معرفی کتاب مهارتهای دعوت فرزندان به نماز

معرفی کتاب مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز

کتاب مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز نوشتة محمدعلی جابری، دارای مطالب کاربردی مناسب برای خانواده‌هایی است که دغدغه نمازخوان شدن فرزندانشان را دارند.

مهم‌ترین اقدام در تربیت فرزندان، آشناسازی آنان با نماز و در گام بعد نهادینه‌‌سازی آن است. به شهادت قرآن، روایات، تجربه و آمار، دعوت فرزندان به نماز آنان را در برابر آسیب‌های اجتماعی بیمه می‌کند؛ اما مهم‌تر از دعوت به نماز، چگونگی دعوت به آن است

بسیاری از دور شدگان از نماز، بارهاوبارها در خانه یا مدرسه به نماز دعوت شده‌اند؛ پس مشکل بیشتر از اینکه ناشی از دعوت نشدن باشد، ریشه در دعوت‌های ناصحیح و نابجا دارد. باتوجه‌به اهمیت مشکل مذکور، کتاب پیشرو باهدف آموزش مهارت‌های دعوت صحیح فرزندان نگارش شده، و در چهارفصل سامان‌یافته است:

در فصل اول به‌اختصار ضرورت دعوت به نماز بیان شده است. در فصل دوم پس از بیان اصول دعوت، دوازده مهارت مشترک دعوت کودک و نوجوان به نماز ارائه شده است. فصل سوم شامل چهار گفتار می‌شود. در گفتار نخست، به ویژگی‌های کودک در دورۀ اول کودکی پرداخته شده و در گفتار دوم مهارت‌های دعوت خردسالان به نماز بیان شده است

در گفتار سوم و چهارم ابتدا ویژگی‌های دوران دوم کودکی و سپس مهارت‌های دعوت به نماز در این دوره آورده شده است. در گفتار اول فصل پایانی برخی ویژگی‌های نوجوان ذکر شده و در گفتار دوم از مهارت‌های ویژۀ دعوت به نماز در دوران نوجوانی بحث شده است. در گفتار پایانیِ فصل چهارم نیز اشاره‌ای کوتاه به مهارت‌های دعوت نوجوانان فاصله گرفته از نماز شده است.

در بخشی از کتاب مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز می‌خوانیم:

نیازها، نگرانی‌ها و علاقه‌های افراد پنجره‌های طلایی نفوذ به درون آن‌ها هستند. اگر والدین به‌گونه‌ای عمل کنند که فرزند احساس کند نماز باعث نادیده‌گرفتن نیازها و علاقه‌هایش می‌شود، از آن‌ها و نماز فاصله می‌گیرد. در مقابل اگر والدین متوجه نیازها، نگرانی‌ها و علاقه‌های فرزند باشند، محبوب قلب او می‌شوند و احتمال هماهنگی‌اش با باورها و رفتارهای والدین بیشتر می‌شود.

برای فهم بهتر این موضوع دو پدری را با هم مقایسه می‌کنیم که هر‌کدام دختری چهارده‌ساله و پسری شش‌ساله دارند. یکی هنگام برگشتن به خانه برای فرزندانش خوراکی می‌خرد. با ورود به خانه پسر شش‌ساله‌اش را در آغوش می‌گیرد، می‌بوسد، به او بستنی می‌دهد و می‌گوید: «عزیز بابا، چقدر دلم برایت تنگ شده بود!» بعد سراغ دختر نوجوانش می‌رود، با او دست می‌دهد، پیشانی‌اش را می‌بوسد و می‌گوید: «دخترم! بیا با هم بستنی بخوریم.» هنگام بستنی خوردن از وضعیت درس‌هایش می‌پرسد و با او در برخی کارها مشورت می‌کند. اما پدر دیگر به‌محض رسیدن، فرزندانش را از خود می‌راند و می‌گوید: «خسته‌ام، ساکت باشید، می‌خواهم بخوابم!» بدون شک پدر اول در اثرگذاری بر فرزندانش موفق‌تر است؛ زیرا نیازها و علاقه‌های آنان را نادیده نگرفته است. این پدر علاقۀ به خوراکی و نیاز به تحرک، محبت و توجه پسرش را اشباع کرده و در برخورد با نوجوان، نیاز به شخصیت، توجه و صمیمیت را پاسخ داده است.

برای توجه به نیازها لازم است ابتدا فهرستی از نیازها، نگرانی‌ها و علاقه‌های فرزند را باتوجه‌به سن، جنس، سلامت یا معلولیت، محیط و... تهیه کرد و در گام بعد با مطالعه و کمک کارشناسان مذهبی، پاسخ‌های دین را به موارد پیشین شناسایی کرد. در گام سوم باید پاسخ‌های دین به نیازها، نگرانی‌ها و علاقه‌های فرزندان را به زبان ساده به آنان انتقال داد؛ مثلاً می‌توان با استفاده از نگرانی کودک دبستانی دربارۀ سلامت والدین، او را به نماز دعوت کرد. کافی است بگوییم علاوه بر رعایت بهداشت و احتیاط در زندگی، لطف و نگاه خداوند باعث پایداری سلامت والدین است؛ بنابراین باید برای آن‌ها دعا کنی و صدالبته خداوند دعای نمازگزار را مستجاب می‌کند.

پیام متن:
کتاب مهارت‌های دعوت فرزندان به نماز نوشته محمدعلی جابری، دارای مطالب کاربردی مناسب برای خانواده‌هایی است که دغدغه نمازخوان شدن فرزندانشان را دارند. مهم‌ترین اقدام در تربیت فرزندان، آشناسازی آنان با نماز و در گام بعد نهادینه‌‌سازی آن است. به شهادت قرآن، روایات، تجربه و آمار، دعوت فرزندان به نماز آنان را در برابر آسیب‌های اجتماعی بیمه می‌کند؛ اما مهم‌تر از دعوت به نماز، چگونگی دعوت به آن است.