اصل تغافل در تربیت کودک

گاهی نادیده گرفتن مسائل جزئی و بی اهمیت، بهترین روش برخورد با کودک است و با این اقدام جزئی می‌توان در برابر رفتار بد کودک ایستادگی کرد.
ممکن است ابتدا حس کنید که کاری برای بهبود وضعیت انجام نداده‌اید، امّا با استفاده حساب شده و مداوم از این روش، به نتایج حیرت‌انگیزی خواهید رسید و برخی از رفتارهای نامطلوب کودک را اصلاح خواهید کرد. به عنوان مثال؛ زمانی که کودک با رفتار نادرست خود، سعی در جلب توجّه شما دارد، استفاده از این روش، معجزه می‌کند.
همچنانکه در مورد اصل تغافل امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «صَلَاحُ حَالِ التَّعایُشِ وَ التَّعَاشُرِ مِلءُ مِکیَالٍ ثُلُثاهُ فِطنَةٌ وَ ثُلُثُهُ تَغافُلٌ. صلاح زندگی و همزیستی همانند ظرف پری است که دوثلث آن هوشمندی، و زیرکی و یک ثلث آن تغافل است.»[1] همچنین در حدیث دیگری آمده است؛ رسول رحمت(صلّی‌الله‌علیه‌‌وآله‌وسلّم) می‌فرماید: «نیمی از انسان عاقل، تغافل(چشم پوشی) است.»[2]

جلب توجّه کودک
کودک به خوبی می‌داند چه رفتاری در چه هنگامی والدین را بیش‌تر آزار می‌دهد؛ بنابراین برای جلب توجّه شما زیرکانه عمل می‌کند؛ مثلا درست، موقعی که مهمانان وارد اتاق پذیرایی شدند، شروع به دویدن دور اتاق و پریدن روی مبل‌ها می‌کند و یا هنگامی که دارید با تلفن صحبت می‌کنید، بلند بلند آواز می‌خواند.
حال اگر بتوانید این رفتارها را تحمل کنید و آن‌ها را نادیده بگیرید، کودک از آن‌ها دست خواهد کشید؛ زیرا به هدف خود که جلب توجّه شما بوده است، دست نیافته است. البته در کنار این عمل باید از رفتارهای مثبت او نیز تعریف کنید تا به این نیاز؛ یعنی نیاز به توجّه، در جای خود پاسخ دهید.
در واقع تغافل به معنای غافل نبودن و خود را غافل نشان دادن است. این یک مکانیزم تربیتی و شیوه‌ای برای گذارن خوب زندگی است.

منبع:
[1]. بحارالانوار، ج75، ص241
[2]. غررالحکم، ص۲۴۵، حکمت۵۰۴۶