- از حدود هفتاد سال پیش تا کنون، ژاپن هم مجبور به تحمل نیروها و پایگاه‌های نظامی آمریکاست و هم باید پول آن را بپردازد! پیشرفتهای ژاپن که از قرن‌ها قبل، آغاز شده بود هیچ ربطی به نوکری برای کاخ سفید ندارد.
از حدود هفتاد سال پیش یعنی پس از جنگ جهانی دوم تا کنون، ژاپن را به عنصری تحقیرشده و وابسته، تبدیل کردند که حتی اختیار نیروهای نظامی خود برای مقابله با متجاوزان را ندارد و باید از ایالات متحده اجازه بگیرد! در تمام این سالها ده‌ها پایگاه نظامی و ده‌ها هزار نیروی نظامی آمریکا در این کشور حضور دارند و تمام مخارج و هزینه‌های آن را دولت ژاپن می‌پردازد!
در همین راستا اخیراً خبری منتشر شد که از تمدید حضور پنجاه هزار نظامی آمریکایی برای مدت پنج سال دیگر حکایت دارد و تمام هزینه‌ها -که سالانه 211 میلیارد ین است- بر عهده‌ی ژاپن می‌باشد![1]
به این موارد، این نکته را هم اضافه کنید که تجاوز مکرر به زنان و دختران ژاپنی از جمله تفریحات دائمی آمریکایی‌ها است که بارها با اعتراض شدید مردم روبرو شده است ولی اغلب در حد همان اعتراض و فریاد، باقی می‌ماند و کاری از دست کسی برنمی‌آید.
در این میان، بعضی افراد از روی جهالت، پیشرفتهای ژاپن را به نوکری آمریکا ربط می‌دهند! این در حالی است که آغاز و پیگیری اقداماتی که منجر به پیشرفت ژاپن شد، به قرن‌ها قبل برمی‌گردد که در تاریخ این کشور به دوره‌ی ادو یا توکوگاوا شناخته می‌شود. در آن دوران، حاکمان ژاپنی با درک خطر استعمارگران اروپایی -که درصدد دست‌اندازی به سرزمین‌های بکر در گوشه و کنار دنیا بودند- به سیاست ساکوکو Sakoku به معنای «کشور بسته» روی آوردند که بر اساس آن، ورود هر گونه کالا و حتی تاجر خارجی ممنوع شد. با اجرای این سیاست، رونق تولید و حمایت از کالای بومی در دستور کار قرار گرفت و ژاپن را در مسیر پیشرفت قرار داد. این دوران اگر چه با تهدید به حمله از سوی کشتی‌های آمریکایی در سال 1853 میلادی به پایان رسید و غربی‌ها با سیطره بر اقتصاد و استقلال ژاپن، شرایط ناگواری را به وجود آوردند ولی با روی کار آمدن امپراطور میجی -که شعارش، بیرون انداختن بیگانگان بود- دوباره ورق برگشت و این کشور، مجدداً به سمت تولید و رونق اقتصادی برگشت.[2]
حمله‌ی اتمی آمریکا به ژاپن در سال 1945 میلادی دقیقا به این دلیل انجام شد که ژاپن قدرتمند را به بردگی بگیرد و پیشرفتهای این کشور را تحت فرماندهی خود قرار دهد. بر این اساس، کسانی که ادعای پیشرفت ژاپن به
دلیل همراهی با آمریکا را می‌کنند، یا از روی جهالت و یا از روی خیانت در حال ارسال آدرس غلط هستند تا زمینه را برای تسلیم کشورهایی مثل ایران فراهم کنند. دلیل واضح این ادعا این است که کشورهایی مثل مصر، ایران تا قبل از انقلاب اسلامی، عربستان سعودی، اردن و ... نیز سالهای طولانی در خدمت آمریکا بوده و هستند ولی پیشرفت قابل توجهی نداشته‌اند.
بنابراین، وابستگی ذلت‌بار ژاپن که باید هم حضور پنجاه هزار نظامی آمریکایی را در خاک خود تحمل کند، هم هزینه‌های آن را بپردازد و هم اینکه آمریکا را به عنوان فرمانده بپذیرد، قابل اغماض نیست و با هیچ توجیهی -حتی با دروغی مثل تلفن ژاپنی روی میز رئیس‌جمهور آمریکا- نمی‌توان از آن صرف نظر کرد.
در چنین شرایطی، یادآوری اقتدار نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران که در اوج توانمندی و استقلال قرار دارند، حس تازه و غرورآفرینی به انسان می‌دهد. به زیر کشیدن RQ170 و انهدام گلوبال هاوک که از مفاخر صنعت پهپادی ایالات متحده به حساب می‌آیند، دستگیری سربازان متجاوز آمریکایی و انگلیسی که به آبهای سرزمینی ایران تجاوز کرده بودند و حمله‌ی کوبنده به پایگاه آمریکایی عین الأسد، فقط نمونه‌هایی از ضرب شست نظام جمهوری اسلامی ایران به متجاوزان و نشانه‌ای از استقلال این نظامِ برخاسته از گرایش دینی مردم ایران است. البته مردم ژاپن هم بارها و بارها انزجار خود را از این وابستگی شرم‌آور و باج‌‌دادنِ دائمی اعلام کرده و خواستار اخراج آمریکا هستند ولی دولت این کشور، اراده و انگیزه‌ای در این زمینه ندارد.
پی‌نوشت:
[1] ژاپن تایمز (japantimes)
[2] سی‌ام‌ام‌سی (cmmc)
حضور نظامیان آمریکایی در ژاپن برای ۵ سال دیگر تمدید شد. تمام هزینه‌ها برعهده‌ی ژاپن است که سالانه ۱.۸ میلیارد دلار است! آمریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم (بیش از هفتاد سال قبل) در ژاپن، حضور نظامی دارد.
ژاپن بدون اجازه‌ی آمریکا حق عملیات نظامی ندارد!