اولین وظیفه بلا شرط روحانیت، ابلاغ است.

یک روحانی هر چند حریف فیزیکی مردم نمی شود -که توقعی هم نیست- اما حریف ابلاغ و رساندن پیام دین با تریبونهای فراگیر به گوش مردم می شود به خصوص وقتی مطلبی به حد ضرورت و بحران برسد. ضمن اینکه مخاطبین یک منبری معروف، نگرشها و ذهنیت و باورهای متفاوتی دارند. به بهانه فاکتورگیری از عدم پذیرش نوع مردم نمی توان از گفتن ضرورتها و چالشهای زمانه چشم پوشید و افرادی که قابلیت پذیرش را دارند از حرف حق محروم کرد. خدا به پیامبر در رساندن پیام دین می فرماید: « فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ الْمُبِينُ [1]؛ بر تو چیزی جز تبلیغ روشن رسالت (و اتمام حجت) نیست.»

پی‌نوشت:
1. سوره نحل، آیه 82