رفتارهای دخترانه در پسران ( هویت جنسی)

در بین والدینی که برای مشاوره مراجعه می کنند، برخی از آنها نگران این هستند که فرزند پسرشان در دوران کودکی یا نوجوانی رفتاری دخترانه دارند. به عنوان مثال با لحن و اداهای دخترانه صحبت می کنند، یا به بازی ها و لباس های دخترانه علاقمند هستند یا به فعالیت های پسرانه علاقه ای نشان نمی دهند.
بنا بر هشدار آسیب شناسان اجتماعی جابه جایی هویت جنسی در بین پسران و دختران و به دنبال آن رفتار دخترانه پسران و رفتار پسرانه دختران پدیده ای است که آثار خود را به شکل های گوناگون از نوع پوشش و آرایش ظاهری تا قبول مسئولیت در زندگی نشان می دهد .
این مساله در خانواده های تک والدی که والدین از هم جدا شده اند یا به هر دلیلی جدا از هم زندگی می کنند یا حضور یکی از والدین در منزل کم است، بیشتر اتفاق می افتد و به اصطلاح، نبود یکی از والدین باعث نقیصه های هیجانی، رفتاری و حتی نگرشی و اخلاقی در فرزند می شود و در واقع فرزند دختر و پسر به هر دو والد به یک اندازه نیاز تربیتی دارند.

علت گرایش به رفتارهای جنس مخالف:
عوامل زیادی هستند که باعث ایجاد اختلافات تکاملی بین دختر و پسر می‌شوند. اگر  والدین این موارد را نشناسند و رعایت نکنند قطعا فرزندانشان در پذیرش هویت جنسی خود دچار مشکل می‌شوند.
خانواده نقش مهمی در پیدایش اختلال‌های هویت جنسی دارد . بعضی از خانواده‌ها مشوق فعالیت‌های جنسی جنس مخالف برای کودک خود هستند . به عنوان مثال ، خانواده‌هایی که پسر خود را شبیه به دختران آرایش می‌کنند. همچنین تصور کودک از جنسیت خود و همانندسازی او با والد هم‌جنسش به نوع نگرش او و رفتارهای ما به عنوان والد بستگی دارد.
در واقع هویت جنسی کودک با توجه به کارهایی که والدین از کودکی برای فرزندشان انجام می‌دهند، شکل می‌گیرد.  مثلا وقتی برای کودک خود اسباب‌بازی‌هایی مانند عروسک، وسایل آشپزی و  از این قبیل موارد تهیه می‌کنند یا برای او تفنگ و ماشین و هواپیما و مانند آن می‌خرند، هویت جنسی او را می‌سازند. درواقع اگر برای کودک دختر رنگ‌های صورتی و دخترانه انتخاب می‌کنیم، داریم به او هویت جنسی می‌دهیم. علاوه بر اینها، رفتار با کودک دختر و پسر، در شکل‌گیری هویت جنسی موثر است. والدینی که با دختر خود همانند یک پسر رفتار می‌کنند یا هستند كسانی كه پسر خود را همچون دختربچه‌ها می‌آرایند، دامن می‌پوشانند، موهایش را بلند می‌کنند و دلشان می‌خواهد به قولی این پسر آخری را کمی عزیزدردانه و لوس کنند!
البته عوامل ژنتیکی و محیط و اجتماع و رسان ها و فضای مجازی هم تاثیر به سزایی در این مساله دارد.
برای آشنایی با راهکارهایی که در این موارد هست، به پاسخ کارشناسی در انجمن پرسش و پاسخ اندیشه برتربه یکی از مادران درگیر با این مشکل می پردازیم:
سوال مادر:
پسر ۱۳ ساله ای دارم که خیلی حرکات و رفتار و لحن صحبت کردنش دخترانه‌ است. پدرش متاسفانه اکثرا منزل نیستند و بیشتر از من مادر الگو می‌گیرد. آیا این رفتار به مرور تغییر میکند یا نهادینه می شود؟ برای تغییر این رفتار چه کاری میتوانم انجام بدهم؟
این پسر فرزند اول است و یک خواهر ۱۰ساله و یه برادر ۶ ساله هم دارد. پدرشان فقط شب ها از ساعت ۱۰ شب به بعد منزل هستند و صبح قبل از بیدار شدن بچه ها از خانه خارج می شوند.
