پیشرفتهای چشمگیر در داروسازی

جهش‌های موفقیت‌آمیز و گام‌های بلند در صنعت مهم داروسازی، یکی از عرصه‌های پیشرفت در دوران جمهوری اسلامی به شمار می‌رود.
تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، تأمین داروی مورد نیاز کشور تا هفتاد و پنج درصد –چه در زمینه‌ی مواد اولیه و چه در خصوص لوازم و بسته‌بندی- به واردات وابسته بود. شرکت‌های داروساز داخلی تا قبل از انقلاب، نقش چندانی در تأمین داروی مورد نیاز مردم نداشتند و واردات‌محور بودن دارو در ایران سبب می‌شد تا هر سال، شاهد خروج مقدار زیادی ارز از کشور باشیم که در سال 1357 به بیش از پانصد میلیون دلار رسید.
این در حالی است که هم اکنون با فعالیت 170 کارخانه‌ی داروسازی در تولید داروهای شیمیایی و بیولوژیک، 97 درصد داروی مورد نیاز، در داخل تأمین می‌شود که شامل حدود 55 درصد مواد اولیه و بیش از ۹۵ درصد از لوازم و مواد بسته‌بندی دارو می‌شود. با این اقدامات، ضمن جلوگیری از خروج مقدار زیادی ارز از کشور، صادرات دارو نیز در دستور کار قرار گرفته و به رقم 80 میلیون دلار رسیده است.
نکته‌ی قابل توجه این است که دشمنان ما در راستای تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی، حتی از دارو نیز به عنوان اهرم فشار، سوءاستفاده می‌کنند و از فروش آن به ایران خودداری می‌کنند. بر این اساس، اگر قرار بود صنعت داروسازی در ایران -آن طور که برخی می‌گویند- کاملا وابسته به خارج باشد و پیشرفتهای داخلی، صحت نداشته باشد، اکنون باید در بسیاری از داروها با مشکل تحریم مواجه می‌شدیم همانطور که در خصوص برخی امراض مثل بیماری پروانه‌ای، چنین مشکلی داریم.
البته به لطف خداوند، دانشمندان ایرانی در موارد متعددی که دشمن از فروش دارو به کشورمان خودداری می‌کرد، اقدام به تولید آن در داخل کرد‌ه‌اند که مثلاً می‌توان به داروی مربوط به بیماران ام‌اس و نیز برخی داروهای سرطانی اشاره کرد که نشان از ظرفیت بالای کشور در این زمینه است.
به هر ترتیب، غرض این نوشتار این نیست که برخی اشکالات و کمبودها در حوزه‌ی دارویی را نادیده بگیرد و تمام انتقادها را نابجا معرفی کند بلکه هدف، مقابله با کسانی است که مغرضانه یا جاهلانه بر شیپور ناکارآمدی کشور در زمینه‌ی دارو می‌دمند و دستاوردهای درخشان در این زمینه را به هیچ می‌انگارند.

پی‌نوشت:
[1] دانشجو (yun.ir/rb6ww7)