شیعه تنها مکتبی است که با شعارهای بین المللی و جهانی، دیدگاهی فراتر از مرزهای درون مذهبی خود دارد، مانند شعار «حمایت از مظلوم» که در دیدگاه شیعه شامل همه مظلومان جهان می‌شود.
مکتب شیعه ریشه در قرآن کریم دارد. همچنین بارها واژه «شیعه» بر زبان مبارک پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله جاری شده است به طوری که هر جا نام امیر المومنین؛ علی علیه السلام آورده می‌شود، به دنبال آن لفظ شیعه به اذهان تداعی می‌شود.
آری! پیامبر صلی الله علیه و آله چه بشارت‌هایی به شیعیان وی داده است. «أَنْتَ يَا عَلِيُّ وَ شِيعَتُكَ وَ مُحِبُّو شِيعَتِكَ فِي الْجَنَّةِ وَ أَعْدَاؤُكَ وَ الْغُلَاةُ فِي مَحَبَّتِكَ فِي النَّار؛[1] ای علی! تو و شیعیان و پیروان تو و کسانی که شیعیان تو را دوست دارند جایگاهشان بهشت است و جایگاه دشمنان تو و غلات در جهنم است.»
شیعه خود را پیرو امیر المومنین؛ علی علیه السلام دانسته و او را خلیفه بلافصل پیامبر خاتم می‌داند و دین اسلام همان دینی است که خدا توسط پیامبر صلی الله علیه و آله نازل کرد و پیامبرش را رحمت برای تمام عالمیان معرفی کرد.
یک. رحمت مقدم بر غضب در دیدگاه شیعه
مکتب شیعه و اسلام ناب علاوه بر اینکه رحمت را بر غضب مقدم می‌داند؛ معتقد است، رحمت خدا همه چیز را فراگرفته است.[2] همچنین مومن را به بسیار آسان‌گیر و نرمخو توصیف کرده است.[3]
دو. یار و پناهگاه مظلومان
در طول تاریخ هیچ مکتبی به اندازه شیعه حامی مظلومان و دشمن ظالمان نبوده است و تنها شیعه بوده است که جرأت ایستادن در مقابل ظلم ظالمان را در خود دید و آن را به تمام جهانیان نشان داده است؛ زیرا اوست که از ابتدا با پیروی از امامان معصوم علیهم السلام همواره دستورات آنها را اجرا کرد.
امیر المومنین علیه السلام فرمودند.«وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا؛[4] همیشه دشمن ظالم باشید و یار و پناهگاه برای مظلوم.» بدون اینکه بین مسلمان و غیر مسلمان تفاوت قائل شوید؛ زیرا در جای دیگر می فرماید: «اطلاع يافته ام يكى از سربازان معاويه به زنى غير مسلمان كه با مسلمانان هم پيمان بوده است حمله کرده اند... اگر مرد مسلمانى از اين پس از روى تأسف و غصه بميرد سزاوار است و سرزنش نمى‌شود.»[5]
این دیدگاه شیعیان نه تنها از درون مذهب به مسلمانان غیر شیعی سرایت می‌کند؛ بلکه مظلومان غیر مسلمان را نیز شامل می‌شود، چنین دیدگاهی در هیچ آئینی وجود ندارد و با جستجوی ساده‌ای در طول تاریخ می‌توان به راستی آن اعتراف کرد.
پی نوشت
[1]. مائة منقبة، ابن شاذان، ص81.
[2]. سوره اعراف، آیه156.
[3]. کافی، ج2، ص234.
[4]. نهج البلاغه، صبحی، ص421.
[5]. نهج البلاغه، صبحی، ص69.