تاثیر نظم بر شخصیت انسان‌ها

شخصیت هرکسی، نتیجه‌ی نوع مدیریت وقت و عُمرشه.
فکر کن دوختن یه پارچه خوش رنگ و گرون قیمتی که قراره یه لباس خیلی مهم بشه رو به دو نفر بدن. یکی خیاطی بَلده و یکی بلد نیست. اونی که خیاطی بلده، اول پارچه رو متر می‌کنه، بعد اندازه‌گیری، بعد از الگویی که داره برای بریدن پارچه استفاده می‌کنه. اون پارچه رو طوری بُرِش میده که لازم داره. کسی که خیاطی بلد باشه، بریدن پارچه رو آخرین مرحله قرار میده. اما کسی که خیاطی بلد نباشه، قیچی رو برمیداره و بدون اینکه اندازه گیری و استفاده از الگو، شروع به بریدن پارچه می‌کنه. آخرش هم  برای اون اندازه‌ای که پارچه لازم داره، کم میاره و برای اون اندازه‌ای که پارچه‌ نمی‌خواد، اضافه میاره.
این وقت و زمانی که داریم، شبیه اون پارچه‌ی لطیف می‌مونه. ما می‌خوایم شخصیت و هویتی برای خودمون درست کنیم که بتونیم توی دنیا و آخرت باهاش زندگی کنیم و حیات داشه باشیم.
کسی که نظم توی برنامه‌های زندگیش داشته باشه، مثل اون الگوی مناسب هست که با معیار قرار دادن اون الگو، می‌تونه وقت و عمرش رو تقسیم کنه و به بهترین شکل مدیریتش کنه. ولی کسی که نظمی توی برنامه‌هاش نداشته باشه، طوری وقت و عمرش رو تقسیم می‌کنه که برای کارهای ضروری وقت کم میاره و برای کارهای بیهوده وقت اضافه میاره.
اگه بخواد برای امتحان درس بخونه، همیشه وقت کم میاره. حتی اگه باز بهش وقت بدی، نمی‌تونه محدوده‌ی امتحان رو مطالعه کنه، ولی برای کارهای غیر ضروری و بیهوده مثل دیدن چند باره یه سریال تکراری، تازه وقت هم اضافه میاره.
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: اَدَلُّ شَیءٍ عَلی غَزَارةِ العَقْلِ حُسنُ التَّدبیرِ-بحار الانوار جلد68 صفحه347.
بزرگ‌ترین دلیل بر عاقل بودن، برنامه ریزی درست و خوبه.