برگزاری جشن میلاد پیامبر(ص) نه تنها بدعت حرام نیست بلکه به نظر خود اهل سنت، شکرگزاری از خداوند برای اعطای نعمت وجود ایشان است.
اشاره:
وهابیت خبیث، که خودشان زاده بدعت هستند، شیعه و اهل سنت اصیل را در همه امور متهم به بدعت گذاری می کنند از جمله برگزاری میلاد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که از «ابن تیمیه» در قرن 7 تا «بن باز» درعصر معاصر این کار را حرام دانسته اند.[1]
این در حالیست که در جشن تولد حکام سعودی[2] و بزرگداشت سالروز به قدرت رسیدنشان[3] و نیز در برگزاری جشن های ملی عربستان(در 23 سپتامبر) و فساد و فحشاهایی که در خیابان های این کشور انجام می شود - که حتی صدای مردم متدین این کشور در آورده[4][5] - سکوت کرده و آن را بدعت گزاری نمی دانند،[6] اما با تعظیم شعائر اسلامی و جشن هایی که شیعیان و اهل سنت در طول تاریخ انجام می دادند دشمنی و مخالفت می کنند.
برای پاسخ به این شبهه ذکر چند نکته ضروری است:
اول: بدعتی که از نظر فقها حرام است، امر تازهای است که اصلی در کتاب و سنت ندارد،[7] به عبارت دیگر بدعت آن است که کسی گفتاری یا کرداری در دین وارد کند و در گفتار و کردار خویش به صاحب شریعت و نمونههای متقدم و اصول محکم دینی استناد نورزد[8] و در یک کلام بدعت یعنی کم و زیاد کردنِ دین و در عین حال این کار را به نام دین انجام دادن می باشد.[9]
پس انجام کارهای مختلف، مراسماتی مثل جشن و سرور در ولادت ها، آداب و رسوم هر قوم و منطقه و ... اگر به نیت این که «در دین وارد شده اند» و یا اینکه «جزء دین محسوب می شوند» نباشد، بدعت و حرام نخواهد بود.
دوم: همان طور که خلیفه دوم بنیانگذار برخی از بدعت ها (مانند نماز تراویح و ممنوعیت متعه حج و متعه نساء) بعد از رسول الله (ص) بود و آن ها را بدعت خوب دانست[10] و بعد از او افرادی مانند امام شافعی، ابن حزم، غزالی و ابن اثیر و ... به تبعیت از او بدعت را به خوب و بد تقسیم کردند[11]
پس اگر وهابیت بگوید بزرگداشت مقام حضرت رسول(ص) بدعت است در پاسخ می گوئیم بدعت خوبی است؛ اما به نظر ما این کار نه تنها بدعت نیست بلکه تعظیم شعائر و اظهار محبت و شکرگزاری الهی از وجود ایشان است.
سوم: در رابطه با این موضوع، روایتی از رسول خدا(ص)، نقل شده که در سالگرد ولادتش، دوباره جشن عقیقه خودش را (که شکرگزاری محسوب میشود) تکرار کرده است،[12] سیوطی در توضیح این روایت می گوید: «با آنکه طبق روایات، عبدالمطلب برای رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) در روز سوم تولد ایشان عقیقه کرده بود، با اینکه عقیقه دوباره انجام نمیشود؛ پس ایشان این کار را به خاطر شکر و حمد خدا بر این که او را رحمة للعالمین قرار داده انجام داد و خواسته است این کار را برای امت خود تشریع کند؛ چنانکه بر خودش درود میفرستاد.
پس برای ما هم مستحب است شکر خدا را به خاطر تولد ایشان با اجتماعات خود به جا آوریم و به فقیران اطعام نماییم و کارهای دیگری را که موجبات خوشحالی است انجام دهیم».[13]
چهارم: روایت دیگری که در این موضوع نقل شده در صحیح مسلم است که اهل سنت آن را از صحیح ترین کتاب ها بعد از قرآن میدانند: حدثنا محمد بن الْمُثَنَّی وَمُحَمَّدُ بن بَشَّارٍ واللفظ لابنالْمُثَنَّی قالا حدثنا محمد بن جَعْفَرٍ حدثنا شُعْبَةُ عن غَیْلَانَ بن جَرِیرٍ سمع عَبْدَ اللَّهِ بن مَعْبَدٍ الزِّمَّانِیَّ عن ابی قَتَادَةَ الْاَنْصَارِیِّ رضی الله عنه اَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم).... قال وَسُئِلَ عن صَوْمِ یَوْمِ الاثنین قال ذَاکَ یَوْمٌ وُلِدْتُ فیه وَیَوْمٌ بُعِثْتُ او اُنْزِلَ عَلَیَّ فیه؛[14]... از رسول خدا درباره روزه گرفتن روزهای دوشنبه سؤال کردند، حضرت فرمودند: این روز روزی است که من به دنیا آمدهام و به پیامبری مبعوث شدهام.
