- دولت آقای روحانی اگر واقعاً الحاد را ملاکی برای تنظیم سطح روابط بینالملل میدانند، پس چرا نسبت به شیطان بزرگ، چنین حساسیتی نداشتند؟!
هشت سال دست و پا زدن ذلیلانهی دولت حسن روحانی برای کسب لبخند رضایت کدخدا -که البته با ناکامی و خسارت محض همراه شد- سبب نگشت تا رگ غیرت بعضی حامیان آنها باد کند و نسبت به آن اعتراض نمایند، اما همکاری ایران و چین که تازه در ابتدای راه است را برنمیتابند و از آن به افتادن در آغوش چین ملحد، تعبیر میکنند!
این سطح از کوتاهفکری که معلوم نیست واقعاً از نادانی سرچشمه میگیرد یا اینکه خود را به نادانی میزنند، در حالی بیان میشود که اگر واقعاً الحاد را ملاکی برای تنظیم سطح روابط بینالملل میدانند، پس چرا نسبت به شیطان بزرگ، چنین حساسیتی نداشتند و مثلاً از دیدارهای صمیمانه ظریف و کری و نیز عراقچی با شرمن برآشفته نمیشدند؟ همین تناقض نشان میدهد که این جماعت -خواسته یا ناخواسته- به استفادهی ابزاری از دین روی آوردهاند و هر جا به نفع خود ببینند، آن را مطرح میکنند.
علاوه بر این و بر اساس تصریح قرآن کریم در آیات 8 و 9 از سورهی ممتحنه، روابط و همکاری متقابل با غیرمسلمانانی که قصد دشمنی و خصومت در امور دینی و امنیتی را نداشته باشند، آزاد و مجاز است.
این جماعت همچنین برای مخالفت با ارتباط ایران و چین، نوع برخورد با مسلمانان در سن کیانگ را مطرح میکنند! این در حالی است که بارها جواب داده شده که در آن منطقه برخی افراد افراطی به نام مسلمان حضور دارند که همکار و همراه داعش هستند و با رژیم صهیونیستی هم روابط خوبی دارند و سابقهی اعمال خشونتطلبانه مثل انفجار و حمله به مردم را در کارنامه دارند و بدیهی است که مورد حساسیت دولت مرکزی چین باشند. البته در چین میلیونها مسلمان دیگر حضور دارند که مشکلی با دولت ندارند.
از این گذشته، اگر قرار باشد روابط با چین را بر اساس مثلا دستور به حذف نرمافزار قرآنی تنظیم کنیم پس چرا نباید مذاکره با دولت آمریکا را بر اساس اهانتهای پیاپی از جمله سوزاندن قرآن تنظیم میکردیم یا اینکه رفتار ظالمانهی کاخ سفید با مسلمانان در آمریکا و دیگر نقاط دنیا را معیار قرار میدادیم؟
البته ما معتقدیم در روابط با همه باید اصول و منافع خود را در نظر بگیریم و از آنها محافظت کنیم ولی این تناقضها و معیارهای دوگانه از سوی کسانی که هشت سال تمامقد در دفاع از اقدامات غلط دولت روحانی، ایستادگی کردند، نشان میدهد که نیت درست و فکر مستقیمی ندارند و بیشتر اغراض و هوسهای سیاسی را دنبال میکنند.
اگر قرار باشد روابط با چین را بر اساس مثلا دستور به حذف نرمافزار قرآنی تنظیم کنیم پس چرا نباید مذاکره با دولت آمریکا را بر اساس اهانتهای پیاپی از جمله سوزاندن قرآن تنظیم میکردیم یا اینکه رفتار ظالمانهی کاخ سفید با مسلمانان در گوشه و کنار دنیا را معیار قرار میدادیم؟
البته ما معتقدیم در روابط با همه باید اصول و منافع خود را در نظر بگیریم ولی این تناقضها از سوی کسانی که هشت سال تمامقد در دفاع از اقدامات غلط دولت روحانی ایستادگی کردند، نشان میدهد که نیت درست و فکر مستقیمی ندارند و بیشتر اغراض و هوسهای سیاسی را دنبال میکنند.