راه پیشبرد اسلام همه اموال خود را هزینه کرد، تا جایی که در هنگام وفاتش یک کفن برای خود نداشت.[2] این بخشش اموال آن چنان برای اسلام اثر بخش بود که می گویند: گسترش اسلام و برافراشته شدن پرچم آن به برکت دو چیز است؛ شمشیر حضرت امیرالمؤمنین سلام الله علیه و اموال حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها.[3]

جایگاه حضرت خدیجه سلام الله علیها
طبق روایات شیعه و سنی، حضرت خدیجه سلام الله علیها، یکی از چهار زنی است که در دنیا به کمالی دست یافت که دیگر زنان عالم به آن جایگاه دست نیافتند.[4] این بانوی بزرگ اسلام، در بندگی خدا، آن چنان اوج گرفت که در کنار دخترش، عنوان برترین زنان بهشت را دارا می باشد. پیامبر اکرم فرمودند: «أفضلُ نساءِ أهلِ الجنةِ خديجةُ بنتُ خويلدٍ، و فاطمةُ بنتُ محمدٍ، و مريمُ بنتُ عمرانَ، وآسيةُ بنتُ مزاحمٍ، امرأةُ فرعونَ؛[5] بهترین زنان بهشت، حضرت خدیجه، حضرت فاطمه، حضرت مریم و حضرت آسیه همسر فرعون می باشند.»

عشقی بالاتر از عشق های افسانه ای
عشق رسول گرامی اسلام به حضرت خدیجه به گونه ای بود که در طول 25 سال زندگی با ایشان همسر دیگری اختیار نکردند. عایشه، در مورد حضرت خدیجه می گوید: «تا زمانی که خدیجه در قید حیات بود پیغمبر اکرم، همسر دیگری اختیار نکردند. این مسئله اختلافی نیست. این مسئله نشان می‌دهد که حضرت خدیجه جایگاه والایی نزد پیغمبر اکرم داشت. حضرت خدیجه تمام فضایل زنان عصر خود را دارا بود.»[7] 
 
ابن حجر عسقلانی از علمای بزرگ اهل تسنن می نگارد: «دوران تأهل رسول گرامی اسلام، سی و هشت سال بود که از این میان، بیست و پنج سال تنها به حضرت خدیجه اختصاص داشت.
پیغمبر اکرم حدود 68 درصد از دوران تأهل خود را با حضرت خدیجه گذراندند و تنها سی و سه درصد از دوران تأهل خود را با همسران دیگر سپری کردند. آن دو بزرگوار در طول زندگی مشترک خود، هیچ ناراحتی از همدیگر نداشتند و این فضیلتی است که در حق هیچ یک از دیگر همسران پیغمبر اکرم وجود ندارد.»[8]

زمانی که پیامبراکرم، برای عبادت به کوه می رفتند، حضرت خدیجه کبری غذایی درست می‌کردند، آبی به همراه برمی‌داشتند و کوه‌ها و سنگلاخ‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذاشتند و صدا می‌زدند: «حبیبی محمد، حبیبی محمد»، زمانی که حضرت خدیجه به دنبال پیغمبر اکرم می‌گشتند جوانی حال رسول الله را از ایشان سؤال کردند. آن بانوی بزرگوار خیلی نگران شدند، دلشان آشفته شد و تصور کردند یکی از قریش است که به قصد جان رسول اکرم آمده است.