پس مشخص می شود صحابه به شکرانه ولادت و بعثت پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) هر هفته دوشنبه را روزه میگرفتند و این وهابیت است که بدعت گذار است.
پنجم: با جستجو و دقت در کلمات و فتاوای علمای اهل سنت روشن میشود که آنها جشن ولادت آن حضرت را، که بزرگداشت مقام پیامبر، عرض ارادت و انجام شکر نعمت وجود آن حضرت میدانند، جایز و از دائره بدعتی که مورد نظر وهابیان میباشد خارج میدانند و برای آن ثواب و پاداشهایی را ذکر کردهاند.[15]
علاوه بر سخنان بزرگان علمای اهل سنت اصیل در لابه لای آثار و کتب شان، کتاب های خاص فقط در موضوع اثبات مشروعیت جشن میلاد پیامبر(ع) نوشته شده از جمله:«البیان النبوی عن فضل الاحتفال بمولد النبوی» اثر محمود احمد الزین است که با هدف اثبات مشروعیت جشن میلاد پیامبر و دفع شبهات پیرامون آن به زبان عربی نوشته شده است. نویسنده در این کتاب به این نتیجه رسیده است که فقیهان و محدثان اهل سنت جشن میلاد النبی را مستحب میدانند. انتشارات دارالبحوث لدراسات الاسلامیه دُبَی این کتاب را در سال ۱۴۲۶ق منتشر کرده است.
ششم: نکته بسیار مهمی که از تناقضات فکری وهابیت است و دم خروس آنها را عیان می کند این است که آن ها برگزاری جشن عید وطنی و هفته بزرگداشت محمد بن عبدالوهاب که پدر جد وهابیت است را جایز بلکه واجب می دانند و برای آن هزاران توجیه مضحک می آورند[16] اما با برگزاری جشن ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مخالفت می کنند.
پی نوشت:
[1] برای مطالعه بیشتر ن.ک https://b2n.ir/a78420
[2] https://b2n.ir/h28605
[3] www.ana.press/x95t
[4] https://tn.ai/2578484
[5] http://fna.ir/2ioaf
[6] https://tn.ai/1704400
[7] فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۱، ص۱۶۴، به کوشش محمود عادل، تهران، ۱۴۰۸ق/ ۱۳۶۷ش.
[8] راغب اصفهانی، المفردات، ج۱، ص۳۹، به کوشش محمد سیدکیلانی، بیروت، دارالمعرفه.
[9] علی سیدمرتضی، «الحدود و الحقائق»، الذکری الالفیة للشیخ الطوسی، ص۱۵۴، مشهد، ۱۳۹۲ق/۱۳۵۱ش، ج ۲.
[10] یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۱۴۰ - صحیح بخاری، ج3، ص 45، کتاب صلاة التراویح، باب فضل من قام رمضان، ح 1906؛ دار النشر: دار ابن كثير , اليمامة - بيروت - 1407 - 1987 ، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا
[11] سبحانی، البدعه ؛ مفهومها، حدها و آثارها ، ص۲۶و۲۷.
[12] البزاز،مسند البزاز، ج 13،ص 478.
[13] سیوطی، جلالالدین، الحاوی للفتاوی، ج۱، ص۲۳۰.
[14] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۸۱۹ .
[15] برای مطالعه این نظرات ر.ک https://b2n.ir/w43761 و https://b2n.ir/x78653
[16] https://lib.eshia.ir/11139/1/232
وهابیت تکفیری؛ زاده نامشروع بدعت، برخلاف سنت و تاریخ، هر کاری که شیعه اهل سنت اصیل انجام می دهد را متهم به بدعت می کند از جلمه برگزاری جشن ولادت پیامبر اکرم(ص)، اما برگزاری جشن تولد برای حکام سعودی و برگزاری سالگرد به قدرت رسیدن آن ها و بزرگداشت محمد بن عبدالوهاب را جایز می دانند.