فرقه قادیانیه حکم جهاد را انکار کرده است.
اشاره
پیدایش، رشد و تقویت فرقههای انحرافی با هدف تفرقه در دنیای اسلام از راهکارهای همیشگی دشمنان اسلام و امری انکار ناپذیر است. مجموع جريانات انحرافى ايجاد شده از طرف شیطان و کارگزاران او و البته كم آگاهى عدهاى از مسلمانان، بر اختلافات میافزاید. فرقه احمدیه یا قادیانیه یکی از این جریانات منحرف در دنیای معاصر محسوب میشود. در این نوشتار پس از آشنایی اجمالی با تاریخچه، نقد یکی از باورهای آنان مطرح میشود.
تاریخچه تاسیس قادیانیه
فرقه «قادیانی احمدی» به پیروان میرزا غلام احمد قادیانی اطلاق میشود که در سال ۱۸۳۵ میلادی در «قادیان» ایالت پنجاب هندوستان و در خانوادهای غربزده و وفادار به دولت انگلیس به دنیا آمد.[1] این فرقه سال ۱۸۸۹ میلادی توسط میرزا غلام احمد بنیانگذاری شد.
از آنجایی که غلام احمد دارای باورهای انحرافی همچون ادعای مهدویت، مسیح بودن و نزول وحی بر خود و انکار خاتمیت بود، واکنش سختی را از سوی جامعه مسلمانان هند در پی داشت و عالمان اسلامی در آنجا، او را مرتد و خارج از دین اعلام کردند.
قادیانیها مرکز فعالیت خود را به پاکستان منتقل کردند اما روحانیان مسلمان پاکستان نیز برای مقابله با این فرقه انحرافی، «نهضت ختم نبوت» را به وجود آوردند و موفق شدند قانون غیر مسلمان بودن این فرقه را در مجلس ملی پاکستان به تصویب برسانند.[2]
انکار جهاد در اسلام
رهبر فرقه احمدیه یا قادیانی با اینکه در ظاهر برآمده از شریعت اسلامی و پیرو دستورات آن میباشد اما با شعار تجدد در اسلام، افکار منحرف خود را که دارای اختلاف اساسی با اصول اسلام ناب است، ترویج داد.[3] فرقه قادیانی با انکار جهاد اسلامی، بر این باورند که در زمان معاصر جهاد با شمشير را حتى بر ضد دشمنان اسلام حرام است.[4] آنان مسالمت و صلح را شعار خود شمرده و جهاد را كوشش صلحآميز معرفی کردند.[5]
بررسی و نقد
جهاد فراتر از ادیان
تاریخ ملتهای پیشین نشان میدهد همواره مردمانی بودهاند که در برابر ظلم ستمگران ایستادهاند تا به نسلهای آینده نشان دهند ممکن نیست انسان، انسان باشد اما در عین حال مورد تحقیر قرار بگیرد. به ویژه آنکه زندگی پیشوایان صالح سرشار از انقلاب و ایستادگی در برابر ستمگران بوده است.
بنابراین نامگذاری این سیره و سنت به عقلانیت و فطرت، دور از حقیقت نیست؛ اگر فرد یا جامعه در برابر ظلم سکوت کرده و نسبت به ظالم و حکومت ستمگر بیتوجهی کرده و لب به اعتراض نگشاید، بی شک این فرد یا جامعه، مرده و منحرف از فطرت خود خواهد بود.
حکم جهاد در شریعت اسلامی
جهاد در اسلام یکی از بنیانهای تقویت جبهه حق علیه باطل محسوب میشود و چه در زمان حضور رهبر معصوم و چه در زمان غیبت او، این حکم قابلیت اجرا شدن دارد. مطالعه مختصر در منابع فقهی و حدیثی به خوبی نشان میدهد که اسلام، جهاد و دفاع را یک قانون و وظیفه بر عهده مسلمانان شمرده است. همچنان که سرپیچی از فرمان معصوم و رهبر امت اسلامی در جهاد با کفار، خشم خدا را در پی داشته و مساوی با خروج از دین و ارتداد خواهد بود.[6]
در قرآن کریم آیات متعددی پیرامون اهمیت جهاد با دشمنان دین مطرح شده[7] و نشان میدهد که جهاد امری واجب شمرده شده که بدون آن مستکبران و ظالمان، مستضعفین را بدون هیچ واکنشی، به بردگی میکشند. در واقع، جهاد همیشه رعب و وحشت را در دلهای خونخواران زنده نگه میدارد. از این رو، دشمنان در صدد برآمدند که جهاد را از میان مسلمانان حذف کنند و این حکم را نسخ شده بدانند.
ریشههای انکار حکم جهاد
غلام احمد قادیانی در چندین کتاب به انکار حکم جهاد تصریح کرده و بدون آنکه دلیل واضحی بیان کند مدعی شده که حکم جهاد به زمان حضور معصوم اختصاص دارد و در زمان غیبت عمل به این حکم ضرورتی ندارد.[8]
این سخن - با فرض نادیده گرفتن جنبههای سیاسی آن - واقعاً از کسی که ادعای نبوت کرده، شگفتآور است؛ زیرا دفاع از ناموس و مال در برابر ظالم یک حکم وجدانی و کاملا عقلانی محسوب میشود. انسان در یک واکنش طبیعی هنگام مشاهده دستبرد به اموال خود یا دوستانش، تلاش میکند آنها را نجات دهد و همین وضعیت در مقیاسهای بزرگتر و کلان نیز قابل انکار نیست.[9]
در زمان غیبت معصوم و رهبری الهی، اگر دشمن به مرز و بوم مسلمانان هجوم آورد و قصد تسلط نظامى و سياسى يا فرهنگى و اقتصادى نسبت به آنان را داشت، حکم به جهاد دفاعی صرفا جنبه شرعی نخواهد داشت بلکه با موازین عقلی سازگار است.[10]
نتیجه
فرقه احمدیه یا قادیانیه با انکار حکم جهاد در زمان غیبت معصوم، شعار پوشالی صلح و آشتی با تمام مردم را سر میدهد و حال آنکه جهاد در برابر ظالمان و دفاع از حقوق ستمدیدگان، نه فقط یک دستور شرعی، بلکه به بلندای تاریخ انسانیت سابقه داشته و یک حکم عقلانی است.
پی نوشت
[1]. پرتوى از سيماى مهدويت در قرآن و حديث، ص: 9.
[2]. شیعیان پاکستان، محمد اکرم عارفی، ص: 59-60.
[3]. ذهنيت مستشرقين پژوهشى در اصالت انديشه مهدويت، ص: 88.
[4]. فرهنگ نامه مهدويت، ص: 345.
[5]. پيچك انحراف، ص: 93.
[6]. وسائل الشيعة، ج15، ص: 24 ؛ سنن ابن ماجه، ج4، ص: 313.
[7]. بقره/190-191و216.
[8]. ر.ک: في مذاهب الإسلاميين (القاديانية)، ص: 234.
[9]. ظاهرة الغيبة و دعوى السفارة في ظل إمامة المهدي المنتظر(عليه السلام)، ص: 315-316.
[10]. مبانى فقهى حكومت اسلامى، ج1، ص: 234.
میرزا غلام احمد قادیانی پس از آنکه فرقه ای انحرافی تاسیس کرد و مدعی پیامبری شد، حکم جهاد در زمان غیبت معصوم را مورد انکار قرار داد. در حالیکه حکم جهاد ریشه در باورهای عقلانی دارد و در طول تاریخ انسانهای آزاده همواره در برابر ظلم ایستادگی کرده و از حقوق مظلومان دفاع کردند.