-انسان ها به دنبال رسیدن به موفقیت هستند اما در مورد این که موفقیت به صورت گروهی حاصل می شود یا انفرادی، حکمی واحد نمی توان بیان کرد.
از دوگانه هایی که همیشه مورد سوال افراد قرار می گیرد این است که برای رسیدن به موفقیت باید انفرادی کار کرد و یا گروهی؟ و آیا با کار انفرادی می توان به موفقیت رسید یا باید جمعی عمل کرد؟
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید منظور از انفرادی و یا گروهی عمل کردن مورد بررسی قرار بگیرد. برای این الفاظ تعاریفی نزدیک به هم مطرح شده است که در یک جمع بندی می توان به این صورت آنها را توضیح داد: «کار انفرادی به کاری گفته می شود که تمام و یا بخش قابل توجهی از کار بر عهده یک نفر باشد به طوری که بتوان کار انجام شده را به صورت مستقل به همان فرد مستند کرد و در مقابل این معنا کار گروهی و جمعی قرار دارد؛ به این معنا که برای رسیدن به مطلوب و گرفتن خروجی مناسب، افرادی در کنار هم، با انجام فعالیت هایی مرتبط، زمینه ای را فراهم می آورند تا محصول نهایی به دست آید».
اما برای این که بدانیم کدام یک از این الگوها انسان را به صورت بهتری می تواند به مطلوب نزدیک کند، با نظریه های متعددی رو به رو خواهیم شد. برخی از آنها به صورت مطلق موفقیت را در گرو کارهای تیمی معرفی کرده و برخی دیگر در مقابل، کارهای تیمی را از عوامل بروز مشکلات دانسته و بیان کرده اند که در کارهای انفرادی نظم بیشتری شاهد خواهیم بود.
اما آنچه صحیح به نظر می رسد این است که به صورت کلی هیچ یک از این دو را نمی توان ایده آلی برای موفقیت دانست و می‌توان به اندازه تعدد کارها و خصوصیات افراد حالات مختلفی را تصور کرد.
گاهی اگر کار به صورت انفرادی انجام نشود شاید فساد و مشکلات متعددی را در آن کار بیابیم و این همان مسئله ای هست که خداوند متعال نیز در خلق آسمان و زمین به آن استدلال کرده و می فرماید:
«لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يصِفُونَ؛ [أنبياء/ 22] اگر در آسمان و زمين، جز الله خدايان ديگری بود، فاسد می شدند (و نظام جهان به هم می خورد)! منزه است خداوند پروردگار عرش، از توصيفی که آنها می کنند!»
مفسران در توضیح این آیه شریفه، تمثیل هایی آورده اند از جمله این که «اگر به كتابى كه نويسندهى آن چند نفر باشند نگاهى دقيق بيندازيم، به خوبى خواهيم ديد كه جملات، سياق و محتواى هر قسمت از كتاب با بخش ديگر آن متفاوت است و بديهى است كه هر چه كتاب، بزرگ تر و مفصل تر باشد، اين اختلاف، بيشتر و بارزتر خواهد بود؛ زيرا بر فرض كه در نوشتن يك جمله، يك سطر و يا يك صفحه، هماهنگى تصادفى پيدا شود ولى در كتاب بزرگ هستى، اين هماهنگى و نظم بدون پروردگارى يكتا محال است». [تفسير نور، ج 7، ص 439]
در زندگی دنیوی و کارهای انسانی نیز افراد زیادی، موفقیت را منحصر در انفرادی کار کردن می بینند. از باب نمونه، بسیاری از نقاشان، طراحی های انفرادی را به مراتب بهتر می دانند که البته این به معنای نفی لزوم آموزش و آموختن از افراد دارای تجربه نیست ولی نهایتاً فرد، کار را به صورت مستقل انجام خواهد داد.
از سوی دیگر کارهایی را نیز می توان در نظر گرفت که گروهی عمل کردن در آن، می تواند خروجی بهتری را حاصل کند و یا حتی می توان ادعا کرد که گاهی، کار انفرادی ممکن نیست یا مشکلات زیادی را به وجود می آورد. تصوّر بفرمایید قرار است ماشینی کامل و زیبا درست شود، بدون شک این که یک فرد بخواهد تمامی مراحل آن را به عهده بگیرد اگر نگوییم شدنی نیست، حداقل می توان گفت بسیار زمان بر خواهد بود؛ در این جا باید از افراد و دستگاه های مختلف کمک گرفت تا بر سرعت کار افزوده شود و محصولی با تعداد مناسب و کیفیتی مقبول به دست آید.
حتی شاید بتوان ادعا کرد در بسیاری از امور در گروهی رفتار کردن ها برکات و موفقیت هایی است که در کارهای انفرادی چنین نتایجی ممکن نیست؛ چنان که امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند: «يَدُ اللهِ مَعَ الْجَمَاعَة؛ [نهج البلاغه، خطبه 127] دست خدا با جمعيّت است.»
البته چنان که آمد، نوع کارها با هم متفاوت هستند و نمی توان نسخه ای واحد برای تمامی کارها ارائه کرد بلکه نوع کار در انتخاب روش اجرا بی‌شک مهم خواهد بود.
از نوع کار نیز که بگذریم از خصوصیات و تیپ شخصیتی افراد نباید به سادگی عبور کرد. برخی از انسان ها با توجه به درونگرا بودن و خصوصیات روحی که دارند چه بسا حضورشان در جمع و ملزم کردن آن ها به انجام کارهای تیمی جز آزار رساندن به آن ها و دور شدن از به دست آوردن محصولی مناسب، نتیجه ای به دنبال نداشته باشد؛ برخلاف کسانی که انسان های برونگرا محسوب شده و به دنبال انجام کارهای گروهی هستند. این افراد را نمی توان منحصر در کارهای انفرادی کرد و تنها گذاشتن آنها و توقع انفرادی رفتار کردن از آن ها برای آن ها نوعی شکنجه محسوب خواهد شد؛ چنان که اگر دسته اول را ملزم به حضور در جمع کنیم شاید ظلم بزرگی در حقشان مرتکب شده باشیم.
پس آن چه به نظر می رسد این است که نباید طی حکمی واحد بیان داشت که حتما می بایست کارها به صورت تیمی و جمعی انجام شود؛ چنان که اشتباه است اگر بیان شود که کارها باید حتما به صورت انفرادی انجام شوند. باید مناسب با محصول مطلوب و ویژگی های افراد، برنامه ریزی شود تا به نتایجی بهتر دست یابیم.
طاهر قلی‌زاده محمدی کارشناس مباحث ارتباطات اجتماعی و خانواده
برای رسیدن به موفقیت برخی فاکتورها از جمله نوع کار و شخصیت فرد اجرا کننده باید لحاظ شود تا رسیدن به موفقیت آسان تر و بهتر صورت بگیرد.