موفقیت چشمگیر نهضت سوادآموزی

کمتر از یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در کشاکش دشواری‌ها و چالش‌های مختلفی که وجود داشت، بنیانگذار کبیر انقلاب، فرمان نهضت سوادآموزی را صادر کرد. وقوع چنین رویدادی در دی ماه سال 1358 نشانه‌ای است از اهتمام و تأکید جدی نظام جمهوری اسلامی بر موضوع دانش و علم که زیربنا و اساس تمام تحولات مثبت به شمار می‌رود.
اظهار تأسف امام راحل از این موضوع که «اکثر افراد کشور ما از نوشتن و خواندن برخوردار نیستند چه رسد به آموزش عالی»[1] و تأکید ایشان بر «مبارزه با بی‌سوادی بطور ضربتی و بسیج عمومی»[2] در همان آغاز انقلاب، حکایت از تفکر مترقی آن بزگوار و نیز جایگاه علم و دانش در نظام جمهوری اسلامی ایران دارد.
بر اساس سرشماری سال 1355 شمسی از جمعیت 27.1 میلیون نفری افراد شش سال به بالا، بیش از 14 میلیون نفر یعنی 52.5 درصد بیسواد بودند. پس از فرمان حضرت امام (ره) برای ایجاد نهضت سوادآموزی، تا سال 1365 نرخ باسوادی در کشور به بالای 61 درصد رسید. این رقم در سال 1375 به 79.5 درصد رسید و در سال 1395 از  87.5 درصد عبور کرد. آخرین و جدیدترین آمار در این زمینه، حاکی از آن است که 90.5 درصد در کشور از نعمت سواد برخوردار هستند که با توجه به افزایش چندبرابری جمعیت، رشد بسیار قابل توجهی را نسبت به قبل از انقلاب، نشان می‌دهد.[3]
در موفقیت چشمگیر نظام جمهوری اسلامی برای مبارزه با بیسوادی مطلق در کشور، هیچ تردیدی نیست که باعث افتخار و سربلندی است اما همین جمعیت زیر ده درصد نیز نباید رها شوند و اگر چه ممکن است برخی از این افراد اصلا تمایلی به سوادآموزی نداشته باشند و یا هنوز مورد شناسایی قرار نگرفته باشند، اما باید راهکارهایی در نظر گرفته شود تا به سمت ریشه‌کنی کامل این معضل حرکت کنیم.

پی‌نوشت:
[1] صحیفه نور، جلد یازده، صفحه ۱۶۱
[2] همان
[3] وزارت آموزش و پرورش (yun.ir/du451d)