زمانی که حضرت خدیجه نزد رسول اکرم رسیدند، فرمودند: یا رسول الله! شخصی در دامنه کوه سراغ شما را از من گرفت و من خیلی نگران شدم. پیغمبر اکرم فرمودند: یا خدیجه! آن جوان جبرئیل بود که حال مرا از تو پرسید. جبرئیل به نزد من آمد و گفت: یا رسول الله خدیجه به دنبال تو می‌گردد، نزد تو می‌آید و برای تو غذا و آب می‌آورد اگر خدیجه آمد سلام خدا را به خدیجه برسان و همچنین سلام من را به او برسان.[9] این عشق دو طرفه به اندازه ای بود که پیامبر می فرمودند: خداوند، عشق خدیجه را روزی من قرار داده است.[10]

پیامبر اکرم نسبت به حضرت خدیجه جمله ای دارند که این جمله را هیچ پیامبری به همسرش نگفته است و از اختصاصات حضرت خدیجه است و نشان از عشقی بی حد و حصر دارد. پیامبر فرمودند: «زوجنی خدیجه وَکُنْتُ لَها عاشِقاً؛[11] خدا را شکر که خدیجه را همسر من قرار داد، چرا که من عاشق او بودم.»

ثمره عشق آسمانی
زمانی که خداوند اراده کرد حضرت فاطمه سلام الله علیها را خلق کند، به پیامبر وحی کرد که باید 40 روز از حضرت خدیجه سلام الله علیها فاصله بگیرد. به دلیل عشق و محبتی که بین آن دو بود، از این خبر جدایی موقت، بسیار غمگین شدند. پیامبر برای تسکین او توسط «عمار بن یاسر» برای حضرت پیام فرستادند و فرمودند: «یا خَدِیجَةُ لَا تَظُنِّی أَنَّ انْقِطَاعِی عَنْک [هِجْرَةٌ] وَ لَا قِلًی وَ لَکنْ رَبِّی عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِی بِذَلِک لتنفذ [لِینْفِذَ] أَمْرَهُ فَلَا تَظُنِّی، یا خَدِیجَةُ إِلَّا خَیراً فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیبَاهِی بِک کرَامَ مَلَائِکتِهِ کلَّ یوْمٍ مِرَارا؛[12] ای خدیجه! گمان نکن که من از تو بریده و تو را رها کرده‌ام، بلکه پروردگارم برای اجرای آن به من دستور فرموده است. در آن خیر بیندیش. ای خدیجه! خداوند عزوجل هر روز چند مرتبه با ملائکه به وجود تو مباهات می‌کند.»[12]

غبطه حضرت آدم علیه السلام
حضرت آدم علیه السلام، زمانی که از این ارتباط عاشقانه و جایگاه حضرت خدیجه سلام الله علیها آگاه شد و نسبت به پیامبر اکرم غبطه خورد و گفت: «ممّا فضّل الله به إبنی علَیّ أن زوجته خدیجهً کانت عوناً له على  تبلیغ أمر الله (عزّ و جلّ) و أن زوجتی کانت عوناً لی على المعصیه؛[13] یکی از تفضلات خداوند عالم بر فرزندم حضرت محمد این است که همسرش خدیجه بزرگ، همکار و همیار او برای تبلیغ امر الهی بود، اما همسر من، همیار من برای معصیت خداوند بود.»

پی نوشت
[1] انساب الاشراف، ج1، ص471.
[2] سیره ابن هشام، ج1، ص426.
[3] الصحیح فی سیره النبی الاعظم، ج3، ص198.     
[4] مجمع البیان ج 5 ص 320 تفسیر کشاف ج 3 ص 250.
[5] مجمع الزوائد، ج9، ص223.
[6] صحیح مسلم، ج4، ص1887.
[7] فتح الباری،ج7، ص137.  
[8] همان.
[9] بحارالانوار، ج16، ص7. 
[10] صحیح مسلم، ج4، ص1888.
[11] المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص201.
[12] بحارالانوار، ج16، ص78.
[13] عمده القاری، ج1، ص63.                                                        

پیامبر اکرم، نسبت به حضرت خدیجه، به گونه‌ای ابراز علاقه کرده است که هیچ پیامبری نسبت به همسرش چنین نبوده که نشان از عشقی بی حد و حصر دارد. پیامبر فرمودند: خدا را شکر که خدیجه را همسر من قرار داد چرا که من عاشق او بودم.(المستدرک علی الصحیحین، ج3، ص201)

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
6 + 14 =
*****