اهمیت بصیرت

بصیرت یعنی انتخاب بهترین تصمیم در لحظه‌های حساس
اولیاء خدا و پیشوایان معصوم با الهام از قرآن کریم، پیروان خود را به کسب بصیرت و آگاهی ، امر می کردند. امر مستقیم آنها، حکایت از اهمیت بسیار زیاد این مسئله دارد. در طول تاریخ بارها و بارها انسان‌هایی به خاطر بی‌بصیرتی به نابودی کشیده شده‌اند. حضرت علی علیه السلام در وفات پیامبراکرم صلی الله وعلیه وآله عموم مردم را به بصیرت امر می نمود:. .. فَانْفُذُوا عَلی بَصائِرِکمْ(1). .. پس ای مردم! با بصیرت حرکت کنید! اگر مردم زمان پیامبر اکرم ذره‌ای بصیرت داشتند، امروز جامعه‌ی مسلمین به فرقه‌های مختلف کشیده نمی‌شد. فرقه‌هایی که به خاطر بی‌بصیرتی با هم دین و آیین خود قصد جنگ دارند.

ولی مردم چنین نکردند و دنبال رهبران غیر الهی و غیر معصوم رفتند. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم بارها حضرت علی علیه السلام را امام و جانشین بعد از خود معرّفی کرده بود و در روز عید غدیر هزاران نفر با ایشان بیعت کرده بودند. اما مردم بی بصیرت زیر بار نرفتند و از مسیر خدا خواسته منحرف شدند. این کوتاهی و بی‌بصیرتی باعث شهادت یازده امام منصوب از طرف خدا شد و موجب شد هزاران هزار نفر از مردم با ایمان از آن زمان تا به حال به دست حاکمان ظالم اسیر، شکنجه و کشته ‌شوند. تا به حال بیشتر بلا هایی که بر سر مسلمانان آمده، از بی بصیرتی بوده است. اگر ما هم دنبال آگاهی و بصیرت نرویم، هیچ گاه روی خوشبختی را نمی بینیم و باز دشمنان فریب‌کار، نقشه های جدیدی برای ما می‌کشند. آن‌ها برای رسیدن به مقصد شوم خودشان راه‌های بسیاری را یاد می‌گیرند، پس چرا ما نباید راه مقابله با آن‌ها را بیاموزیم؟

بصیرت یعنی: شناخت دشمن، گاهی این دشمن از افراد خارج از کشور است، گاهی داخل کشور. گاهی دشمن با نام  دوست در کنار ماست و گاهی دشمن خطرناک در درون ماست. هوای نفس ما گاهی از همه دشمنان خطرناک تر است، اوست که ما را به سوی گناهان کوچک و بزرگ می‌کشاند، پس اولین قدم در راه بصیرت، شناخت نفس اماره است که جلو ما را برای کسب بصیرت می‌گیرد و مانع بصیرت ما می‌شود.

.............................................

(1) نهج البلاغه، خطبه 197، ص 412