پدر پیامبر اکرم (ص)

اشاره
حضرت محمد صلی الله علیه و آله بزرگترین پیامبر الهی و خاتم آن هاست. بهترین مخلوق خداوند و والاترین انسان ها است که پس از ایشان امیرالمومنین علیه السلام قرار دارند.[1] نسب مطهر ایشان به حضرت اسماعیل علیه السلام و حضرت ابراهیم علیه السلام می رسد. نیاکان پیامبر به ترتیب عبارتند از: عبدالله، عبدالمطلب، هاشم، عبد مناف، قصّی، کلاب، مرّه، کعب، لُوی، غالب، فهر، مالک، نصر، کنانه، خزیمه، مدرکّه، الیاس، مُضر، نزار، معد و عدنان. همه نیاکان حضرت محمد(ص) بر دین حضرت ابراهیم(ع) بودند و خدای یگانه را می پرستیدند و هیچ اعتنایی به خدایان دست ساز مردم مکه نداشتند.[2]

ملحدان و دشمنان حضرت ختمی مرتبت(ص) در طول تاریخ سعی داشته اند بر آفتاب چهره ایشان پنجه بیندازند اما از آن جا که عرصه سیمرغ جولانگاه آن ها نیست همیشه ناکام مانده اند. یکی از شبهات آن ها در رابطه با پدر حضرت رسول اکرم(ص) و فاصله سنی ایشان با حضرت حمزه سیدالشهداء است که به گمان باطلشان توانسته اند از منابع تاریخی خود مسلمانان بر علیه اسلام مدرک بیابند.

شبهه
در کتاب «طبقات الکبری» از ابن سعد آمده است که «عبدالمطلب و عبدالله در یک جلسه از آمنه دختر وهب برای عبدالله و از هاله دختر وهیب (دختر عموی آمنه) برای خود خواستگاری کرده و هر دو در یک جلسه ازدواج کردند». در منابع تاریخی، حمزه برادر رضاعی پیامبر معرفی شده و از طرفی 4 سال قبل از عام الفیل به دنیا آمده است. حال چگونه ممکن است ازدواج در یک جلسه و همزمان باشد اما فاصله سنی 3-4 سال باشد؟ پس شاید محمد[ص] فرزند عبدالله نباشد؟!

پاسخ:
1. در رابطه با زمان وفات حضرت عبدالله بن عبدالمطلب (علیهماالسلام) باید گفت بنابر نظریه مشهور، پیش از میلاد رسول خدا بوده است؛[3] و ابن اثیر در کتاب «اسد الغابة» این دیدگاه را ثابت‌تر و محکم‌تر می‌داند.[4]

اما یعقوبی همین نظریه مشهور را خلاف اجماع و به موجب روایتی از امام صادق(ع)، وفات او را دو ماه پس از ولادت رسول خدا دانسته است.[5] کلینی نیز همین قول را برگزیده است.[6]
 
۲۸ ماه پس از ولادت پیامبر و هفت ماه پس از آن هم نقل شده است.[7] به علاوه مسعودی قول یک ماه پس از تولد و سال دوم تولد را نیز نقل کرده است.[8]

پس در رابطه با زمان درگذشت حضرت عبدالله علیه السلام و نقل های تاریخی به خصوص در زمان های قبل از رواج کتابت، تعدد نسخه ها و ثبت و ضبط غیر دقیق منجر به تعدد اقوال و بی دقتی تاریخ شده اند که این امر بسیار طبیعی بوده است.

2. درمورد قطعیت نسبت پیامبر با عبدالله و عبدالمطلب هیچ تردیدی در هیچ منبعی وجود نداشته است حتی از زبان دشمنان پیامبر صلی الله علیه و آله مانند ابوسفیان، ابوجهل، ابولهب و ... که انواع تهمت ها و آزار و اذیت ها به جانب پیامبراکرم(ص) رسیده است، چنین اشکالات تخیلی ای مطرح نشده است.[9]

3. در رابطه با سند روایت ذکر شده در «طبقات الکبری» باید گفت در سلسله این سند، «محمد بن عمر الواقدی الاسلمی» قرار دارد که ضعیف الحدیث و متروک و موهون است.[10] در نتیجه این که هر دو در یک زمان خواستگاری و ازدواج کرده باشند چه بسا مراحل مختلفی داشته اما به اشتباه در یک مجلس ذکر شده است.

4. در نهایت نیز باید گفت علاوه بر همه این مطالب، یهودیان نیز شکی در نسب حضرت رسول الله(ص) و حضرت عبدالله علیه السلام نداشتند و همواره در پی ایشان بودند چرا که می دانستند قرار است پیامبر آخرالزمان از فرزندان ایشان باشد.

 در کتاب کحل البصر فی سیرة سید البشر آمده است: «هنگامی كه عبدالله پدر پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در مكه دیده به جهان گشود همه احبار و بزرگان یهود كه در شام بودند اطلاع یافتند، به این ترتیب كه:

در نزد آنها جامه پشمى سفید رنگى بود كه به خون حضرت یحیى (علیه السلام) آغشته بود و آنها در كتاب هاى دینى خود خوانده بودند كه هرگاه آن جامه را به رنگ سفید یافتند و دیدند كه از آن قطره هاى خون مى چكد بدانند كه در همان ساعت پدر حضرت محمد (صلى الله علیه و آله) متولد شده است .آنها همین موضوع را در آن جامه دیدند، همگی به مكه مسافرت نمودند و تصمیم داشتند كه با نیرنگ به عبدالله آسیب برسانند، خداوند عبدالله را از گزند آنها حفظ كرد و ایشان به هدف شوم خود دست نیافتند.[11]

همچنین نوشته اند: روزى عبدالله در مكه به شكار رفت در آن مكان ۹۰ نفر از احبار یهود كه به شمشیرهاى زهرآلود مسلح بودند به سوى او رفتند تا او را غافلگیر كرده و بكشند. وهب، پدر حضرت آمنه "مادر پیامبر(صلى الله علیه و آله)" صاحب آن شكارگاه بود در آنجا حضور داشت وقتى آن ها را در آنجا دید دریافت كه در كمین عبدالله هستند تا به او آسیب برسانند ولی با این كه تنها بود براى كمك به سوى عبدالله شتافت. وهب مى گوید: نزدیك عبدالله رفتم ناگاه مردانى را كه شباهت به مردان دنیا نداشتند و سوار بر مرکب هایی از نور بودند دیدم كه بر آن ها حمله كردند و آنها را سركوب نمودند و عبدالله را از گزند آنها نجات دادند.»[12]

پی نوشت:
[1] https://www.aghlodin.ir/article_38662.html .
[2] https://b2n.ir/e27487 .
[3] ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۱۶۵.
[4] ابن اثیر جزری، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج1، ص20.
[5] یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۰.
[6] کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۳۹.
[7] ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۰؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۵، ص۱۲۵.
[8] مسعودی، التنبیه و الاشراف، ص ۱۹۶.
[9] https://b2n.ir/n48851
[10] https://b2n.ir/d81614
[11] شیخ عباس قمی، کحل البصر فی سیرة سید البشر، ص12
[12] همان، ص13