نقدی بر گزارشگران فوتبال درصدا و سیما

فوتبال درجهان امروز به عنوان پرطرفدارترین ورزش جهان شناخته می‌شود و توانسته خود را بخشی از زندگی روزمره میلیون ها انسان در سرتاسر کره زمین قرار بدهد.
یک علت جذابیت و حساسیت فوتبال، گزارشگری این ورزش پر طرفدار است. به حدی که گاهی یک گزارشگر می تواند بهترین فوتبال را آنقدر بد گزارش کند که مخاطب آن را پس بزند و یا آن چنان حساسیتی به فوتبالی خسته کننده بدهد که مخاطب را قانع کند یک مسابقه جذاب دیده است.
گزارشگری بر خلاف آن چیزی که فکر می‌کنید تاثیر فوق العاده زیادی در القای مسائل مختلف فوتبالی و حتی غیر فوتبالی دارد و گاهی به حدی می رسد که جزئی از تاریخ یک کشور می شود. برای نمونه گزارش جواد خیابانی از بازی معروف ایران-استرالیا یا گزارش صعود تیم ملی مصر به جام جهانی و اشک های گزارشگر برای همیشه در تاریخ کشور های ایران و مصر خواهد ماند.
اما گزارشگری در ایران این روزها اوضاع و احوال خوشی را سپری نمی‌کند و مورد انتقاد طیف عظیمی از جامعه فوتبالی قرار گرفته و ظاهرا سیمای ملی هیچ برنامه ای برای بهبود بخشیدن به اوضاع ندارد.
در این نوشته به بیان برخی ضعف های این مسئله می‌پردازیم:
اول : شکست پروژه استعدادیابی
با خروج عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی از روند گزارش های تلویزیون، جای خالی این دو نفر که از مطرح ترین گزارشگر های صدا و سیما بودند به شدت احساس می‌شود، خصوصا عادل فردوسی پور که با ویژگی های خاص و جذاب خودش ، جذابیت ویژه ای به فوتبال می‌داد.
اما صدا و سیما در این میان با بها دادن به گزارشگران جدید و یا حتی قدیمی متوسط و ضعیف خود نه تنها نتوانسته جای خالی آنها را پر کند که باعث نارضایتی قشر فوتبال دوست کشور شده است.
و صدا و سیما به جز دو یا سه نفر پر شده است از گزارشگرانی با ادبیاتی ناپخته، لحن های نادرست و فاقد جذابیت!
دوم : گاف های فراوان
کافی است سری به شبکه های مجازی بزنید و ببیند که یکی از سوژه های همیشگی صفحات طنز و فکاحی  اشتباهات گزارشگرهای تلویزیون است. ماجرای سوتی های یکی از این گزارشگران که نقل تمام مجالس فوتبالی است.
حال سوال مطرح شده این است که اشخاصی که بر روی مبتدی ترین مسائل تکلم ضعف و مشکل دارند چگونه برای گزارش بازی هایی با این حجم بیننده انتخاب می‌شوند و آیا مسئولین سیمای ملی این مسائل و ضعف ها را نمی بینند؟
گاف ها و اشتباهات سریالی گزارشگران برنامه های صدا و سیما به حدی زیاد است که این شبهه را به وجود آورده که این مسئله عمدی صورت گرفته و برای دیده شدن بهتر در فضای مجازی است.
سوم : به روز نشدن
ظاهرا گزارشگران ما هنوز متوجه پیشرفت تکنولوژی در جهان نشده اند و نمی دانند باید خود را مطابق با اوضاع و احوال روز، به روز رسانی کنند.
برای دهه هفتاد و هشتاد که هنوز تکنولوژی به این حد پیشرفت نکرده بود، استفاده از این حجم آمار و ارقام در گزارش ها نه تنها  طبیعی که بسیار کار پسندیده و خوبی بود و باعث آشنایی مخاطب با فوتبال می‌شد.
اما امروز که با وجود برنامه هایی مثل اینستاگرام ، سرعت اینترنت بالا و درگیری اکثریت مردم با فضای مجازی این اطلاعات و آمار ها مسائلی پیش پا افتاده است و چیزی جز خستگی مخاطب ندارد. البته منظور ما حذف کردن کامل این مسئله نیست بلکه کم کردن حجم آن است که ظاهرا اگر از گزارشگران ما گرفته شود چیزی برای گفتن در گزارش نخواهند داشت.