توهین به اهل بیت برای آبرو بخشی به خلافت

گرگیج ادعا کرده است که اگر شیعه خلافت خلیفه دوم را نپذیرد، چگونه می تواند صحت ازدواج امام حسین (علیه السلام)  با دختر یزدگرد را بپذیرد؟

این مولوی هتاک کاش برای اعتبار بخشی به خلافت دست به توهین و بی حرمتی نسبت به ائمه معصومین و اولیاء الهی که مورد احترام همه مسلمانان بوده اند، نمی زد و آخرت خویش را بیش از این تباه و فاسد نمی کرد.

برای روشن شدن ماجرا به چند نکته اشاره می شود:

1- اصل این قصه که در زمان عمر بوده مورد تردید است و برخی آن را در زمان عثمان و طبق نقلی دیگر در زمان امیرالمومنین(علیه السلام) این اتفاق افتاده است و در اصل قضیه تردید وجود دارد.[1]

2- با توجه به ولادت امام زین العابدین(علیه السلام) در سال 38 هجری  و مرگ عمر در سال 23 نزدیک به بیست سال فاصله وجود دارد و این فاصله زمانی احتمال ازدواج امام حسین(علیه السلام) با شهربانو در زمان عمر را کم می کند.

3- با فرض اینکه این بانو در زمان عمر و در جنگ اسیر شده باشد؛ طبق آن چه در تاریخ آمده خلیفه دوم رفتار مناسبی با این شاهزادگان نداشت و امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود: فروش شاهزادگان جایز نیست و این بانو با انتخاب خود و به سبب عقد ازدواج به همسری امام حسین(علیه السلام) در آمد در حالی که اگر حکم کنیز داشت نیاز به عقد ازدواج نبود.[2]

4- بین ازدواج این بانو با امام حسین(علیه السلام) و اعتبار بخشی به خلافت خلفاء چه ارتباطی وجود دارد؟ حتی اگر بپذیریم که خلیفه دوم وکیل در اجرای صیغه عقد شده باشد، باز هم ربطی به اصل خلافت و مشروعیت آن پیدا نمی کند.

5- بر اساس اعتقاد شیعه امام مالک بالاصاله هر چه در زمین است می باشد و مالکیت دیگران فرعی است، امیرالمؤمنین(علیه السلام) به عنوان امام زمان چنین صلاح دید تا این بانو هرچند توسط حکومت غیر مشروع به اسارت در آمده را به ازدواج کسی در بیاورد، هرچند در ظاهر و بر اساس تقیه این درخواست را از خلیفه کرده باشد.

ازدواج امام حسین(علیه السلام) با شهربانو شاهزاده ایرانی مشهور است، زمان دقیق این ازدواج معلوم نیست و نمی توان گفت در زمان خلیفه دوم بوده است. امیرالمؤمنین(علیه السلام) مانع از فروش این بانو توسط خلیفه شد و او نیز با اختیار خود با امام حسین(علیه السلام) ازدواج کرد و شرافت مادری ائمه(علیهم السلام) نصیب او شد.

پی نوشت:
[1] ویکی فقه
[2] منتهی الآمال، ج 2، ص 14.