پاسخ کارشناس مشاوره انجمن اندیشه برتر به سوال این مادر :
1. در مرحله اول به هیچ وجه حساسیت نشان ندهید به این مساله و یا با خندیدن و مسخره کردن مقابله نکنید. ممکن است این رفتار صرفا برای جلب توجه باشد و برخورد مستقیم شما باعث تقویت مساله می شود.
2. در مورد عدم حضور پدرشان در حد امکان شرایط را تغییر بدهید که رابطه بیشتری با پدرشان داشته باشند و این جای خالی پر بشود. با شرایطی که گفتید، و در واقع این پسر ارتباط چندانی با پدر ندارد و الگوی پدر و پسری شکل نمی گیرد و تاثیر منفی در تربیت پسر دارد.
3. محیط و اطرافیان را بررسی کنید. اگه دوستانی دارد که رفتار دخترانه دارند، ارتباطشان رو کمتر کنید و به سمت دوستان سالم هدایت کنید. همچنین اگه همبازی ها و دوستان بیشتر از جنس مخالف هستند به مرور شرایط را تغییر بدید.( کاملا غیر مستقیم)
4.  الگوی هویتی پسرانه و مردانه تشکیل بدهید!
تشکیل هویت مردانه و شخصیت پسر خصوصا تا نوجوانی شدیدا وابسته به  الگوگیری و تقلید از پدر، برادر بزرگ تر یا حتی عمو و دایی و دیگر مردان فامیل نزدیک است. در صورت غیبت مهره اصلی یعنی پدر و بعد برادر بزرگ تر، چاره ای نیست که شرایطی را فراهم کنید تا به طور نامحسوس فرزندتان با الگوهای مردانه قابل قبول همنشینی و همراهی زمانی و مکانی داشته باشد. مثلا برادرتان (دایی) یا برادر پدر (عمو) یکی از این گزینه ها هستند؛ یا پسر عمو و دایی بزرگ تر که رفتار و منش قابل قبولی دارد و در نهایت در صورت نبود این گزینه ها ، یک معلم مرد برای ادامه تحصیل در دبستان، رفت و آمد بیشتر با خانواده هایی که پسران همسن یا حداکثر با تفاوت سنی دو سال دارند، کلاس های ورزشی مردانه مثلا ورزش های رزمی و فوتبال که از جدیت و شور مردانه بیشتری دارند، انتخاب بازی های ایرانی یا کتاب داستان هایی با مضامین دنیای پر هیاهو و قدری جدی تر مردانه که داستان های تدوین شده قرآنی، شاهنامه و مثنوی برای کودکان بهترین ها هستند و بازی های رایانه ای که مضامینی از داستان های مذکور در آن کار شده است، راهکار بسیار خوبی است.
نکته مهم دیگر این است که رابطه جدی و محکم و رفتار متناسب با جنس و جنسیت ذاتی فرد است. شما هر چقدر هم پسری را در محیطی زنانه تربیت کنید، هرگز نمی توانید رفتار و منش مردانه  او و در واقه فطرت را تغییر بدهید و اگر در برخی مهارت ها، مقداری  متفاوت عمل می کند بعد از سن نوجوانی و کسب استقلال و ورود به دنیای جوانان همسن خود، شروع به ترمیم آن ها خواهد کرد.
در واقع نگرانی شما به جا است ولی به جای ترسیدن و اقدامات هیجانی،تلاشتان حول این محور باشد که با تمهیدات مختلف، به همراهی و همزیستی بیشتر الگوهای مردانه برای فرزند خود همت کنید و به هیچ وجه نگران نباشید.