خود خود منی

وقتی خدا  این عالم رو خلق کرد و می‌خواست انسان بشه اشرف مخلوقاتش، به انسان دارایی‌های عظیمی داد که به هیچ کدوم از مخلوقاتش نداد. عقل، قلب، احساس، قدرت، اختیار و انتخاب، بخشی از سرمایه‌هایی هستن که خدا به انسان داد تا بگه ای انسان تو برای خود خود منی.
اگر ما سرمایه‌ای که داریم رو بین خدا و سایر علاقه‌هایی که داریم تقسیم کنیم، نمی‌تونیم بگیم (ما متعلق به خدا هستیم).
وقتی سرمایه‌ای که خدا به ما داده رو خرج خودش کردیم، ما هم میشیم (فقط برای خود خدا).
این حالت یعنی ارتباط ما با خدا وصله و سیگنال‌های همدیگه رو دریافت می‌کنیم.