چطور عارفان مسیحی بودایی و هندو ... به مقامات عرفانی دست می‌یابند؟

11:47 - 1400/09/08

اگر فردی بر اساس باور خود دین مسیحی و یا یهودی را برحق می‌دانسته، و در این جهت قصور و کوتاهی نداشته و بر آن پایه در مسیر سیر و سلوک قرار گرفته ‌است، از قاعده‌‌ای که عرفا بیان کرده‌‌اند بیرون نیست. ملاک این است که دارای حجت باشد و تقصیر و کوتاهی نداشته باشد.

از مراحل سلوک عرفان بودایی,عرفان اسلامی,عارف کیست و عرفان چیست

پرسش: سلام علیکم؛ با توجه به این‌که همواره تاکید عارفان مسلمان بر این بوده که طی طریق در مسیر عرفان و مکاشفه تنها از طریق عمل به شریعت و دین امکان‌پذیر است، و تعبد به دین شرط لازم سیر و سلوک است، اما عرفان در ادیان دیگر بویژه مسیحیت در طول تاریخ و در قرون وسطی و حتی در سال‌های اخیر رایج بوده، و انسان‌هایی که از آنها به عنوان قدیس یاد می‌شود اهل کشف بوده‌اند. و با مراجعه به کتب عرفان مسیحی نام بسیاری از مسیحیان قرون وسطی را می‌توان یافت که آنها شهود عرفانی داشته‌اند. حال سؤال بنده این است که اگر رسیدن به مقامات عرفانی و شهود غیب در عصر بعد از نبی اکرم(ص) تنها با عمل به احکام اسلام و شریعت امکان‌پذیر است، (چرا که دین راستین و مسیر حق همان است و اگر بخواهد راهی طی شود تنها از همین طریق امکان‌پذیر است) قاعدتاً، این اخبار رسیده از عالم مسیحیت و ادیان دیگر بویژه ادیان هند و این کشف و شهودها چگونه توجیه می‌شود؟

پاسخ:
1. یک قانون کلی را باید در نظر داشت که خداوند این جهان را بر اساس قانون اسباب و مسببات قرار داده است؛ یعنی هر سبب و علتی موجب تحصیل مسبب و معلول خاص می‌شود و هر مسبب و معلولی نیز از اسباب و علل خاص به‌دست می‌آید، و این قانون عمومیت دارد، یعنی هم در مسائل مادی جریان دارد و هم در مسائل معنوی؛

چنان‌که خداوند می‌فرماید: «کسانى که زندگى دنیا و زینت آن‌را بخواهند، (نتیجه) اعمالشان را در همین دنیا به طور کامل به آنها می‌دهیم و چیزى کم و کاست از آنها نخواهد شد».[1] «هر کس ثواب و نعمت دنیا را طالب است،[بداند که] ثواب دنیا و آخرت نزد خدا است، و خدا شنوا و بینا است».[2] «ما پاداش کسى را که عمل نیک انجام داده ضایع نخواهیم کرد».[3]

2. امور خارق العاده‌‌ای که از افراد سر می‌زند انواع مختلف است؛[4] برخی از آنها اموری است که از راه تقویت روح و نفس نیز به‌دست می‌آید، هر چند فرد ایمان به خداوند نداشته باشد، مانند کارهایی که مرتاضان انجام می‌دهند.[5]

3. کشف و شهود افرادی از مسیحیت یا گروه‌‌های دیگر، اگر مطابق واقع باشد منافات با سخنی که از عرفا نقل شده ندارد؛ زیرا مقصود عرفا از لزوم طی طریق در مسیر عرفان از طریق عمل به شریعت، این است که کسانی که حقیقت دین و شریعتی را ادراک کردند، تعبد به آن شریعت و دین لازمه سیر و سلوک است؛ بنابر این اگر فردی بر اساس باور خود دین مسیحی و یا یهودی را برحق می‌دانسته، و در این جهت قصور و کوتاهی نداشته و بر آن پایه در مسیر سیر و سلوک قرار گرفته ‌است، از قاعده‌‌ای که عرفا بیان کرده‌‌اند بیرون نیست. ملاک این است که دارای حجت باشد و تقصیر و کوتاهی نداشته باشد.[6]

پی نوشت:
 
[1]. «مَنْ کانَ یُریدُ الْحَیاةَ الدُّنْیا وَ زینَتَها نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمالَهُمْ فیها وَ هُمْ فیها لا یُبْخَسُون». هود، 15.
[2]. «مَنْ کانَ یُریدُ ثَوابَ الدُّنْیا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوابُ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ کانَ اللَّهُ سَمیعاً بَصیراً». نساء، 134.
[3]. «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ إِنَّا لا نُضیعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلا». کهف، 30.
[4]. ر. ک: 13035.
[5]. برای اطلاع بیشتر: ر. ک: 94781 و 13757.
[6]. ر. ک: 46202.

بر گرفته از اسلام کوئست

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
6 + 11 =
*****

با عضویت در خبرنامه مطالب ویژه، روزانه به ایمیل شما ارسال خواهد شد.