- چرا مقامات آمریکایی، خود را به خواب می‌زنند و اوضاع کشور خود را نمی‌بینند؟
درست است که روزی یک وزیر خارجه در این کشور گفته بود آمریکا می‌تواند با یک بمب، تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیندازد، ولی خود آمریکایی‌ها هم می‌دانند که چنین حرفی صرفاً ناشی از برآورد غلط و نادانی گوینده بود! در غیر این صورت، تا به حال، ایالات متحده به ایران حمله کرده و نه تنها سیستم دفاعی بلکه طومار نظام را نیز در هم می‌پیچید.
حقیقت ماجرا این است که قدرت روزافزون دفاعی و نظامی جمهوری اسلامی ایران مخصوصاً پیشرفتهای موشکی به خاری در چشم آمریکا تبدیل شده و از هر راهی برای جلوگیری از این پیشرفت حیاتی و ضروری اقدام می‌کند. همین چند سال قبل و در زمان ریاست همفکران همان وزیر خارجه‌ای که در بالا اشاره شد، آمریکا خیلی تلاش کرد تا پس از برجام هسته‌ای به برجام موشکی هم دست پیدا کند و آن را نیز متوقف و با اختلال روبرو نماید که خوشبختانه موفق نشد.
اکنون که دولت روحانی به پایان رسیده و امید آمریکا برای تحمیل چیزی مانند برجام موشکی به ایران بر باد رفته است، روش‌های دیگری را برای مقابله برگزیده‌اند که از جمله‌ی آنها گره‌زدن موشک به مسائل اقتصادی و معیشتی است. در همین راستا اخیراً شاهد اظهارنظر یکی از مقامات آمریکا بودیم که سعی کرد مشکلات اقتصادی کشور را به پای پیشرفتهای موشکی بگذارد تا به خیال خود، مردم ایران را نسبت به آن بدبین کند.
حال آمریکا و ترس و استیصالی که از موشکهای ایرانی دارد قابل درک است اما تجربه و تفکر ملت ایران، بالاتر از آن است که اسیر چنین صحنه‌آرایی مضحکی شود. مردم ایران از یاد نبرده‌اند زمانی که صدام با کمک آمریکا بر سر آنها بمب و موشک می‌ریخت ولی کشورمان به دلیل فقدان قدرت موشکی، توان پاسخگویی و دفاع از خود را نداشت، بنابراین می‌دانند که موشک چه ارزش و جایگاه مهمی در دفاع از مملکت دارد. از سوی دیگر، برای یک ملت هر چیزی باید در جای خود قرار داشته باشد؛ نه اقتصاد جای امنیت را می‌گیرد و نه امنیت می‌تواند خلأ ضعف اقتصادی را جبران نماید بلکه هر کدام را باید در جای خود مورد توجه و رسیدگی قرار داد.
در این میان، این نکته بسیار عجیب است که چرا مقامات آمریکایی، خود را به خواب می‌زنند و اوضاع کشور خود را نمی‌بینند؟ به گواه آمارهای بین‌المللی، هیچ کشوری به اندازه‌ی آمریکا در دهه‌های اخیر، برای کشورگشایی و حمله به دیگر کشورها دست به هزینه‌های سنگین نزده است. آخرین نمونه از این موارد را باید مربوط به بیست سال اشغالگری در افغانستان دانست که بنابر اعلام دانشگاه معتبر و معروف آمریکایی به نام براون (Brown University) دو تریلیون و بیست و شش میلیارد دلار -معادل روزانه 300 میلیون دلار- خرج روی دست ایالات متحده گذاشت. جالب این است که هدف آمریکا از این لشکرکشی، از بین بردن طالبان بود ولی پس از 20 سال، حکومت را به طالبان تقدیم کرد![1]
در چنین شرایطی، خوب است مقامات آمریکایی توضیح دهند که چرا به جای رسیدگی به فقر و فلاکت میلیونها آمریکایی، پول مردم را در نقاط مختلف دنیا هدر می‌دهند. همین چند ماه قبل بود که جو بایدن گفت: مردم آمریکا به خاطر فقر، مجبور هستند در صورت بیماری، بین غذا و دارو یکی را انتخاب کنند![2]
شواهد فراوان اثبات می‌کنن که دولت آمریکا هرگز دلسوز انسان‌ها نه در ایران، نه در آمریکا و نه در هیچ جای دنیا نیست و صرفاً برای گسترش قدرت و چپاول ثروت در دنیا تلاش می‌کند، بنابراین حرفهایی که درخصوص برنامه‌ی موشکی ایران گفته می‌شود، صرفاً با هدف تضعیف و در نهایت، تعطیلی این برنامه بیان می‌شود تا مقدمات بازگشت مجدد آمریکا به ایران برای ازسرگیری تسلط و استعمار فراهم شود که البته به فضل خداوند، این خواب هرگز تعبیر نخواهد شد.
پی‌نوشت:
[1] دانشگاه براون (https://b2n.ir/y45270)
[2] یو‌اس‌ای تودی (https://b2n.ir/z26729)
حال آمریکا و ترس و استیصالی که از موشکهای ایرانی دارد قابل درک است اما تجربه و تفکر ملت ایران، بالاتر از آن است که قدر توان موشکی خود را نداند. ایرانی‌ها از یاد نبرده‌اند زمانی که صدام با کمک آمریکا بر سر آنها بمب و موشک می‌ریخت ولی کشورمان به دلیل فقدان قدرت موشکی، توان پاسخگویی و دفاع از خود را نداشت. از سوی دیگر، برای یک ملت هر چیزی باید در جای خود قرار داشته باشد؛ نه اقتصاد جای امنیت را می‌گیرد و نه امنیت می‌تواند خلأ ضعف اقتصادی را جبران نماید بلکه هر کدام را باید در جای خود مورد توجه و رسیدگی قرار داد.